ภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชุมชนดั้งเดิมจังหวัดสมุทรสงคราม

Main Article Content

ชนิธิกาญจน์ จีนใจตรง
กฤตพร ห้าวเจริญ

บทคัดย่อ

การศึกษาภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชุมชนดั้งเดิมในจังหวัดสมุทรสงครามเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการทำความ เข้าใจถึงปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่มีลักษณะเฉพาะเจาะจงผ่านประวัติศาสตร์ความเป็นมา สภาพภูมิศาสตร์ ระบบนิเวศ สภาพแวดล้อม รูปแบบการตั้งถิ่นฐานของชุมชน การใช้พื้นที่ ระบบกิจกรรม และวัฒนธรรมของชุมชนดั้งเดิมในจังหวัด สมุทรสงคราม บทความนี้มีวัตถุประสงค์ ได้แก่ 1) ศึกษาคุณลักษณะเฉพาะทางกายภาพ ลักษณะทางสังคม วัฒนธรรม และ เศรษฐกิจที่มีผลต่อภูมิทัศน์วัฒนธรรม 2) ศึกษาเงื่อนไขที่มีผลต่อความแตกต่างทางภูมิทัศน์วัฒนธรรม และ 3) สรุปบริบททาง ภูมิทัศน์วัฒนธรรมที่สะท้อนอัตลักษณ์ของชุมชนดั้งเดิมจังหวัดสมุทรสงคราม โดยมีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย การ สำรวจพื้นที่ภาคสนาม การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสังเกตการณ์ โดยมีกลุ่มตัวแทนในการสัมภาษณ์เชิงลึกที่อยู่ในชุมชน 3 อำเภอ คือ อำเภอบางคนที อำเภออัมพวา และอำเภอเมืองสมุทรสงคราม จำนวน 18 คน ผลการวิจัยพบว่า จากคุณลักษณะ เฉพาะของสภาพภูมิศาสตร์และระบบนิเวศสามน้ำในจังหวัดสมุทรสงคราม ทำให้ภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชุมชนดั้งเดิมมีความ แตกต่างกัน ทั้งรูปแบบการตั้งถิ่นฐาน ระบบกิจกรรม การใช้พื้นที่ และวัฒนธรรม โดยสามารถจำแนกบริบททางภูมิทัศน์ วัฒนธรรมที่สะท้อนอัตลักษณ์ของชุมชนดั้งเดิมได้เป็น 3 บริบทหลัก คือ 1) ภูมิทัศน์วัฒนธรรมในบริบทน้ำจืด 2) ภูมิทัศน์ วัฒนธรรมในบริบทน้ำกร่อย และ 3) ภูมิทัศน์วัฒนธรรมในบริบทชายฝั่งทะเล ซึ่งภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชุมชนดั้งเดิมในแต่ละบริบทมีคุณลักษณะเฉพาะตัวที่แสดงถึงความเป็นตัวตนของชุมชนที่โดดเด่นและแตกต่างกัน จากข้อค้นพบดังกล่าวสามารถนำองค์ความรู้ไปประยุกต์ใช้ประกอบการพิจารณาการวางแผน การอนุรักษ์ และการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จีนใจตรง ช., & ห้าวเจริญ ก. . (2020). ภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชุมชนดั้งเดิมจังหวัดสมุทรสงคราม. Asian Creative Architecture, Art and Design, 31(2), 17–33. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/archkmitl/article/view/244127
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมทรัพยากรธรณี. (2559). การจำแนกเขตเพื่อการจัดการด้านธรณีวิทยาและทรัพยากรธรณี. กรุงเทพมหานคร: กรมทรัพยากรธรณี กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.

จำเนียร จวงตระกูล. (2561). ปัญหาการกำหนดกลุ่มตัวอย่างและวิธีการสุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงคุณภาพ, วารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. 61(2), 1-21.

ฉัตรชัย พงศ์ประยูร. (2536). การตั้งถิ่นฐานมนุษย์ทฤษฎีและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ฉลอง สุนทราวาณิชย์. (2550). สมุดราชบุรี พ.ศ.2468. กรุงเทพมหานคร : สมาคมมิตรภาพญี่ปุ่น-ไทย.

พรทิพย์ กาญจนสุนทร และคณะ. (2537). วัฒนธรรมการเกษตรในสังคมไทย: การตั้งถิ่นฐานของเกษตรกรไทย.

