ความสัมพันธ์ระหว่างจริยธรรมผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถาบัน อุดมศึกษาภาครัฐของไทย ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวจิยัครงั้นมี้วีตัถปุระสงค ์1) เพอื่ศกึษาจรยิธรรมผบู้รหิารสถาบนัอดุมศกึษาภาครฐัของไทยในเขตกรงุเทพมหานคร และปริมณฑล 2) เพื่อศึกษาประสิทธิผลของสถาบันอุดมศึกษาภาครัฐของไทยในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างจริยธรรมผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถาบันอุดมศึกษาภาครัฐของไทยในเขต กรุงเทพมหานครและปริมณฑล และ 4) เพื่อหาสมการพยากรณ์ระหว่างจริยธรรมผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถาบัน อุดมศึกษาภาครัฐของไทยในเขตกรุงเทพ มหานครและปริมณฑล ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามเป็น เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยง เบนมาตรฐาน การวเิคราะหส์มัประสทิธสิ์หสมัพนัธ ์การวเิคราะหก์ารถดถอยพหคุณู ผลการวจิยัพบวา่ ความคดิเหน็ของผตู้อบ แบบสอบถามเกี่ยวกับจริยธรรมผู้บริหารสถาบันอุดมศึกษาภาครัฐของไทยในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลในภาพ รวมอยใู่นระดบัมาก เมอื่พจิารณารายดา้นพบวา่ อนัดบัแรกคอื ดา้นความมเีหตผุล (X6) รองลงมาไดแ้ก ่ดา้นความรบัผดิชอบ (X5) ด้านความเป็นกัลยาณมิตร (X2) ด้านความเมตตา กรุณา (X1) ด้านความซื่อสัตย์ (X4) ด้านความยุติธรรม (X3) และด้าน ความเสียสละ (X7) ตามลำดับ ความคิดเห็นของผู้ตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับประสิทธิผลของสถาบันอุดมศึกษาภาครัฐของ ไทยในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า อันดับแรก คอื ประสิทธิผลด้านการจัดการเรียนการสอน รองลงมาได้แก่ ประสิทธิผลด้านการสร้างบัณฑิตที่ดีและเก่ง ประสิทธิผลด้าน วิชาการ และประสิทธิผลด้านการวิจัย ตามลำดับ ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่าง ตัวแปรองค์ประกอบของจริยธรรมผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถาบัน อุดมศึกษาภาครัฐของไทยมีความสัมพันธ์กันอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ตัวแปรองค์ประกอบของจริยธรรมผู้บริหาร ได้แก่ ด้านความเป็นกัลยาณมิตร (X2) ด้านความ ยุติธรรม (X3) ด้านความซื่อสัตย์ (X4) ด้านความรับผิดชอบ (X5) ด้านความเสียสละ (X7) ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถาบัน อุดมศึกษาภาครัฐของไทย เมื่อนำมาสร้างสมการถดถอยเชิงเส้นในรูปแบบการวิเคราะห์ถดถอยแบบพหคุณูวธิ ีStepwise สามารถอธบิายความแปรปรวนของประสทิธผิลของสถาบนัอดุมศกึษาภาครฐัของไทยไดป้ระมาณร้อยละ 66.00 (R2 = .660) ค่าสัมประสิทธิ์ขององค์ประกอบของจริยธรรมผู้บริหาร (X) ที่มีผลต่อประสิทธิผลของสถาบันอุดมศึกษาภาครัฐของไทยในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล (Y) สามารถนำมาเขียนเป็นสมการพยากรณ์ ดังนี้ Y = 1.243 ค่าคงที่ + .183 ด้าน ความเป็นกัลยาณมิตร + .159 ด้านความซื่อสัตย์ + .101 ด้านความรับผิดชอบ + .101 ด้านความเสียสละ + .081 ด้าน ความยุติธรรม
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
References
Amornwiwat, Sumon. (2004). Kalayanamit Study for Strategic Administrator in Supervising for Strengthening School. Bangkok Metropolis: Office of Policy and Education Plan (in Thai).
Cameron, K.S. (1981). A study of organizational effectiveness and its predictors. Journal of Management Science, 32(1), 87-112.
Chalakbang, Wannika. (2005). The Development of the Attentive Consideration Performance and Right Consumption of Rajabhat Institute Sakon Nakhon Students. Dissertation of Doctoral of Science (Applied Behavioral Science Research) Srinakharinwirot University (in Thai).
Chinwanno, Wariya. (2003). Ethics of Profession. Bangkok Metropolis: Chula Book (in Thai).
Chulalongkorn University. (2016). Report of personnel classified by faculty/department, types of personnel and work, for the semester 2/2558. Retrieved from http://www.chula.ac.th/wp-content/uploads/2014/01/New_Rp01_2558_2_edit.pdf (in Thai).
Katesripong, Ornsiri. (2007). Sangkhahawatthu IV: Organizational Culture for Knowledge Management, Journal of Productivity World, 12(68), 43-46 (in Thai).
