การศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และสภาพที่เป็นไปได้ ของการบริหารโรงเรียนกวดวิชาเพื่อการจัดการเรียนรู้ของผู้เรียน ในโรงเรียนกวดวิชาพัฒนาวิชาการ จังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุุประสงค์์ เพื่อศึกษา (1) สภาพปัจจุบันของการบริหารโรงเรียนกวดวิชาเพื่อการจัดการเรียนรู้ของผู้เรียน (2) สภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารโรงเรียนกวดวิชาเพื่อการจัดการเรียนรู้ของผู้เรียน และ (3) สภาพที่เป็นไปได้ของการบริหารโรงเรียนกวดวิชาเพื่อการจัดการเรียนรู้ของผู้เรียน รูปแบบการวิจัยเป็นแบบผสมผสาน ประชากร คือ ครู ผู้ปกครองและนักเรียนของโรงเรียนกวดวิชาพัฒนาวิชาการ จังหวัดเชียงใหม่ ผู้ให้ข้อมูล คือ ครู ผู้ปกครองและนักเรียน จำนวน 156 คน เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม (IOC = 0.60-1.00, α = 0.94-0.97) และแบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และสภาพที่เป็นไปได้ของการบริหารโรงเรียนกวดวิชาเพื่อการจัดการเรียนรู้ของผู้เรียน สถิติที่ใช้ในการวิิเคราะห์์ข้อมูล ได้้แก่่ ค่าความถี่่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพปัจจุบันของการบริหารโรงเรียนกวดวิชาเพื่อการจัดการเรียนรู้ของผู้เรียนโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (2) สภาพที่พึงประสงค์โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (3) สภาพที่เป็นไปได้โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และควรพัฒนาในด้านเนื้อหา หลักสูตร การจัดการเรียนการสอน การจัดรายวิชา การวัดและประเมินผลสื่อ เทคโนโลยีและนวัตกรรม การจัดทำบัญชี ค่าตอบแทนของครู การกำหนดค่าใช้จ่ายในการเรียนและการผ่อนชำระ การให้ทุนการศึกษา การคัดเลือกและสรรหาครู การเพิ่มช่องทางในการติดต่อ การจัดทำข้อมูลสารสนเทศ การระบุหน้าที่ ของเจ้าหน้าที่ การจัดตารางสอน การตรวจสอบและบำรุงรักษาอาคารสถานที่และอุปกรณ์ต่างๆ การรักษาความสะอาดและพัฒนาระบบการรักษาความปลอดภัย รวมทั้งการเพิ่มช่องทางการโฆษณาและการประชาสัมพันธ์
Article Details
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลวรรณ จันทร. (2564). การบริหารสถานศึกษายุคโลกพลิกผันฉลาดรู้เท่าทันดิจิทัล.วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
กมลวรรณ พันธุ์ดำหริ. (2564). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนนอกระบบประเภทกวดวิชาสู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่.วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
กฤติยา แผ่นทอง. (2563). การบริหารวิชาการโรงเรียนกวดวิชาตามแนวคิดยกระดับขีดความสามารถการแข่งขันของประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จุฬนี วิริยะกิจไพศาล. (2559). กลยุทธ์การตลาดกับการตัดสินใจเลือกโรงเรียนกวดวิชาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชูกิจ ลิมปิจำนงค์. (2565). School Reopening and Teacher Empowerment to cope with the Next Normal in Education. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2566, จาก https://m.mgronline.com/qol/detail/
ธนวิทย์ อิ่มยิ้ม. (2561). กลยุทธ์การตลาดเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของการประกอบธุรกิจกวดวิชาในเขตกรุงเทพมหานคร.ดุษฎีนิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น.
นลิศา เตชะศิริประภา. (2564). โรงเรียนกวดวิชาในยุคนี้ไม่จำเป็นแล้วหรือยิ่งจำเป็นมากกว่าเดิม. สืบค้น เมื่อ 28 ธันวาคม 2565, จาก https://plus.thairath.co.th/topic/money/100564
ประภาวัลย์ ชวนไชยะกูล. (2554). การศึกษาสภาพและผลกระทบของโรงเรียนกวดวิชาในประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปัญญา ศิริโกไศยกานนท์. (2559). กลยุทธ์การตลาดธุรกิจโรงเรียนกวดวิชาในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา.วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
พระใบฎีกาพงษ์นรินทร์ ปิยงฺกโร.(2561). การบริหารกิจกรรมนักเรียนที่มีประสิทธิภาพ.ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พัชราภรณ์ ดวงชื่น. (2562). การบริหารจัดการศึกษารับความปกติใหม่หลังวิกฤตโควิด–19.วารสารศิลปะการจัดการ, 4(3), 783–795.
วารุณี พูนพิพัฒน์กิจ. (2564). แบบจำลองความสำเร็จของโรงเรียนกวดวิชาในประเทศไทย.ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
วิทยา พัฒนเมธาดา. (2565). การจัดการเรียนรู้. สืบค้นเมื่อ 17 มกราคม 2566,จาก https://www.kansuksa.
ศศิมา เลิศเกษมชัย. (2558). ปัจจัยการตัดสินใจเลือกโรงเรียนกวดวิชาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในอำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี.วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2565). รายงานประจำปี พ.ศ. 2564. สืบค้นเมื่อ 17 มกราคม 2566, จาก https://www.niets.or.th/th/catalog/view/431.
สถาบันวิจัยเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2564). โรงเรียนกวดวิชาเงาสะท้อนความเหลื่อมล้ำและล้มเหลวของการศึกษาไทย. สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2565. จาก https://research.eef.or.th.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2565). ผลการประเมิน PISA 2018. สืบค้นเมื่อ 24 มกราคม 2566, จาก https://pisathailand .ipst.ac.th/pisa2018-full/
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุดารัตน์ วุฒิมงคลพานิช. (2559). ปัจจัยต่อการตัดสินใจซื้อคอร์สเรียนจากสถาบันกวดวิชาของนักเรียนเขตกรุงเทพมหานคร.การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุภัทรศักดิ์ คำสามารถ. (2563). แนวทางการบริหารการศึกษาในยุคดิจิทัลดิสรัปชั่น. Journal of Modern Learning Development, 5(3), 253.
อรรถพล ตรึกตรอง. (2564). ธุรกิจกวดวิชาหมื่นล้านระส่ำปิดพันแห่ง. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2566,จาก https://www.prachachat.net/ prachachat- top-story/news-641796.
อัญชลี ศรีวิชัย. (2563). กลยุทธ์การบริหารและจัดการโรงเรียนกวดวิชาที่สอดคล้องกับการศึกษายุคดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
เอกอมร เอี่ยมศิริรักษ์. (2555). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนกวดวิชาเพื่อส่งเสริมความรับผิดชอบสังคม.ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3),607-610.