Learning Management Model to Raise the Value of the Visual Arts, Local Heritage Study PhraBot, Sacred Cloth Products
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research are to study the issue and to raise the value of visual arts, the case studies of Phra Bot, sacred cloth products for high school students. Develop a creative learning management model to raise .The value of visual arts, the case studies of Phra Bot, sacred cloth products for high school students. Study the effectiveness of the creative learning management model to raise the value of visual arts, the case studies of Phra Bot, sacred cloth products for high school students. The samples of this study were 30 high school students by purposive selection from three high schools in Nakhon Si Thammarat. They were 10 students each from Kuankoey suttiwittaya school, Pakpanang school and Ronphiboonkietwasuntharapiwat school. The data were colleeted by a creative learning management model to raise the value of the visual arts, local heritage study Phra Bot, sacred cloth products. An evaluation form about raising the value of visual arts. Qualitative and quantitative methods were implemented. The research findings were as follow: 1. The learning activity can be advanced. 2. The creative learning management model to raise the value of visual arts, the case studies of Phra Bot, sacred cloth products for high school students, Consisted of 7 main elements. There were a principle goals setting content setting activity operation SK2D model time materials evaluation and 6 sub ele ments: the teacher’s orientation grouping 4-5 students with differentiated learning abilities. teacher’s classroom management students’SK 2D learning activity performance development Filing a patent. 3. The level of perceiving visual arts value of the students after by learning management model to raise the value of the visual arts were higher before leaning at the significant at the significant difference level of .01
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
References
สำนักงานนครศรีธรรมราช. (2553). มาฆบูชาแห่ผ้าขึ้นธาตุนานาชาติที่เมืองนคร 2553, 4-5.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2545). การคิดเชิงสร้างสรรค์ กรุงเทพมหานคร ซัคเซสมีเดีย.
จดทะเบียนทรัพย์สินทางปัญญา. (2559). การจดแจ้งลิขสิทธิ์. สืบค้นเมื่อ 13 มกราคม, 2560, จาก www.facebook. com/CyberLawyerThai/posts/632944016852891.
ชุติมา ธรรมชาติ. (2011). การเรียนแบบนักเรียนเป็นศูนย์กลาง. สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม, 2560, จาก http://sclthailand.org/Th/2011/08/student-centered-learning-demystifying-the-myth/
ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดการกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เทวินทร์ เอี้ยนมี. (2536). การพัฒนาแบบเรียนทางศิลปศึกษาเรื่องการเรียนรู้คุณค่าทางศิลปะ สำหรับนักเรียนชั้นประถม ศึกษาปีที่ 5. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์. ไทยปีพิมพ์ 2536.
บ้านจอมยุทธ. (2543). คุณค่าของศิลปะไทย. สืบค้นเมื่อ 27 กรกฎาคม, 2558, จาก https://www.baanjomyut.com/ library_2/extension4/the_visual_aesthetics/12.html.
เพ็ญนิดา ไชยสายัณ์. (2552). การคิดเชิงสร้างสรรค์. สืบค้นเมื่อ 17 มีนาคม, 2558, จาก https://sites.google.com/a/ srisongkram.ac.th/athittiyakornph15/w9.
รัตนา สิงหกุล. (2547). การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. วารสารวิชาการและวิจัย.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นนักเรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ:เลิฟแอนด์ลิพ เพรส.
วัฒนาพร เขื่อนสุวรรณ. (2555). ทัศนธาตุและองค์ประกอบศิลป์. สืบค้นเมื่อ 12 มกราคม, 2559, จากhttp://www.media. rmutt.ac.th/wbi/Education/art.htm.
วิมล ดำศรี. (2557). ปัญหาการยกระดับคุณค่างานทัศนศิลป์. ครูชำนาญการพิเศษ. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. อำเภอเมือง. จังหวัดนครศรีธรรมราช. สัมภาษณ์เชิงลึก.
วีระเทพ ปทุมเจริญวัฒนา. (2545). การพัฒนาทรัพยากรการเรียนรู้ตามอัธยาศัยกรุงเทพมหานคร ภาควิชา การศึกษา นอกโรงเรียน, คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย, 2545.
วาที ทรัพย์สิน. (2557). ปัญหาการยกระดับคุณค่างานทัศนศิลป์ของผู้เรียน. ครูชำนาญการพิเศษศูนย์ศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. สัมภาษณ์เชิงลึก.
ศุภักษร ฟองจางวาง และกอบสุข คงมนัส. (2559). การศึกษาองค์ประกอบของรูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสาน โดยใช้การเรียนรู้แบบร่วมมือ เรื่อง การเขียนโปรแกรมขั้นพื้นฐานด้วยภาษาจาวาสคริปต์ สำหรับนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิชาการ, 9 (3), 25-29.
ศักดิ์ชัย เกียรตินาคินทร์. (2542). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณค่าศิลปกรรมกับการสร้างทัศนคติต่อตนเองและความผูกพัน กับชุมชน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2558). เพิ่มมูลค่าผลผลิตและออกแบบผลิตภัณฑ์ สืบค้นเมื่อ 24 มกราคม 2558, เข้าถึงจาก http://www.ismed.or.th.
สืบพงศ์ ธรรมชาติ. (2556). ประเพณีมาฆบูชาแห่ผ้าขึ้นธาตุนครศรีธรรมราช ปี พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 29 กุมภาพันธ์, 2559, จาก https://www.wu.ac.th/th/news/8439
สุวัฒน์ ทรงเกียรติ. (2557). ปัญหาการยกระดับคุณค่างานทัศนศิลป์. ครูชำนาญการพิเศษ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต. อำเภอเมือง. จังหวัดภูเก็ต. สัมภาษณ์เชิงลึก.
