การศึกษารูปแบบการก่อสร้างยืดหยุ่นสำหรับการอยู่อาศัยบนหลักการของโยนา ฟรีดแมน
Main Article Content
บทคัดย่อ
รูปแบบที่อยู่อาศัยในปัจจุบัน ถูกพัฒนาให้มีความหลากหลาย ทั้งในแง่ของรูปลักษณ์ โครงสร้าง วัสดุ และการก่อสร้าง แต่หากปราศจากการทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และการอยู่อาศัยในสถาปัตยกรรม ผลลัพธ์ของการก่อสร้างก็มิอาจใช้เป็นรูปแบบที่เหมาะสมกับการอยู่อาศัยได้ แม้ว่ารูปแบบของการก่อสร้างนั้น จะสามารถทำหน้าที่พื้นฐานในการปกป้องมนุษย์จากอันตรายและสภาพดินฟ้าอากาศ ด้วยเหตุนี้ ผู้เขียนจึงสนใจในการศึกษารูปแบบการก่อสร้างที่มีคุณสมบัติในการตอบสนองพฤติกรรมและกิจกรรมอันหลากหลายของมนุษย์ ตลอดจนส่งเสริมการแก้ปัญหาการอยู่อาศัยอันเนื่องมาจากสภาวการณ์วิกฤติ ซึ่งจำเป็นต้องใช้ความเข้าใจการอยู่อาศัยในเชิงการมีปฏิสัมพันธ์ การรับรู้ถึงตัวตนรวมถึงการส่งเสริมความเป็นถิ่นที่ ฉะนั้น ในการค้นคว้าเพื่อการเขียนบทความวิชาการนี้ ผู้เขียนจึงได้เลือกศึกษาแนวคิดของโยนา ฟรีดแมน สถาปนิกผู้เชื่อในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของมนุษย์ซึ่งส่งผลต่อการเพิ่มความสามารถของความยืดหยุ่นในสถาปัตยกรรม โดยมุ่งเน้นไปที่การวิเคราะห์การพัฒนารูปแบบการก่อสร้างด้วยแนวคิดความยืดหยุ่นในการตอบสนองพฤติกรรมการอยู่อาศัยของมนุษย์และการบ่งชี้ความสัมพันธ์ขององค์ประกอบในการก่อสร้างยืดหยุ่น วิธีการ และการประยุกต์ใช้
แนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องในการศึกษา เป็นไปบนความสัมพันธ์ของคำสำคัญ คือ ความยืดหยุ่น การก่อสร้างที่เกี่ยวข้องกับ Mobile Architecture และการอยู่อาศัย เพื่อเป็นประโยชน์ในการกำหนดขอบเขตของการศึกษา และการทำความเข้าใจองค์ประกอบ วิธีการ ตลอดจนการประยุกต์ใช้ อันนำไปสู่การสร้างระบบของการใช้หลักการที่ก่อให้เกิดรูปแบบสถาปัตยกรรมยืดหยุ่นเพื่อการอยู่อาศัย โดยผู้เขียนได้ใช้วิธีการศึกษา ผ่าน 2 ขั้นตอนหลัก คือ ภาพรวมความสัมพันธ์ของส่วนประกอบที่ทำให้เกิดรูปแบบการก่อสร้างยืดหยุ่น และการแสดงรูปแบบการก่อสร้างยืดหยุ่นจากลำดับเวลาการทำงานของ ฟรีดแมน ที่จำแนกออกได้เป็น 3 ช่วง คือ ช่วงเริ่มต้นแนวคิด ช่วงพัฒนาการสำคัญ และช่วงปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ ผลการศึกษาความสัมพันธ์ขององค์ประกอบในการก่อสร้างยืดหยุ่นเพื่อการอยู่อาศัย ตลอดจนวิธีการ และการประยุกต์ใช้ สามารถสรุปได้ว่า รูปแบบการก่อสร้างส่วนใหญ่เป็นประเภทที่อยู่อาศัย แต่มีระดับความแตกต่างซึ่งพัฒนาจากที่อยู่อาศัยมากขึ้นไปเรื่อย ๆ จนท้ายที่สุด คือ การเป็นแหล่งชุมนุม กระนั้น ภาพรวมของการพัฒนารูปแบบการก่อสร้างด้วยแนวคิดความยืดหยุ่น บนหลักการของโยนา ฟรีดแมน แสดงให้เห็นจังหวะของการพัฒนารูปแบบการก่อสร้างยืดหยุ่นที่มีช่วงหยุดนิ่ง ในขณะที่บางช่วงเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงรอยต่อของช่วงพัฒนาการสำคัญและช่วงปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ ที่แสดงการก้าวกระโดดของการพัฒนาทั้งรูปแบบการก่อสร้าง และปัจจัยที่ส่งผลต่อรูปแบบการก่อสร้างด้วยแนวคิดความยืดหยุ่น
