การแก้ไขข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทย ของนักศึกษาสาขาวิชาการสอน ภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

บทคัดย่อ

บทความเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทย ของนักศึกษาสาขาวิชาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 2) เพื่อศึกษาสาเหตุของข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทย ของนักศึกษาสาขาวิชาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย      3) เพื่อนำเสนอวิธีการแก้ไขข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทย ของนักศึกษาสาขาวิชาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาสาขาวิชาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ตารางวิเคราะห์ข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทยผลการวิจัยพบว่า ข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทย ของนักศึกษาสาขาวิชาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย พบว่ามี 4 ประเด็นหลัก คือ 1. ข้อบกพร่องเรื่องการเขียนสะกดคํา 2. การใช้คํา 3. การเขียนประโยค และ 4. การเขียนย่อหน้า จากการวิเคราะห์ข้อบกพร่องในการเขียนที่พบมากที่สุด ได้แก่ ด้านการใช้คำ จำนวน 110 คำ คิดเป็นร้อยละ 35.48 รองลงมาเป็น ด้านอักขรวิธี จำนวน 100 คำ คิดเป็นร้อยละ 32.25  ด้านการใช้ประโยค จำนวน 60 ประโยค คิดเป็นร้อยละ 19.35 และที่พบน้อยที่สุดได้แก่ ด้าน รูปแบบการเขียน จำนวน 45 รูปแบบ คิดเป็นร้อยละ 14.51 และ สาเหตุของข้อบกพร่องด้านการใช้ภาษา ได้แก่ 1) ขาดความรอบรู้ 2) ขาดความแม่นยำ 3) ขาดการตรวจทาน 4) ขาดการฝึกฝน 5) ขาดทัศนคติที่ดี  วิธีการแก้ไขข้อบกพร่องด้านการใช้ภาษา ได้แก่ 1) การเสริมสร้างความรู้ 2) การเสริมสร้างความเชื่อมั่น 3) การฝึกทักษะการเขียน 4) การตรวจทานงานเขียน 5) การปลูกฝังนิสัยรักการอ่าน 6) การปลูกฝังนิสัยรักการเขียน 7) การปลูกฝังทัศนคติที่ดี