The implementation of Active Learning in an Advanced Japanese Reading Class

Article Sidebar

PDF
Published: Sep 23, 2021
Keywords:
active learning Japanese reading class 5 domain of learning outcomes

Main Article Content

Yupaka Fukushima
Department of Eastern Languages, Faculty fo Humanities, Kasetsart University

Abstract

The objective of this research was to study student’s satisfaction towards an implementation of active learning in advanced Japanese reading class. The results found that, regarding the classroom activities, overall the students were most satisfied with active learning instructional model. Especially, students thought that active learning one, helped them develop their thinking skills, communication skills and collaboration skills. Second, promoted them to use various skills such as listening, speaking, reading, writing including thinking skills. Three, encouraged students to participate in the classroom activities. Finally, fourth, trained students to accept the opinions of the others. Regarding the teacher characteristics, the study found that students were most agreed on all issues. Especially, they gave full points for teacher’s knowledge, teaching ability and preparedness for teaching. Regarding the achievement of learning outcomes in 5 domain of TQF (Thai Qualifications Framework), the study found that students thought that they achieved 5 domain of learning outcomes. The results of the study can be concluded that the implementation of active learning in a Japanese reading class achieved five domain of learning outcomes of TQF. The students were enthusiastic, accepted and supported the instructional model.

Article Details

Issue
Vol. 28 No. 2 (2021): July - December 2021
Section
Research Articles, Academic Articles and Theses
Author Biography

Yupaka Fukushima, Department of Eastern Languages, Faculty fo Humanities, Kasetsart University

การศึกษา

2552 Ph.D. Japanese Language and Culture, National Graduate Institute for Policy Studies, Japan
2543 M.A. Japanese Studies, Tokyo University of foreign Studies, Japan
2539 ศศ.บ. ภาษาญี่ปุ่น, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ประเทศไทย

ผลงานวิจัย

  1. Siriphonphaiboon Yupaka (2008) “The Effectiveness of Self-Monitoring on Japanese Accent Learning: An Analysis of Questionnaire to Thai L1 Learners of Japanese”, Nihongo akusento no gakushuu ni okeru “Jikomonitaa” no yuukoosee : Taigo bogo washa ni taisuru ankeeto no bunseki kara, Journal of the Phonetic Society of Japan 12/2: 17-29.
  2. Yupaka Siriphonphaiboon, Isomura Kazuhiro, Pakatip Sakulkru (2008) “A Survey on current situation of Japanese phonetics Education in Thailand”, Taijin kyooshi ni yoru nihongo onsee kyooiku no genjyoo choosa, บทความนำเสนอในการประชุมวิชาการนานาชาติ เรื่องทิศทางการศึกษาภาษาญี่ปุ่นในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (16-17 ต.ค. 2551) หน้า 146-150.
  3. ยุพกา ฟูกุชิม่า. ๒๕๕๔. ความเชื่อและกลยุทธ์การเรียนรู้ของนิสิตวิชาเอกภาษาญี่ปุ่นชาวไทย. มนุษยศาสตร์ในทศวรรษใหม่ : พลวัติแห่งองค์ความรู้กับพหุลักษณ์ทางวัฒนธรรม. คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. หน้า ๑๐๓-๑๒๐.
  4. ยุพกา ฟูกุชิม่า. ๒๕๕๕. ความเชื่อและกลยุทธ์การเรียนรู้การออกเสียงของนิสิตเอกภาษาญี่ปุ่นชาวไทย. เอกสารหลังการประชุมระดับชาติเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษาในประเทศไทย ครั้งที่ ๕. หน้า ๘๓-๑๐๐.
  5. ยุพกา ฟูกุชิม่า กนกพร นุ่มทอง สร้อยสุดา ณ ระนอง. ๒๕๕๖. ความนิยมในการเรียนภาษาญี่ปุ่นและภาษาจีนของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์: แรงจูงใจแตกต่างกันอย่างไร. วารสารญี่ปุ่นศึกษา ฉบับที่ ๓๐ เล่มที่ ๑. หน้า ๒๗-๔๐.　
  6. ยุพกา ฟูกุชิม่า. ๒๕๕๘. ประสิทธิผลของการฝึกแชโดอิ้งต่อการเรียนรู้เสียงสูงต่ำภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย.วารสารญี่ปุ่นศึกษา ฉบับที่ ๓๒ เล่มที่ ๑. หน้า ๗๑-๙๐.
  7. Isomura Kazuhiro, Matsuda Makiko and Yupaka Fukushima (2016). The Japanese Accent realization of Thai speakers and Vietnamese speakers: Focusing on the effect of accent markers （「タイ語話者およびベトナム語話者による日本語アクセントの実現―アクセント記号の効果に注目して―」）. In Proceedings of BALI-ICJLE 2016 International Conference on Japanese Language Education , Bali, Indonesia, 9-11 September. (in Japanese)
  8. Rika Inagaki, Yupaka Fukushima, Noriaki Matsuo (2018). สิ่งที่ผู้เรียนได้เรียนรู้จากการไปศึกษาที่ประเทศญี่ปุ่น 2 สัปดาห์: ผลจากการวิเคราะห์แบบสอบถามและการสัมภาษณ์นักศึกษามหาวิทยาลัยชาวไทย 4 คน （「二週間の日本留学で学習者が学んだもの―タイ人大学生四名への質問紙調査及びインタビュー調査の結果から―」）นำเสนอในการสัมมนาประจำปีของกลุ่มศึกษาภาษาญี่ปุ่นครั้งที่ 30 วันที่ 17 มีนาคม 2561
  9. ยุพกา ฟูกุชิม่า และ ทัศนีย์ เมธาพิสิฐ. ๒๕๖๐. ทักษะการฟังและแยกแยะเสียงสูงต่ำในคำภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย: เปรียบเทียบระหว่างผู้ที่มีประสบการณ์เรียนรู้และฝึกฝนเสียงสูงต่ำกับผู้ที่ไม่มี. วารสารญี่ปุ่นศึกษา ฉบับที่ ๓๔ เล่มที่ ๒. หน้า ๕๕-๗๔.
  10. คุมิโกะ มิชิมะ และ ยุพกา ฟูกุชิม่า. 2561. การศึกษากลวิธีการเรียนรู้คันจิของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชั้นกลางชาวไทยในระดับอุดมศึกษา: เปรียบเทียบระหว่างผู้ที่มีความสามารถทางคันจิสูงและต่ำ. นำเสนอในการประชุมวิชาการระดับชาติ IAMBEST ครั้งที่ 3 วันที่ 25 พฤษภาคม 2561. 3rd IAMBEST 2018 บทความฉบับเต็มการประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 3 หน้า 678-689.
  11. ยุพกา ฟูกุชิม่า และ ทัศนีย์ เมธาพิสิฐ. ๒๕๖๑.ปัจจัยที่สัมพันธ์กับทักษะการฟังเสียงสูงต่ำภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๑. หน้า ๓๗-๕๘.
  12. Rika INAGAKI, Yupaka FUKUSHIMA, Noriaki MATSUO (2018). Effects of a two-week study-in-Japan program on Japanese-language learning: Focusing on learning motivations, learning strategies, and learning resources. Venezia ICJLE 2018, Italy, 3-4 August.
  13. ユパカー・フクシマ（2018）「タイの大学におけるビジネス日本語コースの現状と課題―カセサート大学を事例として―」『専門日本語教育研究』20,3-8.
  14. ฉัตรวัฒน์ หวังศิริกำโชค และ ยุพกา ฟูกุชิม่า. 2562. ความสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีการเรียนรู้เชิงอภิปัญญากับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัย ราชภัฎพระนครสาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ปีที่ 14 ฉบับที่ 2.
  15. ยุพกา ฟูกุชิม่า. 2562. ทัศนคติของผู้เรียนต่อการบรรยายด้วยภาษาญี่ปุ่นของผู้สอนชาวไทยในรายวิชาการอ่านภาษาญี่ปุ่นขั้นสูง. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา ปีที่ 9 ฉบับที่ 1. หน้า 25-48.