สุวิทย์ มูลคำ และอรทัย มูลคำ. (2545). 21 วิธีจัดการเรียนรู้ เพื่อพัฒนาระบบความคิด. กรุงเทพมหานคร: ภาพิมพ์.
อำนวย นวลอนงค์ (2557). ปัญหาการยกระดับคุณค่างานทัศนศิลป์. ครูชำนาญการพิเศษ. วิทยาลัยช่างศิลปนครศรีธรรมราช อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. สัมภาษณ์เชิงลึก.
References
Aeanmee, Thewin. (1993). Development of Art Book on Learning Value of Art for Grade 11. Thesis Database. Thai Pi Pim. 1993. (In Thai).
Banjomyut. (2000). The Value of Thai Art. Search on July 27, 2015, https://www.baanjomyut.com/library_2/extension4/the_visual_aesthetics/12.html. (In Thai).
Chaisayan, Phennida. (2009). Creative thinking. Search on March 17, 2015, from https://sites.google. com/a/srisongkram.ac.th/athittiyakornph15/w9. (In Thai).
Charoenwongsak, Kringsak. (2002). Creative thinking. Success Media. (In Thai).
Damsri, Wimol. (2014). Problem Raising the Value of Visual Arts. Senior Professional Level Teacher. Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, Mueang District, Nakhon Si Thammarat Provice. Depth interview. (In Thai).
Driscoll, M. (2002). Blended Learning : Let’s Get Beyond the Hype. [Online]. Available: https://www07. ibm.com/services/pdf/blended_learning.pdf, [2016, August 27]. (In Thai).
Fongjangwang, Supasorn and Kongpanat, Kopsuk. (2016). A Study of the Composition of Integrated Teaching Styles using Cooperative Learning: Basic Programming with Javascript for Garde 9. Academic Journal, 9 (3), 25-29. (In Thai).
Garnham, C. & Kaleta, R. (2002). Introduction to Hybrid Courses. Teaching with Technology Today, 8(6),17-19. Hancock. (2001). The study of the 4-MAT study on the number of times the off-school teacher in elementary school 5-6 and grade 1. Vancouver: The University of British Columbia. Intellectual Property Registration. (2016). Copyright Registration. Search on January 13, 2017, from www. facebook.com/CyberLawyerThai/posts/632944016852891. (In Thai).
John Dewey. (1959). Experience and Education. New York: Macmillan. Kheammanee, Thitsana. (2007). Teaching Science: Knowledge for Managing the Effective Learning Process. The 5th Edition. Bangkok: Chulalongkorn University. (In Thai).
Khiansuwan, Wattanaporn. (2012). Visual Elements and Art Elements. Search on January 12, 2016, from http://www.media. rmutt.ac.th/wbi/Education/art.htm. (In Thai).
Kriarnakin, Sakda. (2009). The Relationship between Artistic Value and Self-Image and Commitment to the Community. Chulalongkorn University. (In Thai).
Ministry of Education (2009). Basic Education Core Curriculum 2009. Bangkok : The Agricultural Cooperative Federation Printing House of Thailand. (In Thai).
Moonkham, Suwit and Moonkham, Arathai (2002). 21 How to Manage Learning for Developing the Thinking System. Bangkok : Phapim. (In Thai).
Nuananong, Amnuay. (2014). Problem Raising the Value of Visual Arts. Senior Professional Level Teacher. Nakhon Si Thammarat Arts and Crafts College, Mueang District, Nakhon Si Thammarat Province. Depth interview. (In Thai).
Pathumcharoenwattana, Weerathep. (2002). Development of Informal Learning Resources in Bangkok Metropolis, Non-formal Education, Faculty of Education, Chulalongkorn University, 2002. (In Thai).
Rangubtuk, Wattanaporn. (1999). Student-Centered Teaching Plan. Bangkok : Love & Lips Press. (In Thai). Singh, H. (2003). Building Effective Blended Learning Programs. Educational Technology, 43 (6), 51-54.
Singhakul, Rattana. (2004). Student-Based Leaning Management. Journal of Science and Research. (In Thai).
Slavin E. (1987). Cooperative Learning and Cooperative School. Educational Leadership, 8 (4), 11-14. Small and Medium Enterprises Development Institute. (2015). Increase Value and Product Design. Search on January 24, 2015, from http://www.ismed.or.th. (In Thai).
Songkriat, Suwat. (2014). Problem Raising the Value of Visual Arts. Senior Professional Level Teacher. Phuket Rajabhat University, Mueang District, Phuket Province. Depth interview. (In Thai).
Subsin, Watee. (2014). Problem Raising the Value of Visual Arts. Senior Professional Level Teacher. Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, Mueang District, Nakhon Si Thammarat Provice. Depth interview. (In Thai).
Thammachat, Suebpong. (2013). Makhabucha Fabric Parade to Relic at Nakhon Si Thammarat 2016, Search on February 29, 2016, from https://www.wu.ac.th/th/news/8439. (In Thai).
Thammachat, Chutima. (2011). Student-centered learning. Search on January 28, 2017, from http:// sclthailand.org/Th/2011/08/student-centered-learning-demystifying-the-myth. (In Thai).
Tourism Authority of Thailand, Office of Nakhon Si Thammarat Province. (2010) The International Makhabucha Fabric Parade to Relic at Mueang Khon 2010, 4-5. (In Thai).