การประพันธ์คำร้องและทำนองสำหรับละครเพลง อาหรับราตรี เดอะมิวสิคัล

Main Article Content

บุษยพัชร อุ่นจิตติกุล
ภาวไล ตันจันทร์พงศ์

บทคัดย่อ

          บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเชิงสร้างสรรค์ที่เกิดจากการศึกษาและตีความเรื่องอาหรับราตรี วรรณกรรมคลาสสิกที่มีการรวบรวมนิยายและนิทานพื้นบ้านของอาหรับ เปอร์เซีย เมโสโปเตเมีย อียิปต์ จีน ฯลฯ เข้าไว้ด้วยกัน โดยมีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษารูปแบบกระบวนการประพันธ์คำร้องและทำนองสำหรับละครเพลง อาหรับราตรี เดอะมิวสิคัล 2) เพื่อ สร้างบทประพันธ์คำร้องและทำนองสำหรับละครเพลง อาหรับราตรี เดอะมิวสิคัล 3) เพื่อเผยแพร่ผลงานการประพันธ์ คำร้องและทำนองสำหรับละครเพลง อาหรับราตรี เดอะมิวสิคัล ผ่านการแสดงละครเพลง โดยมีวงดุริยางค์เครื่องลมบรรเลงประกอบ


          ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการประพันธ์คำร้องและทำนองสำหรับละครเพลง ประกอบด้วยการกำหนดภาพรวมของบทเพลง คือ การวางตำแหน่งบทเพลงในบทละคร การกำหนดหน้าที่และโครงสร้างของบทเพลง และการกำหนดคำร้องและทำนองซึ่งต้องขึ้นอยู่กับบทละคร ลักษณะนิสัย อารมณ์ความรู้สึกและสิ่งที่ตัวละครจะสื่อสารนำเสนอในแต่ละช่วงเวลา สถานที่ของเรื่อง โดยมีการนำโมดหรือบันไดเสียงที่มีความใกล้เคียงกับวัฒนธรรมดนตรีของแต่ละเมืองในนิทาน ได้แก่ อาหรับ เปอร์เซีย และจีน มาเป็นส่วนประกอบหลักในการประพันธ์ 2) บทเพลงสำหรับละครเพลงอาหรับราตรี จำนวน 14 บทเพลง ทำหน้าที่ขับเคลื่อนเรื่องราวและมักเกิดขึ้นในฉากสำคัญของเรื่องราวหรืออารมณ์ที่พลุ่งพล่านของตัวละคร 3) ผลงานการประพันธ์คำร้องและทำนองสำหรับละครเพลง อาหรับราตรี เดอะมิวสิคัล ได้จัดแสดงในรูปแบบละครเพลง โดยมีวงดุริยางค์เครื่องลมแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บรรเลงประกอบ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ณัชชา พันธุ์เจริญ. (2554). พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เกศกะรัต.

นพมาส แววหงส์, บรรณาธิการ. (2550). ปริทัศน์ศิลปการละคร. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พันธกร พูนเพิ่มพงศ์. (2562). บทละคร อาหรับราตรี เดอะมิวสิคัล. กรุงเทพฯ: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ระพีเดช กุลบุศย์. (2562, 7 ตุลาคม). นักประพันธ์เพลง โปรดิวเซอร์ และผู้กำกับดนตรีจาก Studio 28. [บทสัมภาษณ์].

วิมลศรี อุปรมัย. (2553). นาฏกรรมและการละคร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศรัณย์ นักรบ. (2554). ประวัติดนตรีตะวันออก. กรุงเทพฯ: ภาควิชาดนตรี คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

Brown, J. R. (2016). Writing for Musical Theatre. Retrieved December 17, 2020, from http://jasonrobertbrown.com/2016/03/06/essay-writing-music-for-the-theater/.

Cohen, A., & Rosenhaus, S. (2006). Writing Musical Theater. New York: Palgrave Macmillan.

Kenrick, J. (2017). Musical Theatre: A History (2nd Edition). London: Methuen Drama.