กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสังคมของอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ของไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) สภาพปัจจุบันของกลุ่มอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ (2) การปฏิบัติตามมาตรฐานความรับผิดชอบต่อสังคม (3) กิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคม และ (4) เพื่อจัดทำกลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสังคม งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยผสมวิธี เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ประชากร คือ กลุ่มผู้บริหารทำหน้าที่และรับผิดชอบด้านความรับผิดชอบต่อสังคม บริษัท กลุ่มอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ในตลาดหลักทรัพย์ จำนวน 16 บริษัท เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามและการสัมภาษณ์เชิงลึก เพื่อเก็บข้อมูลการปฏิบัติและกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคม และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยวิเคราะห์เนื้อหา ส่วนข้อมูลเชิงปริมาณวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า (1) สภาพปัจจุบันของกลุ่มอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ 3 ด้าน อยู่ในระดับดีมาก 1.1 ด้านกิจการทั่วไป คือ ด้านโครงสร้าง ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านคู่ค้า และกลุ่มผู้ถือหุ้น มีการดำเนินการโดยรวมอยู่ในเกณฑ์ดีมาก ปฏิบัติได้ตามข้อบังคับของตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย และเกณฑ์มาตรฐานสินค้าและของคู่ค้า 1.2 ด้านการเงิน อยู่ในเกณฑ์ระดับมาก มีการดำเนินงานด้านผลอัตราผลตอบแทนต่อสินทรัพย์ (ROE) เฉลี่ยร้อยละ 10.56 ด้านผลอัตราผลตอบแทนต่อส่วนผู้ถือหุ้น (ROA) เฉลี่ยร้อยละ 12.19 และด้านผลอัตราส่วนกำไรสุทธิ (NP) เฉลี่ยร้อยละ 7.76 และ 1.3 ด้านนโยบายความรับผิดชอบต่อสังคม ครอบคลุมและคำนึงถึงผลกระทบต่อผู้มีส่วนได้เสียทั้งภายในกิจการและภายนอกกิจการ (2) การปฏิบัติตามมาตรฐานความรับผิดชอบต่อสังคม อยู่ในเกณฑ์ระดับมาก คือ ด้านการเคารพสิทธิและการปฏิบัติต่อแรงงานอย่างเป็นธรรม ( = 3.36, S.D.= 1.525) และด้านการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม (
=3.53, S.D. = 0.85) ส่วนด้านที่เหลืออยู่ในระดับปานกลาง (3) กิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคม อยู่ในระดับมาก คือ กิจกรรมที่ดำเนินงานกับกลุ่มพนักงานและแรงงาน และกลุ่มชุมชนและสังคม และ (4) กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสังคม ประกอบด้วย 4.1) ความรับผิดชอบต่อสังคมภายในองค์กร มี 3 กลยุทธ์หลัก ได้แก่ กลยุทธ์ความชอบธรรม (กลยุทธ์หลักการบรรษัทภิบาล และกลยุทธ์การสร้างสินค้าที่มีนวัตกรรม) กลยุทธ์จริยธรรมทางธุรกิจ และ กลยุทธ์การเป็นพลเมืองที่ดี (กลยุทธ์การตอบสนองความรับผิดชอบ ทางเศรษฐกิจ ทางกฎหมาย ทางจริยธรรม และทางสังคม) และ 4.2) ความรับผิดชอบต่อสังคมภายนอกองค์กร มี 2 กลยุทธ์หลัก ได้แก่ กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสาธารณะ (กลยุทธ์สนับสนุนจิตอาสาและการสานเสวนา และกลยุทธ์การให้โอกาสกับชุมชนในท้องถิ่น) กลยุทธ์ผู้มีส่วนได้เสีย (กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อ กลุ่มผู้ถือหุ้นและพนักงาน ต่อลูกค้าและผู้บริโภค ต่อคู่ค้าและคู่แข่งขัน ต่อชุมชนและสังคม และต่อสิ่งแวดล้อม)
