Lanna Music Education: Chaw Sunthorn Na Chiang Mai
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article presents the biography of Chaw Sunthorn Na Chiang Mai in the dimension of Lanna music education. He is a contributor to the Lanna music industry. Having grown up in the midst of Lanna culture and also having learned Thai traditional music made him proficient. An educational visionary, he has initiated more orderly forms of Lanna music. He has recorded music notes for application in music classroom, standardized the size and the sound system of both the band format the and instruments themselves, and taken the rhythmic pattern in Thai traditional music and adapted to Lanna folk band. He is a Lanna music teacher who teaches all learners equally, and he develops musical innovations to benefit the Lanna music education.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ชนิสา นาคน้อย. (2556). พระพุทธรูปล้านนาที่มีจารึกกับการแปลความทางด้านประวัติศาสตร์และความสัมพันธ์ทางด้านศิลปกรรม (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
บุญรัตน์ ทิพยรัตน์. (2554, 7 มิถุนายน). ครูภูมิปัญญาไทยด้านอุตสาหกรรมและหัตถกรรม. [บทสัมภาษณ์].
ปรเมศวร์ สรรพศรี. (2555). เจ้าสุนทร ณ เชียงใหม่: การสืบทอดภูมิปัญญาการสร้างสะล้อและซึง (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมและการพัฒนา). มหาวิทยาลัยมหิดล, นครปฐม.
พรชนก สุทาตัน. (2559). การขับซอพื้นบ้านล้านนา: กรณีศึกษา แม่ครูบัวชุม จันทร์ทิพย์. โครงการประชุมวิชาการระดับชาติ: ศิลปกรรมวิชาการ ครั้งที่ 2: ศิลปะ 4.0: ศิลปะเพื่อการสร้างสรรค์และศิลปะเพื่อการศึกษา, 176-190.
เพียงแพน สรรพศรี. (2562). การศึกษาต้นแบบความเป็นครูดนตรีพื้นบ้านล้านนา: กรณีศึกษาครูพรหเมศวร์ สรรพศรี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 8(2), 90-103.
ยุทธนา ฉัพพรรณรัตน์ และคณะ. (2559). กรอบมโนทัศน์และทักษะจำเป็นของครูศิลปะ ดนตรีและนาฏศิลป์ศึกษาในการจัดการวัฒนธรรมบุกรุกภายในและนอกประชาคมอาเซียน: กรณีศึกษาประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. กรุงเทพฯ: กองทุนรัชดาภิเษกสมโภช จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2551). ศิลปะเมืองเชียงแสน: วิเคราะห์งานศิลปกรรมร่วมกับหลักฐานทางโบราณคดีและเอกสารทางประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2549). สุดยอดนวัตกรรมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
สุรศักดิ์ ณ เชียงใหม่. (2554, 12 เมษายน). ทายาทเจ้าสุนทร ณ เชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่. [บทสัมภาษณ์].
สุรีย์ ณ เชียงใหม่. (2554, 10 เมษายน). ทายาทเจ้าสุนทร ณ เชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่. [บทสัมภาษณ์].
อนันต์ สบฤกษ์. (2554, 22 มิถุนายน). อาจารย์สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย จังหวัดนครปฐม. [บทสัมภาษณ์].
อัษฎาวุธ พลอยเขียว. (2560). การศึกษาการขับซอของแม่ครูพยอม ถิ่นถา อำเภอเมือง จังหวัดแพร่. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 11(2), 34-41.
Steiner, E. (1988). Methodology of Theory Building. Sydney: Educology Research Associates.
UNESCO. (1996). Learning: The Treasure within: Report to UNESCO of The International Commission on Education for The Twenty-First Century. Paris: UNESCO.