Thai Tones of Cambodian Children in Aged 6-12

Main Article Content

กมลรัตน์ สืบเสาะ
สุธาสินี ปิยพสุนทรา
ชมนาด อินทจามรรักษ์

Abstract

This study aims to analyze the acoustic characteristics of Thai tones produced by Cambodian children, who are native speakers of Khmer. The words list comprised 27 words in citation form in 5 tones, which were mid tone (T.1), low tone (T.2), falling tone (T.3), high tone (T.4), and rising tone (T.5). Then compared to the productions of Thai children in the same age. The fundamental frequencies of tones were measured by Praat version 6.0.28.


The results show that the Cambodians, Thai tones conveyed the acoustic characteristic which were different from Thais, especially in high tone. Tonal variations were differentiated, especially in checked syllables. In addition, problem in pronunciation due to almost merge in some of tones, i.e. mid tone vs low tone, low tone vs falling tone, and high tone vs rising tone. The merged were in both with pitch height and pitch contour, no matter what static or dynamic tones. It can be said that the similarity of tones shape were cause of the problem. Furthermore, it was found that the static tones, i.e. mid tone and low tone were produced by Cambodians were obviously different in pitch height. On the contrary, the pitch contour in dynamic tones, i.e. falling tone, high tone and rising tone were not obvious. The point above can be discussed that may be caused by overcorrection in case of static tones, and undercorrection in case of dynamic tones. Cambodian children should be trained to pronounce the words with each tones mentioned above in direction of minimal pairs practice.

Article Details

Section
Research Articles, Academic Articles and Theses

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2532). รายงานผลการศึกษาคำพื้นฐานที่ใช้ในการเรียนการสอนภาษาไทยระดับประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.

________________. (2560). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานภาษาไทย ชุดภาษาเพื่อชีวิต ภาษาพาที ระดับชั้นประถมศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ : สกสค. ลาดพร้าว.

กันตินันท์ เพียสุวรรณ. (2557) . การศึกษาเปรียบเทียบเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยมาตรฐานที่พูดโดยคนไทยและคนอินเดียที่พูดภาษาฮินดีเป็นภาษาแม่ กรณีศึกษาปัจจัยทางเพศ. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.

ชมนาด อินทจามรรักษ์. (2559). โครงการสระและวรรณยุกต์ภาษาไทยที่ออกเสียงโดยผู้พูดภาษาเขมร เวียดนาม พม่า และมลายู : การศึกษาทางกลสัทศาสตร์และการรับรู้. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัยและมหาวิทยาลัยนเรศวร.

ณัฐพงษ์ วงษ์อำไพ. (2552). วรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ที่ออกเสียงโดยเด็กอายุ 6-7 ปี ซึ่งพูดภาษามลายูถิ่นปัตตานีเป็นภาษาแม่ : การศึกษาทางกลสัทศาสตร์และการรับรู้. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ธนภัทร สินธวาชีวะ. (2552). วรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ที่ออกเสียงโดยคนญี่ปุ่น : การศึกษาทางกลสัทศาสตร์และการรับรู้. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ธีระพันธ์ เหลืองทองคำ. (2554). เสียงภาษาไทย : การศึกษาทางกลสัทศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นรเศรษฐ์ พิสิฐพันพรม. (2548). การพัฒนาของวรรณยุกต์ในภาษาเขมรพนมเปญ. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 1(3), 107-120.

ปราณีรัตน์ ปานประณีต. (2556). การรับรู้และการออกเสียงวรรณยุกต์ของเด็กไทยในต่างช่วงอายุ. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์เพื่อการสื่อสาร). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.

ปิ่นแก้ว กังวานศุภพันธ์. (2550). การศึกษาเปรียบต่างวรรณยุกต์ภาษาไทยระหว่างนักเรียนไทยเชื้อสายเขมรกับนักเรียนที่พูดภาษาไทยเป็นภาษาแม่: นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านแกใหญ่และมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนไผทสมันต์จังหวัดสุรินทร์กับนักนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 และมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.