สรุปการวิจัยครั้งนี้ สภาพปัจจุบันด้านกิจการทั่วไปอยู่ในระดับดีมาก ด้านการเงินอยู่ในเกณฑ์ระดับมาก ด้านนโยบายความรับผิดชอบต่อสังคมมีการกำหนดนโยบายที่ครอบคลุม มีการปฏิบัติตามมาตรฐานความรับผิดอบต่อสังคมในระดับมาก 2 ด้าน คือ การเคารพสิทธิและการปฏิบัติต่อแรงงานอย่างเป็นธรรมและการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม กิจกรรมที่ดำเนินงานอยู่ในเกณฑ์ระดับมาก ได้แก่ กิจกรรมกลุ่มพนักงานและแรงงาน และกิจกรรมกลุ่มชุมชนและสังคม และกลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสังคมภายในองค์กร มี 3 กลยุทธ์ คือ กลยุทธ์ความชอบธรรม กลยุทธ์จริยธรรมทางธุรกิจ และ กลยุทธ์การเป็นพลเมืองที่ดี ส่วนกลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสังคมภายนอกองค์กร มี 2 กลยุทธ์ กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสาธารณะ และกลยุทธ์ผู้มีส่วนได้เสีย
Article Details
- ผู้เขียนต้องยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กองบรรณาธิการวารสารกำหนด และผู้เขียนต้องยินยอมให้บรรณาธิการ แก้ไขความสมบูรณ์ของบทความได้ในขั้นตอนสุดท้ายก่อนเผยแพร่
- ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารเทคโนโลยีภาคใต้คงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยเหตุที่บทความนี้ปรากฏในวารสารที่เข้าถึงได้จึงอนุญาตให้นำบทความไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา แต่มิใช่เพื่อการพาณิชย์
เอกสารอ้างอิง
accountable. Australian Accounting Review, 14(3), 31–39.
Aerts, W., & Cormier, D. (2009). Media legitimacy and corporate environmental communication. Accounting,
Organizations and Society, 34(1), 1–27.
Aras, G., & Crowther, D. (2009). Corporate Social Responsibility: a Broader View of Corporate Governance; Gower
Handbook of Corporate Governance and Corporate Social Responsibility; Alders hot; Gower (Forthcoming)
Caroll, A. B. (1999). Corporate social responsibility: Evolution of a definitional construct. Business and Society, 38 (3),
268-295.
Fontaine, C., Haarman, A., & Schmid, S. (2006). The Stakeholder theory. Retrieved December 22, 2012, from
https://pdfs.semanticscholar.org/606a/828294dafd62aeda92a77bd7e5d0a39af56f.pdf
Freeman, R. E. (2006). A stakeholder theory of modern corporations. Ethical Theory and Business, 12(3), 144.
Freeman, R. E., & Phillips, A. R. (2002). Stakeholder theory: A libertarian defense. Business Ethics Quarterly, 12 (3),
331–349.
Gibson, K., & O’Donovan, G. (2007). Corporate governance and environmental reporting: An Australian study.
Corporate Governance. An International Review, Oxford, 15(5), 944–956.
Gautam, R., & Singh, A. (2010). Corporate Social Responsibility Practices in India: A Study of Top 500 Companies.
Global Business and Management Research: An International Journal, 2(1), 11-56.
Gegarra-Navarro, J.-G., Wensley, A.K.P., Reverte, C., & Gomez-Melero, E. (2016). Linking social and economic
responsibilities with financial performance: The role of innovation. European Management Journal, 34,
530-539.
Hohnen, D. (2007). Corporate Social Responsibility An Implementation Guide for Business. International Institute for
Sustainable Development, Canada
Jamali, D. (2008). A stakeholder approach to corporate social responsibility: A fresh perspective into theory and
practice. Journal of Business Ethics, 82(1), 213-231.