กรุงเทพมหานคร: คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักทดสอบทางการศึกษาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

วิลาวัณย์ เอื้อวงศ์กูล. (2542). ความสัมพันธ์ระหว่างพัฒนาการของเมืองกับการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม: กรณีศึกษา เมืองเรณูนคร. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต ภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2536). ลุ่มน้ำแม่กลอง: พัฒนาการทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: พิฆเณศพริ้นติ้งเซ็นเตอร์.

___________. (2545). อารยธรรมฝั่งทะเลตะวันออก. กรุงเทพมหานคร: มติชน.

มหาวิทยาลัยศิลปากร สถาปัตยกรรมศาสตร์. (2553). แผนที่อยู่อาศัยทรงคุณค่าทางวัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมชุมชน. กรุงเทพมหานคร: อุษาคเนย์.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. (2489 ก). ภ.WH.2-200(19). รูปถ่ายทางอากาศชุด Williams Hunt รูปการตั้งถิ่นฐานริมน้ำและพื้นที่เกษตรกรรมประเภทสวนมะพร้าวในอำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม.

___________. (2489 ข). ภ.WH.2-200(20). รูปถ่ายทางอากาศชุด Williams Hunt รูปการตั้งถิ่นฐานริมน้ำและพื้นที่เกษตรกรรมประเภทสวนมะพร้าวในอำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม.

___________. (2489 ค). ภ.WH.2-108(1). รูปถ่ายทางอากาศชุด Williams Hunt พื้นที่เกษตรกรรมประเภทนาเกลือในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม.

___________. (2489 ง). ภ.WH.2-108(2). รูปถ่ายทางอากาศชุด Williams Hunt พื้นที่เกษตรกรรมประเภทนาเกลือในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม.

___________. (2489 จ). ภ.WH.2-200(19). รูปถ่ายทางอากาศชุด Williams Hunt รูปการตั้งถิ่นฐานในอำเภอเมือง จังหวัด สมุทรสงคราม.

___________. (2489 ฉ). ภ.WH.2-200(5). รูปถ่ายทางอากาศชุด Williams Hunt รูปการตั้งถิ่นฐานในอำเภอเมือง จังหวัด สมุทรสงคราม.

สายรุ้ง เฮงซอ. (2543). สมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าของคุรุสภา.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2549). ชื่อบ้านนามเมือง ลุ่มน้ำแม่กลอง จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม.

สุภาภรณ์ จินดามณีโรจน์. (2554). ประวัติศาสตร์วัฒนธรรมชาวสวน จังหวัดสมุทรสงครามตอนบน (ตำบลท่าคา อำเภออัมพวา และตำบลดอนมะโนรา อำเภอบางคนที). หน้าจั่ว ว่าด้วยประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมและสถาปัตยกรรมไทย. 53-54(7), 217-255.

สุรจิต ชิรเวทย์. (2549). น้ำตาลบางช้าง ใน ศาลกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ สมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิศาล กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ สมุทรสงคราม.

Doxiadis, C.A. (1976). Anthropolic: City for Human Development. Ney York: Norton.

Fleure, H.J. & Davies, S.M. (1970). A Natural History of Man in Britain. Bloomsbury Books; Revised Edition.

Fowler, P. (2003). World Heritage Cultural Landscapes 1992-2002. Paris: UNESCO World Heritage Centre.

Harry, L.C. (1985). Maintaining he Spirit of Place: A process for the Preservation of Town Character. Mesa Arizona: PDA Publisher Corporation.

ICOMOS. (2011). World Heritage Cultural Landscapes. Paris: UNESCO-ICOMOS Document Centre.

Kaiser, E. J., Godschalk, D. R., & Chapin, F. S. (1995). Urban Land Use Planning. (Vol. 4). Urbana: University of Illinois press.

Lennon, J., & Steve, M. (1996). Cultural Landscape Management: Guidelines for Identifying, Assessing and Managing Cultural Landscapes in the Australian Alps National Parks. Canberra, A.C.T.: Australian Alps Liaison Committee.

Moser, A., & Korstjens, I. (2018). Series: Practical Guidance to Qualitative Research. Part 3: Sampling, Data Collection and Analysis. European Journal of General Practice. 24(1), 9-18.

Rapoport, A. (1994). Humanity Culture and Social Life. In T. Ingold (Ed), Companion Encyclopedia of Anthropology: Humanity, Culture and Social Life. New York: Routledge.

Sauer, C.O. (1967). Land and Life: A Selection of The Writing of Carl Ortwin Sauer. Berkeley: University of California Press.