Critical Success Factor for Sustainable Marketing in Thai Silk industry
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the critical success factors for the sustainable Thai silk industry, and 2) To propose the guideline for sustainable marketing in the Thai silk industry. The qualitative research using in-depth interviews was conducted with 16 key informants. They were executives, professors, academics, and experts who get involved in the Thai silk industry and also Thai silk farmers and entrepreneurs. The data were analyzed by content analysis. The result revealed that the most critical success factors for sustainable marketing in the Thai silk industry were identity factor, namely wisdom identity which obtained from the knowledge of Thai silk and Thai silk market, followed by research and development, quality and standard, policy, management factors, and innovation factors, respectively. The results indicated that if the farmers or entrepreneurs in the Thai silk industry aimed to achieve marketing success, it was essential to apply the knowledge, identity, and wisdom culture, together with research and development for both product and marketing design. In addition, the product quality and standard needed to be developed from the technology and innovation which appropriated for the area or business model of each industry. Management is planned at all stages systematically. When the farmers or entrepreneur has implemented sustainable marketing, this will impact the survival and the permanent existence of the organization. This will reduce the relocation of farmers and create a strong and sustainable community. Moreover, the government organization can also implement the approach to plan to support farmers, entrepreneurs for sustainable marketing growth.
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
References
กรมหม่อนไหม. (2552). 1 กรมหม่อนไหม กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. กรุงเทพฯ.
ธนพล สุขเวสโข และ ทวีศักดิ์ รูปสิงห์. (2562). แนวทางการจัดการอุตสาหกรรมเสื้อผ้าสำเร็จรูปสู่ความยั่งยืน. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม (The Journal of Social Communication Innovation), 7(2), 216-230
.
นธกฤต วันต๊ะเมล์. (2561). การตลาดเพื่อความยั่งยืน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
.
ศิริจรรยา เครือวิริยะพันธ์. (2561). แนวทางการจัดการตลาดอย่างยั่งยืน: ผลิตภัณฑ์เกษตรอินทรีย์เพื่อผู้บริโภคสังคมและสิ่งแวดล้อม. วารสารเกษตรพระจอมเกล้า, 36(3), 23-31.
ศิริพร บุญชู และคณะ. (2559). การศึกษาสถานภาพการผลิตการตลาดไหมในประเทศอาเซียน.
สุดใจ ผ่องแผ้ว, & นุจรี ภาคาสัตย์. (2559). รูปแบบความสามารถทางการแข่งขันของผู้ประกอบการ OTOP ที่เป็น SMEs ในประเทศไทย. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 9(3), 1659-1675.
สุภางค์ จันทวานิช. (2554). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิน พันธุ์พินิจ. (2554). เทคนิคการวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
เสรี วงษ์มณฑา และชุษณะ เตชคณา. (2560). การตลาด 4.0 ในบริบทประเทศไทย 4.0. Economics and Public Policy Journal 8(15): 1-16.
อวัสดา ปกมนตรี และสุดาวรรณ สมใจ. (2561). การเพิ่มขีดความสามารถและปัจจัยอื่น ๆ ที่ส่งผลต่อการตลาดอย่างยั่งยืนของสินค้าพรีเมียมโอทอปจากผักตบชวา. ACADEMIC JOURNAL BANGKOKTHONBURI UNIVERSITY, 7(2), 68-80.
Chabowski, B. R., Mena, J. A., and Tracy, L. G.-P. (2011). The structure of sustainability research in marketing, 1958–2008: a basis for future research opportunities. Journal of the Academy of Marketing Science, 39(1), 15.
Claire Dinan, and Adrian Sargeant. (2000). Social marketing and sustainable tourism - is there a match. International Journal of Tourism Research, 2(1), 1-14.
Daud, S., and Asha'ari, M. J. (2018). Sustainable Marketing and Corporate Sustainability Performance: Moderating Role of Organization Size. Global Business Management Research, 10(3)
Deane-Drummond, C. E. (2019). Theological Ethics Through a Multispecies Lens: The Evolution of Wisdom (Vol. 1): Oxford University Press, USA.
Follows, S. B., and Jobber, D. (2000). Environmentally responsible purchase behavior: a test of a consumer model. European journal of marketing.