โยนา ฟรีดแมน ตระหนักถึงความสามารถของความยืดหยุ่นในการส่งเสริมสถาปัตยกรรมให้ทำหน้าที่ตอบสนองต่อผลกระทบวิกฤติการณ์ต่าง ๆ ทำให้แนวคิดการก่อสร้างที่ประกอบด้วยความยืดหยุ่นของฟรีดแมน แตกต่างจากแนวคิดทั้งเชิงนามธรรมและรูปธรรมที่เกี่ยวกับการอยู่อาศัยและสถาปัตยกรรมอื่น อย่างไรก็ดี ผู้เขียนเชื่อว่า แนวคิดที่มีในการก่อสร้างของฟรีดแมนจะเป็นประโยชน์การรองรับกลุ่มผู้ใช้งานที่ประสบปัญหาในด้านต่าง ๆ ไม่ว่า การเมือง เศรษฐกิจ หรือสังคม และการใช้วัสดุท้องถิ่นที่กำหนดโครงสร้างและรูปทรงให้สอดคล้องกับบริบทและเงื่อนไขของที่ตั้ง อันเป็นหน้าที่สำคัญของสถาปัตยกรรมที่มีต่อมนุษย์
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Copyright Transfer Statement
The copyright of this article is transferred to Journal of The Faculty of Architecture King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang with effect if and when the article is accepted for publication. The copyright transfer covers the exclusive right to reproduce and distribute the article, including reprints, translations, photographic reproductions, electronic form (offline, online) or any other reproductions of similar nature.
The author warrants that this contribution is original and that he/she has full power to make this grant. The author signs for and accepts responsibility for releasing this material on behalf of any and all co-authors.
เอกสารอ้างอิง
ต้นข้าว ปาณินท์. (2553). คนและความคิดทางสถาปัตยกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สมมติ.
Bostjan. (2017). Yona Friedman. Retrieved from: https://architectuul.com/architect/yona-friedman.
Forty, A. (2000). Words and Building: A Vocabulary of Modern Architecture. London: Thames & Hudson.
Friedman, Y. (1959). Principles Ville Spatiale. Retrieved from: http://www.yonafriedman.nl/?page_id=396.
Friedman, Y. (1970). L’architecture Mobile. Paris: Casterman.
Friedman, Y. (2012). Biography. Retrieved from: http://www.yonafriedman.nl/?page_id=1751.
Friedman, Y. (2012). Principles Mobile Architecture. Retrieved from: http://www.yonafriedman.nl/?page_id=333.
Hertzberger, H. (2016). Diagoon Housing Delft 1967-1970. Retrieved from:
https://www.hertzberger.nl/images/nieuws/DiagoonHousingDelft2016.pdf.
Heidegger, M. (1971). Building, Dwelling, Thinking. New York: Harper & Row.
Kronenburg, R. (2005). Flexible Architecture: The Cultural Impact of Responsive Building. Retrieved from: https://www.irbnet.de/daten/iconda/CIB12025.pdf.
Kronenburg, R. (2007). Flexible: Architecture that Responds to Change. London: Laurence King.
Kronenburg, R. (2014). Flexible Architecture: From Mobility to Adaptability. Retrieved from: https://futureurbanism.com/interview/from-mobility-to-adaptability.
Norberg-Schulz, C. (1979). Genius: Towards a Phenomenology of Architecture. New York: Rizzoli.
Pernice, R. (2007). Metabolist Movement between Tokyo Bay Planning and Urban Utopias in the Years of Rapid Economic Growth 1958-1964. (PhD in Architecture, Waseda University).
Safdie, M. (1967). The Habitat. Retrieved from: https://www.safdiearchitects.com.
Villari, S. (1991). 1760-1834: Art and Science of Architecture. New York: Rizzoli.