Juan, G. C., Carmelo, R., Eduardo, G., & Anthony, W. (2016). Linking social and economic responsibilities with financial
performance: The role of innovation. European Management Journal, 34, 530-539.
Katherina, G. (2010) The Influence of Shareholders on Corporate Social Responsibility, Business Partnering with the
University of St. Thomas.
Kamatra, N., & Kartikaningdyah, E. (2015). Effect Corporate Social Responsibility on Financial Performance.
International Journal of Economics and Financial, Issues ISSN: 2146-4138 Issues 2015, 5 (Special Issue) 157-164.
Kotler, P., & Lee, N. (2004) Corporate Social Responsibility: Doing the Most Good for Your Company and Your Cause,
John Wiley and Sons Ltd., New York.
Kasikorn Research Center. (2017). Thai SMEs Moves Forward to Automotive trends. March 2, 2017. [in Thai]
Lyon, P. L., & Maxwell, W. J. (2011). Green wash: corporate environmental disclosure under threat of audit. Journal of
Economics & Management Strategy, 20(1), 3–41.
Melé, D. (2008). Corporate Social Responsibility Theories. The Oxford Handbook of Corporate Social Responsibility.
Oxford University Press. Retrieved December 20, 2012, from https://dl.bsu.by/pluginfile.
php/66247/mod_resource/content/1/Corporate_SocialResponsibility_Theories.pdf
Organization for Economic Co-operation and Development (OECD). (2011). OECD Guidelines for Multinational
Enterprises 2011 Edition, OECD Publishing. [in Thai]
Panthaveesak, N., & Mukdahanakorn, P. (2017). To up Grade Thai auto parts to the world class Automotive Industry.
SCB Economic Intelligence Center (EIC). August 2, 2017. [in Thai]
Papasolomou-Doukakis, I., Krambia-Kapardis, M., & Katsioloudes, M. (2005). Corporate social responsibility: The way
forward? Maybe not. European Business Review, 17(3), 263–279.
Post, E. J., Preston, E. L., & Sachs, S. (2002). Redefining the Corporation Stakeholder Management and Organizational
Wealth, Redwood City, Stanford University Press.
Preston, L.E., & James, E. P. (1975). Private Management and Public Policy: The Principle of Public Responsibility.
Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Rexhepia, G., Kurtishib, S., & Bexhetic, G. (2013). Corporate Social Responsibility (CSR) and Innovation-The drivers of
business growth? Procedia - Social and Behavioral Sciences, 75, 532 – 541
Roza, L. (2016). Employee Engagement in Corporate Social Responsibility. Erasmus Research Institute of
Management–ERIM, Erasmus University, ISSN 1568-1726.
Securities and Exchange Commission: (n.d.). NYSE Rulemaking, https://www.sec.gov/rules/
sro/nyse/nysearchive/nysearchive2003.shtml. [in Thai]
Spiller, R. (2000). Ethical business and investment: A model for business and society. Journal of Business Ethics, 27(1),
149–160.
Sustainable Business Development Institute. (2013). CSR for Corporate. Sustainability, Bangkok. Stock exchange of
Thailand. [in Thai]
Thai Industrial Standards Institute, The Ministry of Industry. (2011). The Guidance on CSR of Industrial Product
Standards and ISO 260000, The Royal Thai Government Gazette, Feb.14, 2011, Volume 128. [in Thai]
The Stock Exchange of Thailand. (2008). CSR Guidelines. Bangkok: Icon Printing. [in Thai]
Walden, W. D., & Schwartz, B.N. (1997). Environmental disclosures and public policy pressure. Journal of Accounting
and Public Policy, 16, 125-154.
Weiss, W. J. (2008). Business Ethics: A Stakeholder and Issues Management Approach. South-Western Cengage
Learning, Mason, USA.
Wood, D. J. (1991). Corporate social performance revisited. Academy of Management Review, 16, 691-718.