References

กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คะตะกิริ. (2561). การเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นเพื่อพัฒนาการเรียนรู้แบบตื่นตัวและไตร่ตรอง. วารสารอักษรศาสตร์. 47(2), 331-391.

ทัศนีย์ เมธาพิสิฐ และ ยูมิโกะ ยามาโมโตะ. (2558). การพัฒนาบุคลากรให้มีศักยภาพการทำงานในระดับสากล: กรณีการเตรียมความพร้อมสำหรับฝึกงานในต่างประเทศ. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา. 7(2), 83-100.

นนทลี พรธาดาวิทย์. (2559). การจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning. กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.

นนทลี พรธาดาวิทย์. 2560. การพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในวิชาการจัดการเรียนรู้. วารสารวิจัยราชมงคลกรุงเทพ. 11(1), 85-94.

นะโอะโกะ โยะฌิดะ และ ทนพร ตรีรัตน์สกุลชัย. (2559). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่อการสอนแบบแบบห้องเรียนกลับทาง รายวิชาภาษาญี่ปุ่นพื้นฐาน 1 ของนักศึกษาที่ไม่ใช่วิชาเอกภาษาญี่ปุ่น มหาวิทยาลัย เชียงใหม่. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา. 6(2), 71-83.

บุญชม ศรีสะอาด. (2539). การแปลผลเมื่อใช้เครื่องมือรวบรวมข้อมูลแบบมาตราส่วนประมาณค่า. วารสารการวัดผลการศึกษามหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2(1), 64-70.

พรทิพย์ วงศ์ไพบูลย์. (2560). การเรียนรู้เชิงรุกและการมีส่วนร่วมของผู้เรียน (Active Learning). วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร. 8(2), 327-336.

พันธ์ศักดิ์ พลสารัมย์. (2546). การปฏิรูปการเรียนการสอนระดับอุดมศึกษา: การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ในระดับปริญญาตรี. วารสารเซนต์จอห์น. 6(6), 1-15.

พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ยุพกา ฟูกุชิม่า. (2562). ทัศนคติของผู้เรียนต่อการบรรยายด้วยภาษาญี่ปุ่นของผู้สอนชาวไทยในรายวิชาการอ่านภาษาญี่ปุ่นขั้นสูง. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา. 9(1), 25-48.

ยุพกา ฟูกุชิม่า และ ริกะ อินะงะขิ. (2562). ความเชื่อ และความคาดหวังของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยต่อชั้นเรียนภาษาญี่ปุ่น ครูภาษาญี่ปุ่น และบทบาทของผู้สอน. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา. 9(2), 1-25.

ราชบัณฑิตยสถาน. 2557. พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ประยุกต์) ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒพล. (2562). การประเมินตามสภาพจริงอิงสมรรถนะ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้. สืบค้นเมื่อ 16 มกราคม2563 จาก http://www.curriculumandlearning.com

ศิริวรรณ มุนินทรวงศ์ และ ทัศนีย์ เมธาพิสิฐ. (2558). ทิศทางการพัฒนาทรัพยากรบุคคลเพื่อผู้ประกอบการญี่ปุ่นในไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา. 5(2), 48-69.

ศิริวรรณ มุนินทรวงศ์. (2561). ปัญหาการฝึกงานและทักษะในการทำงานของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา. ฉบับพิเศษ 8(3), 206-218.

สถาพร พฤฑฒิกุล.(2555). คุณภาพผู้เรียน...เกิดจากกระบวนการเรียนรู้. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. 6(2), 1-13.

สุณีย์รัตน์ เนียรเจริญสุข. (2561). ประสิทธิผลของกิจกรรมการอ่านร่วมกันกับเพื่อนในวิชาการอ่านภาษาญี่ปุ่น. วารสารญี่ปุ่นศึกษา. 35(2), 64-77.

Bonwell, C.C., & Eison, J. A. (1991). Active Learning: Creating Excitement in the Classroom. Retrieved from https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED336049.pdf

Dale, E. (1969). Audio-Visual Methods in Teaching, 3rd ed., New York: Holt, Rinehart & Winston.

Fujita, Y. (2014). Nihongo jookyuu gakushuusha no jiritsusei o takameru tame no jugyoo katsudoo no kooka to kadai. Obirin Forum of Language Education, 10, 103-118. (in Japanese)

Ikeda, R. & Tateoka, Y. (2007). An Introduction to Peer Reading. Tokyo: Hituzi Shobo Publishing. (in Japanese)

Ishiguro, K. (2012). Dokkai to sono oshiekata o kangaeru. Japanese Language Education Bulletin Japan Foundation Bangkok, 9, 1-18. (in Japanese)

Iwashita, M. (2013). Studies in Reading Comprehension Peer-Learning Activities: Using The Restaurant of Many Orders by Kenji Miyazawa. The Kwassui review. Department of Contemporary Japanese Culture, 56, 68-48. (in Japanese)

Kaewkritsadang, P. (2017). Can-Do Statements Based Japanese Language Education: Study for Application to Create New Curriculum and Japanese Language Textbooks for Undergraduate Students in Thailand. Journal for Japanese studies, 7, 111-128. (in Japanese)

Kouda, Y. & Ishii, Y. (2012). Research on Incorporating Active Reading into Traditional Intensive Reading class: Aiming at Non-task Activity. 2012 WEB Ver. Report of Practical Research Forum for Japanese Education, 1-10. (in Japanese)

McKinney, K. & Heyl, B. S. (2008). Sociology through Active Learning: Student Exercises. California: Pine Forge Press.

Mori, T. (2015). Gakushuu kagaku ga egaku 21 seikigata jugyoo no dezain. Gakushuu shisutemu kenkyuu, the first issue, 60-70. (in Japanese)

Taniguchi, S. (1991). Thinking-aloud in the Reading Classroom: Observation of Learner Strategies. Journal of Japanese Language Teaching, 75, 37-50. (in Japanese)

Tateoka, Y. (2005). From Reading alone to Peer Reading. Kanagawa: Tokai University Press. (in Japanese)

Tateoka, Y. (2006). Dokkai jugyoo ni okeru kyooshi shudoo to kyoodooteki gakushuu: 2 tsu no apuroochi kara kyoodoo no kyooshitsu dezain o kangaeru. Bulletin of the Foreign Student Education Center, Tokai University, 26, 33-48. (in Japanese)

Tsuji, K., Mochizuki, S., Shindo, M., Sato, A. (2016). Is “Non-Teaching Class” Effective?: Considering Evaluation Methods for Student-Centered Classroom Activities. 2016 WEB Ver. Report of Practical Research Forum for Japanese Education, 1-10. (in Japanese)

Umemura, O. (2003). Nihongo kyooiku ni okeru dokkai shidoo: extensive reading no kokoromi. Journal of international students education, 8, 173-182. (in Japanese)