ผณินทรา ธีรานนท์. (2559). กลสัทศาสตร์และโสตสัทศาสตร์เสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยโดยชาวเวียดนามและชาวกัมพูชา. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 35(1), 81-100.

ผณินทรา ธีรานนท์และธนวัตน์ เดชชนะรัตน์. (2558). เสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยออกเสียงโดยเด็กที่มีภาวะบกพร่องทางการได้ยิน: การศึกษาลักษณะกลสัทศาสตร์, วารสารศิลปศาสตร์, 15(2).

ผู้จัดการออนไลน์. (2557, 23 กรกฎาคม). ลูกแรงงานต่างด้าวกว่า 2.5 แสนคนขาดโอกาสเรียนหนังสือ. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2559 จาก http://www.manager.co.th/qol/ViewNews.aspx?NewsID=9570000083267.

ภราดา ฟ. ฮีแลร์. (2556). ดรุณศึกษา ชั้นประถมศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 58). กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2551). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.

ฤทัยวรรณ ปานชา. (2559). วรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ที่พูดโดยคนกัมพูชาที่มีประสบการณ์ภาษาไทยแตกต่างกัน. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.

ศุจิณัฐ จิตวิริยนนท์. (2555). การปรับค่าความถี่มูลฐานโดยการแปลงค่าเฮิร์ตเป็นเซมิโทน: แนวทางในการเสนอผลการวิเคราะห์วรรณยุกต์. The Journal of the Faculty of Arts, 8(2), 19-45.

_______________. (2558). วรรณยุกต์ในคำพูดเดี่ยวและอิทธิพลของวรรณยุกต์ที่มีต่อกันในคำพูดต่อเนื่องภาษาปะโอ. (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

สมพร มีสมบัติและสุพรรณี อยู่นิ่ม. (2559). แบบฝึกหัดอ่านภาษาไทยสำหรับเด็ก. ฉะเชิงเทรา : บริษัท พีเอ็นเอ็น มีเดีย กรุ๊ป พับลิชชิ่ง จำกัด.

สุริยา รัตนกุล. (2537). นานาภาษาในเอเชียอาคเนย์ ภาคที่ 1 ภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติกและตระกูลจีน-ทิเบต (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.

สำนักงานบริหารแรงงานต่างด้าว. (2559). สถิติจำนวนคนต่างด้าวกลุ่มประเทศอาเซียนได้รับอนุญาตทำงาน ประจำเดือนมีนาคม 2559. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2559 จาก https://www.m-society.go.th/ewt_news.php?nid=16604.

Brown, H. D. (2000). Principles of Language Learning and Teaching (4th ed.). New York, NY: Addison Wesley Longman.

Eliasson, S. (1997). The cognitive calculus and its function in language. In J. Gvozdanovic (Ed.), Language Change and Functional Explanations (pp. 53-70). New York, NY: Mouton de Gruyter.

Intajamornrak, C. (2017). Thai Tones Produced by Tonal and Non-Tonal Language Speakers: An Acoustic Study. Manusya, 20(2), 1-26.

Johnson, J. S. and Newport, E. L. (1989). Critical Period Effects in Second Language Learning: The Influence of Maturational State on the Acquisition of English as a Second Language. Cognitive Psychology, 21, 60-99.

Krashen, S. D. (1981). Second Language Acquisition and Second Language Learning. London: Pergamon.

Meng, H., Tseng, C., Kondo, M., Harrison, A., & Viscelgia, T., (2009). Studying L2 Suprasegmental Features in Asian Englishes: A Position Paper. In 10th Annual Conference of the International Speech Communication Association. United Kingdom: Brighton.

Selinker, L. (1972). Interlanguage. International Review of Applied Linguistics in Language Teaching, 10(3), 209-231.