Frank - Martin, B., and Karstens, B. (2005). Strategic and instrumental sustainability marketing in the Western European food processing industry Conceptual framework and hypothesis. Paper presented at the Proceedings of the Corporate Responsibility Research Conference.
Frank - Martin, B., and Peattie, K. J. (2009). Sustainability marketing: a global perspective: Wiley.
Handoyo, A. S. (2015). The effect of marketing innovation, market orientation, and social capital on competitive advantage and marketing performance: A study in MSMEs of embroidery Central Java Province. Journal of Economics, Business, & Accountancy Ventura, 18(3), 351-366.
International Trade Center (Producer), (2021). Undated Trade Statistics. From http://www.intracen.org/itc/market-info-tools/trade-statistics/ (11 May 2021).
Jamrozy, U. (2007). Marketing of tourism: a paradigm shift toward sustainability. International Journal of Culture, Tourism and Hospitality Research.
Kotler, P. (2012). Marketing Management, Millenium edition: Custom Edition for the University of Phoenix: Pearson Custom.
Kotler, P., and Keller, K. L. (2006). Marketing Management 12e. France: Edition Pearson Education.
Kotler, P., Kartajaya, H., and Setiawan, I. (2016). Marketing 4.0: Moving from Traditional to Digital. Marketing 4.0: Moving from Traditional to Digi. In.
Miles, M. B., and Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. sage.
Nastasi, B. K., & Schensul, S. L. (2005). Contributions of qualitative research to the validity of intervention research. Journal of school psychology, 43(3), 177-195.
Nimlaor, C., Trimetsoontorn, J., and Fongsuwan, W. (2015). AEC Garment Industry Competitiveness: A Structural Equation Model of Thailand’s Role. Research Journal of Business Management, 9(1), 25-46.
Peattie, K., and Belz, F. M. (2010). Sustainability marketing-An innovative conception of marketing. Marketing Review St. Gallen, 27(5), 8-15.
Polit, D. F., and Hungler, B. P. (1999), Nursing Research, Principles and Methods, 6th Edition, J B Lippincott Company, Philadelphia, Baltimore, New York.
Porter, M. E. (1981). The contributions of industrial organization to strategic management. Academy of management review, 6(4), 609-620.
Tollin, K., and Christensen, L. B. (2017). Sustainability Marketing Commitment: Empirical Insights About Its Drivers at the Corporate and Functional Level of Marketing. Journal of Business Ethics, 156(4), 1165-1185. doi:10.1007/s10551-017-3591-6
U.N., (2011). Report of the special committee on peacekeeping operations. Tech. rest. A/65/19. General Assembly. UN: New York.
Translated Thai References
Boonchoo S. et al. (2016). Study on Present Status of Silk Products Markets in Asian Countries. (in Thai).
Chantavanich S. (2011). Data Analysis in qualitative research. 10th ed. Bangkok. Chulalongkorn University Printing House. (in Thai).
Kuawiriyapan S. (2018). Guideline for Sustainable Marketing Management: Organic Agricultural Products for Happy Life, Nice Society, and Safety Environment. King Mongkut's Agricultural Journal 36(3), 23-31. (in Thai).
Panpinit S. (2011). Research Techniques Social Science. 2nd ed. Bangkok. Witayaphat.
Phongphaw S. and Pakasat N. (2016). The Model of Competitiveness OTOP SMEs entrepreneurs in Thailand. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences, and arts), 9(3), 1659-1675. (in Thai).
Pocmontri A. and Somjai S. (2018). Value Added, Competitive Development, Product Development, and Philosophy of Sufficiency Economy for Sustainable Marketing of Premium OTOP Hyacinth Product. ACADEMIC JOURNAL BANGKOKTHONBURI UNIVERSITY 7(2), 68-80. (in Thai).
Suk-kavessako T. and Roopsing T. (2019). Guidelines to Garment Industry Management for Sustainable. The Journal of Social Communication Innovation 7(2), 216-230. (in Thai).
The Queen Sirikit Department of Sericulture. (2009). 1st The Queen Sirikit Department of Sericulture Ministry of Agriculture and Cooperatives. Bangkok. (in Thai).
Vantamay N. (2017). Sustainability marketing. Bangkok. Chulalongkorn University Printing House. (in Thai).
Wongmonta S. and Techakana J. (2018). Marketing 4.0 in the Context of Thailand 4.0. Economics and Public Policy Journal 8(15), 1-16. (in Thai).