ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่มีต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยว เกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี เพื่อเป็นแนวทางส่งเสริมเป็นแหล่งท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ข้อมูลส่วนบุคคลของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ที่เดินทางมาท่องเที่ยวเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี (2) พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี (3) ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่มีต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี และ (4) แนวทางส่งเสริมเป็นแหล่งท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ในเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยเป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ที่เป็นการเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณและคุณภาพ ประชากรและกลุ่มตัวอย่างเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ เป็นกลุ่มตัวอย่างสำหรับแจกแบบสอบถามในการศึกษา
ใช้เทคนิคการสุ่มตัวอย่างโดยไม่คำนึงถึงความน่าจะเป็น และใช้วิธีการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง ได้จำนวนกลุ่มตัวอย่างในการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณ จำนวน 381 คน และข้อมูลเชิงคุณภาพ จำนวน 30 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และใช้การวิเคราะห์เนื้อหาที่เป็นการสรุปเป็นรายประเด็นที่สอดคล้องกับเนื้อหาที่ศึกษา
ผลการศึกษาพบว่า (1) ข้อมูลส่วนบุคคลของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุ 21–30 ปี การศึกษาระดับปริญญาตรี อาชีพพนักงานบริษัท รายได้ต่อเดือน 2,001–3,000 ดอลลาร์ มีสถานภาพโสด เป็นนักท่องเที่ยวภูมิลำเนาทวีปยุโรป (2) พฤติกรรมการท่องเที่ยวเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี วัตถุประสงค์ในการเดินทาง คือ พักผ่อน ความถี่ของการเดินทางท่องเที่ยว 1 ครั้งในทุก 1 ปี ลักษณะการเดินทาง คือ เดินทางกับกลุ่มเพื่อน ได้รับข้อมูลด้านการท่องเที่ยวจาก วารสาร นิตยสาร คู่มือเดินทาง กิจกรรมการท่องเที่ยวที่ชื่นชอบ คือ การอาบแดด ประเภทของที่พักที่เลือก คือ รีสอร์ท ระยะเวลาพักแรม 1 สัปดาห์ ค่าใช้จ่ายต่อคนต่อวัน 4,001-5,000 บาท และแหล่งท่องเที่ยวที่ชื่นชอบที่สุด คือ หาดริ้น (3) ความพึงพอใจด้านศักยภาพแหล่งท่องเที่ยว พบว่า 3.1) ความพึงพอใจต่อศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวด้านความประทับใจ มากที่สุด โดยพบว่ามีกิจกรรมที่ทำให้เพลิดเพลินกับการชมแหล่งท่องเที่ยว 3.2) ความพึงพอใจต่อศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวด้านสิ่งดึงดูดใจในการท่องเที่ยว โดยพบว่ามีเทศกาลที่เป็นเอกลักษณ์ และดึงดูดใจ 3.3) ความพึงพอใจต่อศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวด้านกิจกรรมการท่องเที่ยว โดยพบว่าการจัดกิจกรรมที่มีเหมาะสมมากที่สุด 3.4) ความพึงพอใจต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวด้านสิ่งอำนวยความสะดวก โดยพบว่า จำนวนร้านอาหารมีจำนวนเพียงพอมากที่สุด 3.5) ความพึงพอใจต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวด้านสิ่งแวดล้อมและการมีส่วนร่วมของคนในชุมชน โดยพบว่า ผู้ประกอบการมุ่งคำนึงถึงสภาพแวดล้อมและวัฒนธรรมมากกว่าประโยชน์ส่วนตนมากที่สุด และ 3.6) ความพึงพอใจต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวด้านการเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวน้อยที่สุด โดยพบว่า มีแผนที่บอกสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ อย่างชัดเจน แต่สิ่งที่ต้องพัฒนา คือ สามารถเดินทางมายังแหล่งท่องเที่ยวได้สะดวกมากยิ่งขึ้น (4) แนวทางส่งเสริมเป็นแหล่งท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ในเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี พบว่า 4.1) มีการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมอย่างเป็นระบบเพื่อลดผลกระทบด้านลบต่อแหล่งท่องเที่ยว 4.2) พัฒนาเส้นทางการคมนาคมภายในเกาะและเพิ่มรูปแบบการคมนาคมขนส่งที่สะดวกสบายขึ้น เช่น เครื่องบินทะเล และ 4.3) สร้างจิตสำนึกให้ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องช่วยกันอนุรักษ์ทรัพยากรการท่องเที่ยวที่มีเอกลักษณ์และความหลากหลายของเกาะพะงันให้คงอยู่ต่อไป
Article Details
- ผู้เขียนต้องยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กองบรรณาธิการวารสารกำหนด และผู้เขียนต้องยินยอมให้บรรณาธิการ แก้ไขความสมบูรณ์ของบทความได้ในขั้นตอนสุดท้ายก่อนเผยแพร่
- ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารเทคโนโลยีภาคใต้คงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยเหตุที่บทความนี้ปรากฏในวารสารที่เข้าถึงได้จึงอนุญาตให้นำบทความไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา แต่มิใช่เพื่อการพาณิชย์
เอกสารอ้างอิง
Arrunnapaporn, B. A. (2012). Professional Knowledge for Tourist Guide and Services in Tourism Industry. Bangkok. Sukhothai Thammathirat Open University. [in Thai]
Chuamuangphan, N. (2015). Professional Knowledge for Tourist Guide and Services in Tourism Industry. Bangkok. Sukhothai Thammathirat Open University.
Chatchakul, N. (2012). Tourism Industry. Bangkok: Chulalongkorn University Publisher. [in Thai]
Chatrungruang, B. (2011). Management and Operation in Tourism Business. Bangkok: CVL Publisher. [in Thai]
Chittangwatthana, B. (2014). Tourism Marketing Industry. Bangkok: Chulalongkorn University Publisher. [in Thai]
Department of Tourism. (2014). Report number of visitors 2014. Bangkok: Department of Tourism Ministry of Tourism & Sports. [in Thai]
____________________. (2016). Development Plan for Potential Tourism 2015-2017. Bangkok: Department of Tourism Ministry of Tourism & Sports. [in Thai]
Integrated Provincial Administration Committee Surat Thani. (2014). Surat Thani Provincial Development Plan 2014-2017. Surat Thani: Ministry of Interior. [in Thai]
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.
Ministry of Tourism and Sports. (2011). Tourism Development Plan 2555-2559. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. [in Thai]
____________________. (2015). Thailand Tourism Strategy 2015-2017. Retrieved December 24, 2016, from https://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=7114. [in Thai]
Pimonsompong, C., & Ma-oon, R. (2010). The tourist service effectiveness assessment in cultural tourist destinations of northern part of Thailand. Journal of Southern Technology, 3(2), 1-18. [in Thai]
Punturee, P. (2015). Tourist experience: the creation of food tourism activities in Thailand. Journal of Southern Technology, 8(2), 27-37. [in Thai]
Warakulawit, S. (2015). Tourism Business. Bangkok: Weawwaw Publisher. [in Thai]
