Repeated Domestic Destination among Thai Travelers Living in Bangkok
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this study are to investigate pattern and factors in choosing the repeat domestic destinations among Thai travelers. Questionnaires were used to collect data from 365 Thai travelers living in Bangkok who have repeated any domestic destinations two or more times in the past two years (January 2016-December 2017). The statistical tools used in this research were Logistics Regression Analysis and Markov Process. The result found that 39.4 percent of respondents have revisited a domestic destination in the central region, 22.6 percent in the eastern region, 17.8 percent in the northern region, 12.6 percent in the northeastern region, and 7.7 percent in the southern region. The study found the factors in choosing a repeat destination to be “Travel Literature” and “First Satisfactions”. Using the Logistics Regression Analysis, we also found the statistically significance factors to be offline and online travel literature, and first satisfactions in price and accommodations, and facilities.
Article Details
References
กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์ และคณะ. (2558). อิทธิพลของบุคลิกห้าองค์ประกอบและความรู้เรื่องการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่มีต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 30-44.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2555). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว (Tourist Behavior). กรุงเทพฯ: เฟิร์นข้าหลวง.
ปรีชา วิจิตรธรรมรส. (2542). กระบวนการมาร์คอฟ (Markov Processes). เสนอต่อคณะกรรมการส่งเสริมงานวิจัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ปิยนัฐ ธนะบุตร. (2559). อิทธิพลของวิธีวัดแบบมาตราส่วนประมาณค่าและแบบบังคับเลือก ที่มีต่อความเที่ยง และความตรงเชิงโครงสร้างในการวัดบุคลิกภาพ 5 องค์ประกอบ (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาการวัดและประเมินผลการศึกษา). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
มนัสสินี บุญมีศรีสง่า และคณะ. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทย ที่มีต่อตลาดฉัตรศิลาในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 6(1). 648-660.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2555). บุคลิกภาพและการวัด. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ศลิษา ธีรานนท์ และเจริญชัย เอกมาไพศาล. (2559). ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวที่มีผลต่อการตัดสินใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำในกรุงเทพมหานครของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ: กรณีศึกษาภายหลังการเกิดวิกฤติการณ์ทางการเมือง พ.ศ.2556-2557. วารสารเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ, 7(13), 38-55.
ศศิธร ศิริบูชา. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อกระบวนการตัดสินใจมาท่องเที่ยวประเทศไทย กรณีเปรียบเทียบนักท่องเที่ยวกลุ่มประเทศประชาคมอาเซียนและเอเชียตะวันออก (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาธุรกิจระหว่างประเทศ). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.
ศิริเพ็ญ ดาบเพชร. (2557). การเลือกสถานที่ท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวครั้งแรกและนักท่องเที่ยวซ้ำ. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร มหาวิทยาลัยนเรศวร, 9(2), 39-59.
สรพงษ์ เจริญกฤตยาวุฒิ. (2558). ตัวแบบสมการโครงสร้างความภักดีในแหล่งท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวยุโรปที่เข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
สรรเพชญ ภุมรินทร์ และอานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์. (2560). การวิเคราะห์แบ่งกลุ่มนักท่องเที่ยวจีนตามพฤติกรรมการท่องเที่ยวในประเทศไทย. วารสารวิชาการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(1), 99-132.
สานักงานสถิติแห่งชาติ. (2559). การสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทย พ.ศ.2559 (ในรอบปี 2558).
Abraham Pizam, Y. M. (2000). Consumer Behavior in Travel and Tourism. New York.
Jani, D., & Han, H. (2015). Influence of environmental stimuli on hotel customer emotional loyalty response: Testing the moderating effect of the big five personality factors. International Journal of Hospitality Management, 44, 48-57.
Kumar Vivek et. (2017). Big five personality traits and tourist’s intention to visit green hotels. Indian Journal Science 15, 79-87.
Kvasova, O. (2015). The Big Five personality traits as antecedents of eco-friendly tourist behavior. Personality and Individual Differences, 83, 111-116.
Mei Fung Tang, C., & Lam, D. (2016). The Role of Extraversion and Agreeableness Traits on Gen Y's Attitudes and Willingness to Pay for Green Hotels. International Journal of Contemporary Hospitality Management. 29(1), 607-623.
Tourism Authority of Thailand. (2016). TAT Review Magazine. (4/2016).
Tourism Authority of Thailand. (2017). TAT Review Magazine. (4/2017).