Khunnakaew, Sittisak. (2007). The Behavioral Study of Ethics of School Administrator in Educational Service Area Office in Chonburi 1. Thesis of Master of Education (Educational Administration) Burapha University (in Thai).
Mahidol University. (2015). Report of Personnel Quantity. Retrieved from http://www.op.mahidol.ac.th/ orpr/newhrsite/abouthr/stat.html (in Thai).
Makmeesap, Arkom. (2014). Code of Ethics for School Administrators. Suthiparithat Journal, 28(87), 304 – 322 (in Thai). Markmit, Prateep. (2007). Ethics of Administrators of Private Higher Education Institutions. Dissertation of Doctor of Philosophy (Department of Educational Administration) Silpakorn University (in Thai).
Nuchnuanrat, Tassanee. (2007). Ethics of Primary School Administrators at Muang District, KhonKaen Province. Report of Master of Education (Education Administration) KhonKaen University (in Thai).
Office of the Higher Education Commission. (2013). Higher Education Development Plan No.11 (2012 – 2016). Bangkok Metropolis: Chulalongkorn University Publishing (in Thai).
Phra Dhammakosajan (Prayoon Dhammajitto). (2006). Buddha’s Administration Method. Bangkok Metropolis: Mahachulalongkornrajavidyalaya Publishing (in Thai).
Phra Dhamma Pitaka (P.A. Payutto). (1999). Seeing World Peace via Globalization Civilization Background. Bangkok Metropolis: Dhammasarn Co., Ltd (in Thai).
Phra Mahamongkol Sarin. (2014). Administration Based on Buddha-Dhamma. Academic Article of Educational Administration. Srinakharinwirot University. Retrieved from www.ejournals.swu.ac.th/ index.php/EAJ/article/download/4118/4082 (in Thai).
Phra Maha Supot Sumetho (Phanthong). (2015). 4 Phromwihan: The concept of integrated Personnel management in academy. Journal of Art Klong Hok, 2(2), 124 – 146 (in Thai).
Phra Medhi Dhammaporn (Prayoon Dhammajitto). (1992). Morality for Executive. Behavioral Science Journal, 1(1), 25 – 47 (in Thai).
Phra Promkunaporn (P.A. Payutto). (2006). Buddha’s Administration Method. Bangkok Metropolis: Mahachulalongkornrajavidyalaya Publishing (in Thai).
Phra Promkunaporn (P.A. Payutto). (2008). Buddhist Dictionary (16thed.). Bangkok Metropolis: S R Printing Mass Product Co., Ltd (in Thai).
Pringpuangkaew, Sem. (1999). Leader. Bangkok Metropolis: Matichon (in Thai). Prutipinyo, Chatsumon. (2010). Principle of social research and the in-depth interview. Bangkok Metropolis: Mahidol University (in Thai).
Quinn, R.E., and Rohrbaugh, J. (1983). A spatial model of effectiveness criteria: towards a competing values approach to organizational effectiveness, Journal of Management Science, 29, 363-367.
Robbins, S.P. (1990). Organizational theory: structure, design and applications (3rded.).NY: Prentice Hall, Englewood Cliffs. Seeprasert, Vira., Sriharun, Boonrueng., and Chokprasit, Jurai. (2012).
A Study and Development of Leadership Affecting Administration Effectiveness of Private Higher Education Institutions. Journal of Graduate Study of Valaya AlongkornRajabhat University under the Royal Patronage, 6(1), 77 – 92 (in Thai).
Silpakorn University. (2014). Report of Personnel Quantity of the Year 2014, classified by department, types of personnel and work. Retrieved from http://reg2.su.ac.th/registrar/ftes_pdf/repSumStaff Dep.pdf (in Thai).
Songkijsap, Supaporn. (2007). Ethical Principle and Human Resources Management. Journal of Sripatum Review, 7(2), 114 – 121 (in Thai).
Teekasap, Sombat. (2004). Morality and Ethics for Administrator. Retrieved from http://www.tpm consulting. org/dwnld/article/oth/oth_merit.pdf (in Thai).
Thammasat University. (2013). Data and Statistics of Instructor sand Personnel. Retrieved from https:// www.tu.ac.th / index.php/th/326-th-th/teach/survey/219-data#อาจารย์และบุคลากร (in Thai).)
Thitakhom, Nattawan. (2013). An Application of Four Brahmaviharas (Sublime States Of Mind) in Administration of Educational Administrators in Secondary Educational Service Area Office 42. Thesis of Master of Arts (Educational Administration) Mahachulalongkornrajavidyalaya University (in Thai).
Vitoonmetha, Manasaporn. (2000). A Development of Kalyanamitta System for Enhancing Self-Esteem of Nursing Students. Bangkok Metropolis: Chulalongkorn University (in Thai).
Wistawet, Wit. (2012). National Study of Dhamma 1999. Retrieved from http://www.moe.go.th/moe/th/ home/main.php (in Thai).
Yutchman, E., and Seashore, S. (1967). A system resource approach to organizational effectiveness. American Sociological Review, 32, 891-903.