การศึกษาปัญหาในการจัดการเรียนการสอนของครูในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาปัญหาในการจัดการเรียนการสอนของครูในยุคดิจิทัลสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 1 2) เพื่อศึกษาหาแนวทางการศึกษาปัญหาในการจัดการเรียนการสอนของครูในยุคดิจิทัลสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์เขต 1 เก็บข้อมูลโดย การสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ 6 คน การสอบถามผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอน จำนวน 291 คน เครื่องมือเป็นแบบสัมภาษณ์ แบบสอบถามและแบบประเมิน ใช้สถิติ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ค่าความต้องการจำเป็นในการศึกษาปัญหาในการจัดการเรียนการสอนของครูในยุคดิจิทัล ในภาพรวม พบว่า ด้านผู้เรียนในยุคดิจิทัลมีค่าความต้องการจำเป็นมาก รองลงมา คือ ด้านครูในยุคดิจิทัล ด้านเทคโนโลยีและนวัตกรรมในยุคดิจิทัล และด้านการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลตามลำดับ และ 2) แนวทางการศึกษาปัญหาในการจัดการเรียนการสอนของครูในยุคดิจิทัล ด้านผู้เรียนในยุคดิจิทัล ผู้เรียนควรพัฒนาความสามารถในการแสวงหาคำตอบและความรู้ใหม่ได้ด้วยตนเองโดยการใช้ดิจิทัลที่หลากหลาย และสามารถนำความรู้ที่ได้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันระหว่างเพื่อน ด้านครูในยุคดิจิทัล ครูควรพัฒนาตนเองให้ทันต่อความเปลี่ยนแปลงสร้างสรรค์นวัตกรรมการเรียนรู้ และเป็นผู้มีคุณธรรม จริยธรรม ด้านเทคโนโลยีและนวัตกรรมในยุคดิจิทัล ผู้บริหารควรจัดสรรงบประมาณในการพัฒนาระบบเทคโนโลยีสารสนเทศให้มีประสิทธิภาพ และด้านการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล บุคลากรทางการศึกษาควรจัดการเรียนรู้ที่เน้นการคิดวิเคราะห์ และการทำงานเป็นทีม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 (ฉบับที่ 2) และที่แก้ไขเพิ่มเติมพุทธศักราช 2545. กรุงเทพมหานคร. บริษัทสยามสปอรต์ ซินดิ เค จำกัด.
กิติยวดี บุญซื่อ. (2546). รายงานการสังเคราะห์รูปแบบการพัฒนาครูทั้งโรงเรียน : โรงเรียนในโครงการโรงเรียนปฏิรูปการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพมหานคร. พิมพ์ ดีการพิมพ์.
ไกรยส ภัทราวาท. (2559). ติดอาวุธครู สร้างห้องเรียน 4.0. กรุงเทพมหานคร : กรุงเทพธุรกิจ.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (ม.ป.ป.). กระบวนทัศน์ใหม่ของการบริหารการศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 16 มกราคม 2564 สืบค้นจาก https://www.sammajivasil.net/news11.htm
วสันต์ ปานทอง และคณะ. (2556). “รูปแบบการพัฒนาครูเพื่อศิษย์ในสถานศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา”. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15 (ฉบับพิเศษ), 193-205.
วิชัย วงศ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2562). Disruptive Teacher : ครูผู้ทำลายล้างการสอนแบบเดิม ๆ. กรุงเทพมหานคร. ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพมหานคร. สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุนันท์ สีพาย. (2562). บทบาทของครูไทยในการศึกษา 4.0. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร, 25(2), 3-14.
สุนันท์ สีพาย และ ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2561). เปลี่ยนผ่านการศึกษาไทยสู่การศึกษา 4.0. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร, 24(2), 13-27.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2546). ปรัชญาและแนวคิดของการพัฒนาครูและเครือข่าย. สานปฏิรูป, 6(65), 79-80.
อริญญา เถลิงศรี. (2561). Disruption: ทำลายล้างหรือสร้างโอกาส. เรียกใช้เมื่อ 10 มกราคม 2564 สืบค้นจาก https://www.trueplookpanya.com/ knowledge/content/52232/- edu-teaartedu-teaart- teaartdir.
Knowles, M. S. (1975). Self-directed Learning: A Guide for Learners and Teachers. New York: Cambridge Book.
Mezirow, J. (1991). Transformative Dimensions of Adult Learning. San Francisco, CA: Jossey- Bass.
Reimers, E.V. (2003). Teacher Professional Development: An International Review of theLiterature. Paris: International Institute for Educational Planning.
Sparks, D., & Loucks-Horsley, S. (1989). Five models of staff development for teachers. Journal of Staff Development, 10(4), 40–57.
Taylor, K., Marienau, C., & Fiddler, M. (2000). Developing adult learners: Strategies for teachers and trainers. San Francisco: Jossey-Bass Inc., Publishers. 59- 66.
Ubben, G.C., Hughes, L.W., & Norris, C.J. (2001). The principal: creative leadership for effective School. Boston: Allyn & Bacon.
Translate in Thai Reference
Amornwiwat. S. (2003). Philosophy and concepts of teacher development and networks, Reform Reform, 6(65),79-80.
Bunsue K. (2003). Figure synthesis report. Whole school teacher development model: Schools in the Learning Reform School Project to Develop Student Quality, Bangkok: Pim Deekarn.
Ministry of Education. (2002). National Education Act, B.E. 2542 (No. 2) and the additional amendments B.E. 2002. Bangkok: Siam Sport Sindi K Company Limited.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2016). Economic development plan and National Society, Issue 12 (2017-2021). Bangkok: Office of the Prime Minister.
Panthong W. et al. (2013). “Teacher development model for students in educational institutions under the Office of the Primary Educational Service Area” Education Journal Naresuan University, 15(ed Special), 193-205.
Phattharawat. K. (2016). Arming teachers to create classrooms 4.0. Bangkok: Krungthep.
Prutsiribannapitak. T. (M.P.P.). A new paradigm of educational administration, retrieved when 16 January 2021 from https://www.sammajivasil.net/news11.htm.
Sipai.S. (2019). The role of Thai teachers in Education 4.0. Journal of Educational Measurement Naresuan University, 25(2), 3-14.
Sipai S.& Sinlarat.P. (2018). Transitioning Thai education towards Education 4.0. Journal of Educational measures Naresuan University, 24(2), 13-27.
Thalerngsri. A. (2018). Disruption: Destruction or creating opportunities. Retrieved 10 January 2021 from https://www.trueplookpanya.com/knowledge/content/ 52232/-edu-teaartedu-teaart- teaartdir.
Wongyai W. & Phatphon. M. (2019). Disruptive Teacher: The teacher who destroys teaching.Traditional style. Bangkok: Curriculum and Learning Innovation Leadership Center.
