Self - Development Model of Teachers in Learning Management in the 21st Century under The Secondary Educational Area Office Surat Thani
Main Article Content
Abstract
The objectives of this study were: 1) to study the problems of learning management in the 21st century of teachers, 2) to develop the self-development model of teachers, and 3) to assess the suitability and feasibility of the self-development model of teachers in the 21 st century. The sample of the study was 334 teachers in schools under The Secondary Educational Area Office Surat Thani. Data were collected by a questionnaire on problems of learning management in the 21 st century. The data were analyzed by mean, standard deviation, and content description.
The research findings were as follows. 1) The problems of learning management in the 21 st century of the teachers overall and each aspect were high ranked in descending order: learning management planning, use of learning management materials, assessment, and evaluation, and learning management, respectively. 2) The result of the self-development of the teachers consisted of six components: (1) rationale, (2) objective, (3) goal, (4) development method, (5) development essence, and (6) development result. 3) The overall assessment of the suitability and feasibility of the model was high. 4) The result of the use of the model showed that the overall performance was high.
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
References
อำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์
ณัฐหทัย สร้างสุข (2556). การพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมแบบผสมผสานตามแนวคิด
โซสิโอคอนสตรัคติวิสต์เพื่อเพิ่มพูนสมรรถนะการพัฒนาตนเองของครู. สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ณัฐฌา ไกยะฝ่าย. (2562 ; มกราคม - เมษายน). การพัฒนารูปแบบเพื่อเสริมสร้าง
สมรรถนะด้านการวัดและประเมินผลการเรียนรู้สำหรับครู ในโรงเรียนสังกัด
เทศบาลนครสกลนคร.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 9(1) : 68-75.
ณรงค์ อภัยใจ. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการศึกษาเพื่อส่งเสริมอาชีพ สำหรับเด็ก
ด้อยโอกาสโรงเรียนในโครงการตามพระราชดำริ. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาผู้นำทางการศึกษาและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์.
ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มี
ประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทวัน จันทร์กลิ่น. (2557). การศึกษาปัญหาและแนวทางการบริหารจัดการคุณภาพ
ในการพัฒนาทักษะผู้เรียนในศตวรรษที่ 21โรงเรียนบ้านเนินมะปราง
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา พิษณุโลก เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
นรินทร์ สังข์รักษา. (2560). การวิจัยและพัฒนาทางการศึกษา. นครปฐม : มหาวิทยาลัย
ศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ : สุวิรียาสาส์น.
เบญจมินทร์ โคตรสุโน. (2560) การพัฒนาแนวทางการเสริมสร้างสมรรถนะด้านการ
พัฒนาตนเองของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 4 .วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปาริชาติ วัคคุวัทพงษ์. (2558 : มกราคม - มิถุนายน). รูปแบบการพัฒนาพฤติกรรม
ภาวะผู้นำทางวิชาการ ของหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. 10(1) : 89-99
ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์. (2554). “ คำนำ” ใน ทักษะแห่งอนาคตใหม่ : การศึกษา
เพื่อศตวรรษที่ 21 แปลจาก 21st Century Skills เบลลันกา, เจมส์ และ
แบรนด์, รอน บรรณาธิการ โดย วรพจน์วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์ กรุงเทพมหานคร :โอเพ่นเวิลด์ส.
พิศิษฏ์ แสงสุพิน. (2553). สมรรถนะหลักทางการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาที่
ส่งผลต่อประสิทธิผล ของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามหาสารคามเขต 3. รายงานการศึกษาอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2556). เปิด 6 อุปสรรคการทำงานครูไทย สอนหนักขาดจิต
วิญญาณไร้ทักษะ ICT. [Online] เข้าถึงได้จาก : http://www.enn.co. [2562 มกราคม 20]
พิมพันธ์ เตชะคุปต์ และพรทิพย์ แข็งขัน. (2558). สมรรถนะครูและแนวทางการพัฒนาครูในสังคม ที่เปลี่ยนแปลง.กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ
มารุต พัฒผล. (2557). เทคนิคและทักษะการจัดการเรียนรู ในศตวรรษที่ 21. จังหวัดราชบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏหมูบานจอมบึง.
ลัดดาวัลย์ แก่นจักร. (2560) การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะด้านการพัฒนา
ตนเองของครูโรงเรียนเอกชนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 2. วิทยานิพนธ์หลักสูตร ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ :
มูลนิธิสดศรี สฤษดิ์วงศ์.
. (2556). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์พิมพ์ครั้งที่ 3 .กรุงเทพมหานคร:ฝ่ายโรง
พิมพ์ บริษัท ตถาตา พับลิเคชั่น.
วิริยะ ฤาชัยพาณิชย์. (2557) .สาขาอาชีพแห่งอนาคต 3.กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
วณิช นิรันตรานนท์. (2560). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูผู้สอนกลุ่ม สาระการ
เรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษาที่มีประสิทธิผลสำหรับโรงเรียนขนาดเล็กในเขต บริการของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุดรธานีเขต 1.วิทยานิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553, กรกฎาคม – ธันวาคม). การวิจัยพัฒนารูปแบบ. วารสาร
มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 2(4).
ศิริวัฒน์ ยุบลพันธ์ (2559). ปัญหาการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของ
ครูเขตอำเภอบ่อทอง สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์
หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา
ศรีวรรณ แก้วทองดี. (2562). แนวทางการพัฒนาตนเองของครูในสถานศึกษา สหวิทยาเขต
บึงสามพัน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 40.
วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
สำนักงานบริหารงานมัธยมศึกษาตอนปลาย. (2560). แนวทางการดำเนินงาน
โรงเรียนมาตรฐานสากล. กรุงเทพฯ : สำนักงานบริหารงานมัธยมศึกษาตอนปลาย.
สุทธิพร จิตต์มิตรภาพ. (2553). การเปลี่ยนแปลงโลกของการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 และการพัฒนาสู่“ครูมืออาชีพ” สมาคมเครือข่ายการพัฒนาวิชาชีพอาจารย์และองค์กรอุดมศึกษาแห่งประเทศไทย.สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2552). ข้อเสนอแนะ
การปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552 -2561). กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟิค.
สถาบันรามจิตติ. (2557). Child Watch สภาวการณเดนดานเด็กและเยาวชน ในรอบป
2554-2555.กรุงเทพฯ : สถาบันรามจิตติ.
อำไพจิตร ไชยพันธ์. (2557). สภาพและปัญหาการจัดการเรียนรู้ของครูสังกัดสำนักงาน
เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
อมรา สิทธิคำ. (2560). การพัฒนารูปแบบการสอนโดยใช้ทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์ควบคู่
กับการจัดการเรียนรู้แบบโมเดลซิปปา (CIPPA MODEL) เพื่อพัฒนาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
อรอุษา วงศ์จรัสเกษม. (2561) ทักษะการจัดการเรียนรู้ของครูในศตวรรษที่ 21 สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. วิทยานิพนธ์
ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
Kay, K. (2012). Two Tools for 21st Century Schools and Districts. (Online).
Available :http://thirteencelebration.org/blog/edblog/edblog-two-tools-for-21- stcentury- schools-and-districts-by-den-kay/2903/. 2 January 2017.
UNESCO. (2015). All rights reserved First edition Published in 2014 the
United Nations Educational Scientific and Cultural Organization. France : Paris
Watson, G.H. & Johnson, D.W. (2011). “Cooperative Learning in Mathematics
Education” in New Directions for Elementary School Mathematics. pp. 234 – 245. Virginia : The National Council of Mathematics.