Sadet Praphatton: Recreational Activities of Siamese Court Elites during the Reign of King Chulalongkorn
Main Article Content
Abstract
This article aims to study Sadet Praphatton, a personal account of a recreational journey during the reign of King Chulalongkorn. The analysis focuses on the cultural meaning of certain recreational activities. Siamese elites adopted Western recreational practices to implement the emerging concept of civilization. Sadet Praphatton includes description of various recreational activities and entertainment: photography; cooking and eating; experiencing exotic places, things and people; watching performance; engaging in conversation with commoners; self-disguise, and welcoming events. These recreational journeys enhanced the status of Siamese elites as distinguished from people of other social groups. Such recreational journeys per se were a new recreational activity exclusively consumed by the elites.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Thai studies is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-NoDerivatives4.0 Intenational (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated. Plese read our Policies page for more information on Open Access, copyright and permissions.
References
ภาษาไทย
กัณฐิกา ศรีอุดม. “ความเป็นมาเรื่องการท่องเที่ยวในสังคมไทย”. ใน สมุดภาพเที่ยวที่ต่าง ๆ. นนทบุรี: ต้นฉบับ, ๒๕๕๘.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. พิมพ์ครั้งที่ ๒๖. เสด็จประพาสต้น ในรัชกาลที่ ๕. พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวและพระนิพนธ์ในสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์, ๒๕๒๙.
พลาดิศัย สิทธิธัญกิจ. ประพาสต้นในรัชกาลที่ ๕. นนทบุรี: บันทึกสยาม, ๒๕๔๕.
ธงชัย วินิจจะกูล. “ภาวะอย่างไรหนอที่เรียกว่าศิวิไลซ์ เมื่อชนชั้นนำสยามสมัยรัชกาลที่ ๕ แสวงหาสถานะของตนเอง ผ่านการเดินทางและพิพิธภัณฑ์ทั้งในและนอกประเทศ”. รัฐศาสตร์สาร. ๒๔, ๒ (๒๕๔๖): ๑-๖๖.
วีรยุทธ ศรีสุวรรณกิจ. “การพักผ่อนหย่อนใจแบบตะวันตกของชนชั้นนำสยาม พ.ศ. ๒๔๔๕-๒๔๗๕”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๙.
สุกัญญา สุจฉายา. “พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวในฐานะนักคติชน”. ใน ปิยราชกวินทร์. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยภาษาและวรรณคดีไทย และภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ร่วมกับฝ่ายวิชาการ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๖.
สุภาพร คงศิริรัตน์. “การศึกษาพระโลกทัศน์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ปรากฏในพระราชหัตถเลขา”. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยนเรศวร, ๒๕๕๓.
อรวรรณ ศรีอุดม. “พระราชนิพนธ์ไกลบ้าน กับบางมุมมองด้านการท่องเที่ยว”.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ๒, ๔ (ม.ค.-เม.ย.๒๕๔๔) ๘๕-๑๐๔.
อาทิมา พงศ์ไพบูลย์. “คุณค่าของพระราชนิพนธ์ร้อยแก้วบันทึกประจำวันการเสด็จประพาสในประเทศของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว”. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๗.
ภาษาอังกฤษ
Scott, John, ed. A Dictionary of Sociology. Oxford: Oxford University Press, 2014.
Suwannakij, Sing. “King and Eye: Visual Formation and Technology of the Siamese Monarchy”. Ph.D. Dissertation, Faculty of Humanities, University of Copenhagen, 2013.