รูปแบบการเรียนการสอนผ่านโมบายเลิร์นนิงตามหลักการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานร่วมกับวิธีการสอนแบบโฟนิกส์ เพื่อเสริมสร้างทักษะการออกเสียงคำศัพท์ภาษาอังกฤษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนผ่านโมบายเลิร์นนิงตามหลักการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานร่วมกับวิธีการสอนแบบโฟนิกส์ และ 2) รับรองรูปแบบการเรียนการสอนผ่านโมบายเลิร์นนิงตามหลักการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานร่วมกับวิธีการสอนแบบโฟนิกส์ โดยมีกลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 9 ท่าน ซึ่งได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Selection) โดยมีเกณฑ์คุณสมบัติ คือมีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบการเรียนการสอนผ่านโมบายเลิร์นนิง การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน และการสอนแบบโฟนิกส์หรือการออกเสียงภาษาอังกฤษ อย่างน้อย 3 ปี และสถิติในการวิเคราะห์ผลการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า 1) รูปแบบการเรียนการสอนฯ ประกอบด้วย 6 องค์ประกอบ ได้แก่ เทคโนโลยีสำหรับอุปกรณ์สื่อสารเคลื่อนที่ (Mobile Technology) ผู้เรียน (Learners) ผู้สอน (Facilitator) การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน (Brain-based Learning) การสอนแบบโฟนิกส์ (Phonics Method) และการประเมินการออกเสียงภาษาอังฤษ (English Pronunciation Assessment) โดยมี 3 กระบวนการ ได้แก่ ขั้นก่อนการเรียนการสอน (Pre-instruction) ขั้นการเรียนการสอน (Instruction) และขั้นหลังการเรียนการสอน (Post-instruction) 2) รูปแบบการเรียนการสอนผ่านโมบายเลิร์นนิงตามหลักการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานร่วมกับวิธีการสอนแบบโฟนิกส์ฯ หรือที่เรียกว่า BBLP Model ได้รับการรับรองโดยผู้เขี่ยวชาญ และมีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด (x̅ = 4.80, S.D. = 0.43)
Article Details
References
เกศสุดา ใจคำ. (2552). การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน: Brain Based Learning. FEU Academic Review. 3(1): 62-70.
จีรพรรณ พรมประเสริฐ. (2557). การวิเคราะห์ปัญหาและสาเหตุที่ทำให้เกิดการออกเสียงภาษาอังกฤษที่ผิดพลาดของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ (รายงานการวิจัย). เพชรบูรณ์: สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจบริการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
ถิรวัฒน์ ตันทนิส. (2555). การศึกษาปัญหาการออกเสียงภาษาอังกฤษและกลวิธีการเรียนการออกเสียงภาษาอังกฤษของนักศึกษาสหวิทยาการ ชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์. 31(1). 87-110.
นิพนธ์ บริเวธานันท์. 2561. การพัฒนารูปแบบเว็บแอปพลิเคชันด้วยการเรียนรู้แบบร่วมมือผ่านห้องเรียนไร้กรอบเพื่อส่งเสริมการรู้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารสำหรับผู้เรียนระดับอุดมศึกษา (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
บัญญพนต์ พูนสวัสดิ์. (2558). Digital Education การศึกษาบนโลกดิจิทัล กับผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2560, จาก https://www.digitalagemag.com/digital-education.
ปรัชญนันท์ นิลสุข. (2551). เอ็มเลินนิ่ง (m-Learning) การเรียนการสอนผ่านโทรศัพท์เคลื่อนที่. พัฒนาเทคนิคศึกษา. 20(66). 25-30.
วิทยากร เชียงกูล. (2549). การเรียนรู้อย่างมีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สายธาร.
ศศิธร เวียงวะลัย. (2556). การจัดการเรียนรู้ (Learning Management). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ศิตา เยี่ยมขันติถาวร. (2556). ความรู้เบื้องต้นที่ครูสอนภาษาอังกฤษควรรู้เกี่ยวกับการออกเสียง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สาเกต ทองเที่ยง. (2557) การใช้วิธีสอนโฟนิกส์ร่วมกับหนังสือเล่มใหญ่ เพื่อส่งเสริมการออกเสียงและความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษของนักเรียนโรงเรียนนานาชาติ (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สำนักบริหารและพัฒนาองค์ความรู้. (2558). สมองสร้างสรรค์ด้วย Brain-based Learning. โอ เค เอ็ม ดี. 1(5): 4-7.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน (ฉบับปรับปรุง) (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
อารีย์ ปรีดีกุล (2553) การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษตามหลักการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารและการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Adjei, E. (2016). The effect of Using the Phonics Method of teaching Reading and Comprehension on Junior High School Students: A Case Study of Axim Road M.A. Zion Junior High School. Department of Basic Education, Faculty of Education, Community University College.
Boss, S. (2011). Six Tips for Brain Based Learning. Retrieved 19 November 2016, from https://www.edutopia.org/brain-based-learning-strategiesresource-guide.
Caine, R. and G. Caine. (2013). Teaching for How People Learn Naturally. The Handbook of Educational Theories. In: Beverly, J., et al. (eds.) North Carolina: Information Age Publishing.
Chuang, Y. T. (2015). SSCLS: A Smartphone-Supported Collaborative Learning System. Telematics and Informatics, 32, 463-474.
Chunsuvimol, B. and Ronakiat, N. (2000). Stylistic variation of [f] and [v] in the English of Thai students. Thammasat Review, 6(1), 177-195.
Gikas, J. and Grant, M. M. (2013). Mobile computing devices in higher education: Student perspectives on learning with cellphones, smartphones & social media. Internet and Higher Education, 19 (2013), 18-26.
Lina, Y. T. and Joua, M. (2012). A Web Application Supported Learning Environment for Enhancing Classroom Teaching a nd Learning Experiences. Social and Behavioral Sciences, 64 (2012), 1-11.
Muhammed, A. A. (2014). The Impact of Mobiles on Language Learning on the part of English Foreign Language (EFL) University Students. Social and Behavioral Sciences, 136 (2014), 104-108.
Nordin, N. et al. (2010). Mobile Learning Framework for Lifelong Learning. Procedia Social and Behavioral Sciences, 7 (c), 130-138.
Starrett, E. V. (2007). Teaching phonics for balanced reading. 2nd edition. United States of America: Corwin Press.
Thongsin, N. (2007). A study of English pronunciation problems for Thai learners (Master’s thesis). Phitsanulok: Naresuan University.
Yagcioglu, O. (2014). The advantages of brain-based learning in ELT classes. Social and Behavioral Sciences, 152 (2014), 258-262.
Wei, Y. and Zhou Y. (2002). Insights into English Pronunciation Problems of Thai Students. Retrieved 20 October 2017, from https://eric.ed.gov/?id=ED476746.