การศึกษาบรรจุภัณฑ์แก้วเหลือใช้ในครัวเรือน เพื่อเป็นแนวทางการสร้างสรรค์งานศิลปะเชิงนิเวศ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาบรรจุภัณฑ์แก้วเหลือใช้ในครัวเรือน เป็นกระบวนการศึกษาพัฒนา เพื่อหากลวิธีการจัดการกับขยะขวดแก้ว โดยการแปรสภาพนำกลับมาใช้ใหม่ให้เกิดประโยชน์สูงสุดในทางรีไซเคิล การสร้างผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เพื่อเป็นแนวทางการสร้างสรรค์งานศิลปะเชิงนิเวศ วัตถุประสงค์ (1) ศึกษาแก้วเหลือใช้ในครัวเรือน วิเคราะห์ และทดลอง เพื่อหากระบวนการที่เหมาะสมในการสร้างสรรค์งานศิลปะเชิงนิเวศ (2) สังเคราะห์แนวทางการสร้างสรรค์ศิลปะเชิงนิเวศจากแก้วเหลือใช้ในครัวเรือน และประเมินผลงานต้นแบบ วิธีการดำเนินการวิจัยแบบผสมผสาน ด้วยวิธีวิจัยเชิงสำรวจร้านรับซื้อของเก่าในกรุงเทพฯ และเขตปริมณฑลให้ได้ข้อมูลรูปแบบ ปริมาณของบรรจุภัณฑ์แก้วเหลือใช้ และการวิจัยเชิงทดลอง การลงพื้นที่สัมภาษณ์นักวิชาการหน่วยงานภาครัฐที่มีการผลิตผลิตภัณฑ์ที่ทำจากแก้ว และศิลปินผู้สร้างสรรค์งานแก้วศิลปะ จำนวน 3 ท่าน และเผยแพร่ผลงานประเมินผลงานสร้างสรรค์ จำนวน 100 คน
ผลการวิจัยพบว่าการศึกษาบรรจุภัณฑ์แก้วเหลือใช้ในครัวเรือนมีทั้งหมด 8 รูปแบบ จำแนกตามสีของขวดแก้วบรรจุภัณฑ์แก้วเหลือใช้ในครัวเรือนที่พบมากที่สุดนั้นมีอยู่ 3 สี คือ สีใสเป็นสีที่ใช้มากที่สุด สีอำพันสี และสีเขียว สภาพขวดแก้วจะมี 2 รูปแบบ คือ แบบสมบูรณ์ และเศษแก้วที่แตกหัก การทดลองเพื่อให้ได้กระบวนการที่เหมาะสมในการสร้างสรรค์งาน ทดลอง 3 แผน สรุปได้ว่า แผนการทดลองครั้งที่ 1 มีความใกล้เคียงกับการทดลองครั้งที่ 2 และการทดลองครั้งที่ 3 ควบคุมด้วยวัสดุแต่ละประเภท เวลา อุณหภูมิที่มีความแตกต่างกัน พบว่าการทดลองการหลอมขวดแก้วไม่มีความเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างกัน อุณหภูมิ 750-800 องศาเซลเซียส แผนการทดลองที่ 1 มีความเหมาะสมในการนำมาใช้สร้างสรรค์ผลงานศิลปะเชิงนิเวศ และสามารถเพิ่มสัดส่วนการนำขยะขวดแก้วกลับมาใช้ใหม่ได้ สร้างสรรค์ผลงาน 5 รูปแบบนำเผยแพร่องค์ความรู้ที่ค้นพบ ปรากฎว่าผลงานชุดที่ 5 ความพึงพอใจมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.51 ความพึงพอใจรูปแบบผลงานสร้างสรรค์มีความแปลกใหม่ สวยงามสัมพันธ์กับยุคปัจจุบันมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.57 และเป็นแนวทางในการพัฒนางานศิลปะเชิงนิเวศ จากบรรจุภัณฑ์แก้วเหลือใช้ในครัวเรือนมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.52
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
Copyright Transfer Statement
The copyright of this article is transferred to Journal of The Faculty of Architecture King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang with effect if and when the article is accepted for publication. The copyright transfer covers the exclusive right to reproduce and distribute the article, including reprints, translations, photographic reproductions, electronic form (offline, online) or any other reproductions of similar nature.
The author warrants that this contribution is original and that he/she has full power to make this grant. The author signs for and accepts responsibility for releasing this material on behalf of any and all co-authors.
เอกสารอ้างอิง
Amornwitwat, S. (2004). Turn glass fragments into products. National Research Council of Thailand (NRCT).
Business Waste. (2023). How to Reduce Glass Waste. https://www.businesswaste.co.uk/reduce-waste/how-to-reduce-glass-waste/
Creative Economy Agency. (n.d.). About us. https://www.cea.or.th/th/about (in Thai)
Fry, T. (2009). Design futuring: Sustainability, ethics and new practice. Berg Publishers.
Howkins, J. (2001). The creative economy: How people make money from ideas. Penguin.
Jitpimolmard, S., Tongkarnpanit, P., Chotipatthamanon, S., & Disatapundhu, S. (2023). Creating Social Enterprise for Ecological Art Exhibition. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 9(2), 125–140. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/271194 (in Thai)
Jonas, W. (2012). Design research and its meaning to the methodological development of the discipline. In L. Valentine (Ed.), The Routledge companion to design research (pp. 41–54). Routledge.
Kanchanaworawanich, B. (2010). Tiles made from broken glass. National Metal and Materials Technology Center. https://www.mtec.or.th/?option=com_content&task=view&id=1055&Itemid=3%206
Pollution Control Department. (2020). Comprehensive community waste management. Ministry of Natural Resources and Environment. (in Thai)
McDonough, W., & Braungart, M. (2002). Cradle to cradle: Remaking the way we make things. North Point Press.
NBBJ, Berger Partnership. (2023). Forest Net (work). SEGD (Society for Experiential Graphic Design). https://segd.org/projects/forest-network-2/
Saito, Y. (2007). Everyday aesthetics. Oxford University Press.
Saito, Y. (2017). Aesthetics of the familiar: Everyday life and world-making. Oxford University Press.
Sung, K. (2015). A review on upcycling: Current body of literature, knowledge gaps and a way forward. Proceedings of the 17th International Conference on Environmental, Cultural, Economic & Social Sustainability, Venice, 17, 28–40. https://www.researchgate.net/publication/299559229_A_Review _on_Upcycling_Current_Body_of_Literature_Knowledge_Gaps_and_a_Way_Forward (in Thai)
T.saengchantara, W., Sriprasertsuk, S., Suwannason, P., & Suwannason, P. (2016). A Development of moisture resistant lightweight material from cullet and fly ash. Bulletin of Applied Sciences, 5(5), 57–64. https://doi.org/10.60136/bas.v5.2016.282 (in Thai)
