การพัฒนาความสามารถในการปรับตัวของธุรกิจนำเที่ยวไทย เพื่อตอบสนองอุปสงค์การท่องเที่ยวในยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เกิดจากอิทธิพลของเทคโนโลยีที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการบริโภคของนักท่องเที่ยวซึ่งต้องการเดินทางด้วยตนเองมากกว่าการใช้บริการของธุรกิจนำเที่ยว จนทำให้ธุรกิจนำเที่ยวต้องหาทางปรับตัว มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาวงจรการปรับตัวของธุรกิจนำเที่ยวไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2530-2560 2) ความสามารถในการปรับตัวของธุรกิจนำเที่ยวไทยในยุคดิจิทัล และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาความสามารถในการปรับตัวของธุรกิจนำเที่ยวไทยเพื่อตอบสนองอุปสงค์การท่องเที่ยวในยุคดิจิทัล เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน การศึกษาเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวไทย จำนวน 30 คน และ สนทนากลุ่มซึ่งมีตัวแทนจากภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคการศึกษา ที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเข้าร่วม จำนวน 30 คน และการศึกษาเชิงปริมาณ ใช้การสอบถามด้วยแบบสอบถามกับผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวไทย จำนวน 200 คน และนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างประเทศ จำนวน 200 คน รวมกลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 460 คน ผลการวิจัย พบว่า วงจรการปรับตัวของธุรกิจนำเที่ยวไทย 4 ระยะ ได้แก่ 1) ยุคสร้างการรับรู้-คัดสรรผลิตภัณฑ์และการบริการ และแสวงหาความร่วมมือจากพันธมิตรที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศ 2) ยุคเฟื่องฟู-ทำประชาสัมพันธ์ เลือกกลุ่มตลาดนักท่องเที่ยวเป้าหมาย และพัฒนาบุคลากร 3) ยุคของความเปราะบาง-ให้ความสำคัญในเรื่องของเทคโนโลยี และการใช้สื่อสังคม และ 4) ยุคของการฟื้นตัว-เพื่อสร้างความยั่งยืน และมีการปรับตัวอย่างก้าวล้ำ และพบว่าธุรกิจนำเที่ยวไทยมีความสามารถในการปรับตัวใน 4 มิติ “4C” ในระดับมาก ดังนี้ 1) การสร้างสรรค์ความใหม่ของผลิตภัณฑ์และการบริการ (=3.76) 2) การเพิ่มความรู้และทักษะให้แก่บุคลากรด้วยเทคโนโลยีสารสนเทศ และแนวคิดการทำธุรกิจใหม่ (
= 3.76) 3) การเพิ่มช่องทางจัดจำหน่ายบน Platform (
=3.82) และ 4) การเจาะกลุ่มลูกค้านักท่องเที่ยวแบบอิสระด้วยช่องทางการสื่อสารแบบถึงตัว (
=3.83) ส่วนแนวทางการพัฒนาความสามารถในการปรับตัวของธุรกิจนำเที่ยวไทยเพื่อตอบสนองอุปสงค์การท่องเที่ยวในยุคดิจิทัล คือ การใช้ “I-PEUX” Resilience Model for Thai Tour Business ประกอบด้วย I–Innovative ความจำเป็นในการแสวงหาโอกาสใหม่ ๆ ด้วยนวัตกรรมการสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์และการบริการให้แตกต่างจากเดิม P- Personalized Products & Services การเสนอผลิตภัณฑ์และการบริการใหม่ต้องตอบสนองความต้องการเฉพาะตน เฉพาะกลุ่มลูกค้า E-Exuberant Team & Organization การพัฒนาองค์กรและทีมงานให้มีผลผลิตการทำงานที่ทันสมัยอยู่เสมอ U- Ultimate Connectivity การทำงานกับธุรกิจจัดหาต้องเชื่อมโยงกันด้วยเทคโนโลยีล้ำสมัย และ X-Xocial (Social) Engagement การสร้างความผูกพันทางสังคม เพื่อยกระดับการสร้างประสบการณ์ที่มีคุณค่ากับนักท่องเที่ยว ซึ่งหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชนสามารถนำไปใช้เป็นแนวทางเพื่อให้ธุรกิจนำเที่ยวยังคงบทบาทในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยต่อไปอย่างยั่งยืน
Article Details
- ผู้เขียนต้องยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กองบรรณาธิการวารสารกำหนด และผู้เขียนต้องยินยอมให้บรรณาธิการ แก้ไขความสมบูรณ์ของบทความได้ในขั้นตอนสุดท้ายก่อนเผยแพร่
- ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารเทคโนโลยีภาคใต้คงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยเหตุที่บทความนี้ปรากฏในวารสารที่เข้าถึงได้จึงอนุญาตให้นำบทความไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา แต่มิใช่เพื่อการพาณิชย์
References
Association of Thai Travel Agents. (2020). Statistics of International Tourist Arriving in Thailand, Tourists Received by ATTA’s Member at Suvarnabhumi Airport and Don Mueang Airport as of March 2020. Retrieved April 15, 2020, from http:// www.atta.or.th/statistics-international tousts-arriving-in-thailand-as-of-as-of-20-march-2020/ [in Thai]
China Tourism Academy. (2020). 2019 Annual Report on China’s Outbound Tourism Development. Retrieved May 28, 2020, from http://eng.ctaweb.org/html/2020-5/ 2020-5-20-16-4-09089.html
Daedlow, K., Beckmann, V., & Arlinghaus, R. (2011). Assessing an adaptive cycle in a social system under external pressure to change: the importance of intergroup relations in recreational fisheries governance. Ecology and Society, 16(2), 3.
Drucker, P. (1985). Innovation and Entrepreneur Ship. New York: Harper Collins Publishers, Inc.
Gunderson, L.H., & Holling, C.S., (2002). Parnarchy Understanding Transformations in Human and Natural Systems. Washington D.C.: Island Press.
Hall, C.M., Prayag, G., & Amore, A. (2018). Tourism and Resilience: Individual, Organizational and Destination Perspectives. Bristol: Channel View Publications.
Hirt, M., Laczkowski, K., & Mysore, M. (2019). Bubbles Pop, Downturns Stop. Retrieved March 30, 2020, from https://www.mckinsey.com/ business-functions/strategy-and-corporate-finance/our-insights/bubbles-pop-down turns-stop
Keeley, L., Walters, H., Pikkel, R., & Quinn, B. (2013). Ten Types of Innovations: The Discipline of Building Breakthroughs. New Jersey: John Wiley & Sons.
Leiper, N. (1979). The framework of tourism: Towards a definition of tourism, tourist, and the tourist industry. Annals of Tourism Research, 6(4), 390-470.
Ministry of Tourism & Sports. (2020). International Tourist Arrivals to Thailand 2017, 2018, 2019. Retrieved March 20, 2020, from https://www.mots.go.th. [in Thai]
Stange, K.C., Ferrer, R.L., & Miller, W.L. (2009). Making Sense of Health Care Trans- formation as Adaptive-Renewal Cycles. Annals of family medicine, 7(6), 484-487.
Sundstrom, S.M., & Allen, C.R. (2019). The adaptive cycle: more than a metaphor. Ecological Complexity, 39, 1-11.
We are social and Hootsuite. (2020). Digital 2020: Global Digital Overview. Retrieved March 20, 2020 from https:// datareportal.com/ reports/digital-2020-global-digital-overview
Weeks, B., Rodriquez, M.A., & Blakeslee, J.H. (2004). Panarchy: Complexity and Regime Change in Human Societies. Santa Fe Institute Complex Systems Summer School Proceedings. Santa Fe Institute.