Product Design from Factory’s Waste in the Central Region by Upcycle Concept: Case Study the Government Inspectorate Area 2
Main Article Content
Abstract
A study of product design from industrial waste materials in the central region by the concept of upcycle: a case study, the government inspectorate 2 aims to 1) survey the waste data from each factory to analyze in terms of material utilization 2) experiment with different techniques of waste processing for applying it in the design process to a product suitable for use 3) design, development and prototyping by upcycle concepts with desirable characteristics in terms of creativity, production and economy by using the study method by interviewing entrepreneurs and exploring various types of waste from factories in the central region government inspectorate area 2, totaling 4 provinces, namely Chainat, Sing Buri, Lop Buri and Ang Thong, totaling 12 factories. Then take a potential of both metal and non-metals of each factory to experiment with different processing with various techniques, including supplementing with other materials, crushing and compacting in a mold heating, the use of binders, stitching, etc., before determining the possible applications of each waste. Then sketch design 2-4 alternatives per factory and then take the selected design to develop before making a prototype for evaluation. By the results of the study can be summed up according to 3 desirable characteristics used as criteria for the performance consideration: 1) production: out of 26 possible materials, the waste and processing techniques were chosen the most: a group of durable, stable waste with unique color, patterns and textures that processing by sewing or riveting accounted for 41.67%, followed by a group of waste with a powder state but there are characteristics of color and texture formed by compression in a mold and sealed with a binder be accounted for 33.33 % and the group of materials was the least chosen because there are no specific characteristics of shape, color and texture, must be developed before use with dyeing or add other materials accounted for 25.00 % 2) creativity: by choosing functions, it was found that 83.33% chose a product that was used for home decoration, followed by 16.67% chose a fashion product, and 3) economy: the marketing for generating income for the communities surrounding the factory was the most chosen accounted for 83.33%, followed by giving to the benefactor of the factory accounted for 8.33% and production for use in the factory or donated for public benefit accounted for 8.33 percent.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Copyright Transfer Statement
The copyright of this article is transferred to Journal of The Faculty of Architecture King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang with effect if and when the article is accepted for publication. The copyright transfer covers the exclusive right to reproduce and distribute the article, including reprints, translations, photographic reproductions, electronic form (offline, online) or any other reproductions of similar nature.
The author warrants that this contribution is original and that he/she has full power to make this grant. The author signs for and accepts responsibility for releasing this material on behalf of any and all co-authors.
References
กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่. เข้าถึงได้จาก: https://www.dip.go.th/th/category/2020-05-26-19-14-36/2020-05-27-16-41-31.
บริษัทยูไนเต็ดแอนนาลิสต์ แอนด์ เอ็นจิเนียริ่งคอนซัลแตนท์ จำกัด. (2560). โครงการพัฒนาศักยภาพอุตสาหกรรมเชิงสร้างสรรค์ โดยคณะกรรมการส่งเสริมการดำเนินงานพัฒนาประสิทธิภาพองค์กร (กลุ่มที่ 1) ประจำปีงบประมาณ 2560. รายงานฉบับสมบูรณ์ เล่มที่ 1/2. กรุงเทพฯ: บริษัทยูไนเต็ดแอนนาลิสต์ แอนด์ เอ็นจิเนียริ่งคอนซัลแตนท์ จำกัด.
ภคิณ สุวรรณศรี, ทรงวุฒิ เอกวุฒิวงศา และสมชาย เซะวิเศษ. (2560). การศึกษาและออกแบบเฟอร์นิเจอร์จากวัสดุเศษบรรจุภัณฑ์ไม้ที่ได้จากการขนส่ง. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 8(1), 142-154.
ศรุติ พรหมภิบาล. (2563). Upcycling ยกระดับขยะผ่านการดีไซน์. เข้าถึงได้จาก: https://kindconnext.com/kindworld/upcycling.
สิงห์ อินทรชูโต. (2564). Upcycling: พัฒนาวัสดุเศษอย่างสร้างสรรค์. เข้าถึงได้จาก: https://m.se-ed.com/Detail/Upcycling- -พัฒนาวัสดุเศษอย่างสร้างสรรค์/9786161202927.
สุธาสินีน์ บุรีพันธุ์ และปราณี อนันทพรชัยกุล. (2561). การศึกษาแนวทางการใช้ประโยชน์จากเศษหนังแท้เหลือทิ้งเพื่อการออกแบบผลิตภัณฑ์. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 17(3), 109-117.
เสน่ห์ สำเภาเงิน, วรชัช บู่สามสาย และวิไลลักษณ์ แซ่ปั๊ง. (2564). การออกแบบผลิตภัณฑ์เชิงนิเวศ กรณีศึกษารองเท้าจากเศษหนังแท้. วารสารศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัย และงานสร้างสรรค์. 8(2), 200-232.
สำนักส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. (2560). วัสดุศาสตร์ 3. เข้าถึงได้จาก: http://pattana.nfe.go.th/pattana/download/g.6/20.material/material%201,2,3/3.PDF.
อรุณี ศิลปการประดิษฐ. (2563). ขยะ + ไอเดีย = Upcycling. เข้าถึงได้จาก: https://mgronline.com/mutualfund /detail/963000008080.
อินทิรา นาควัชระ. (2564). การออกแบบผลิตภัณฑ์จากวัสดุเศษอุสาหกรรม จากโครงการพัฒนาศักยภาพอุตสาหกรรมเชิงสร้างสรรค์ กรณีศึกษา เขตตรวจราชการที่ 4. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล. 23(2), 43-56.