การเข้าถึงชุมชนเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: กรณีศึกษา วัดถ้ำเขาพลู อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การให้ประชาชนในท้องถิ่นเข้ามามีส่วนร่วมในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมมีความสำคัญเป็นอย่างมากแต่ปัญหาที่พบ คือ ความแตกต่างในความเข้าใจ ความรู้ ภูมิหลังต่าง ๆ ที่แตกต่างกัน และความสนใจของแต่ละบุคคล รวมถึงการเข้าถึงประชาชนในแต่ละครัวเรือน คณะผู้วิจัยจึงมีคำถามการวิจัย คือ การเข้าถึงชุมชนเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมควรเป็นรูปแบบใด? และมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษา (1) รูปแบบการเข้าถึงชุมชนเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม และ (2) ปัญหาการเข้าถึงชุมชนเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยเลือกวัดถ้ำเขาพลู อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร เป็นกรณีศึกษา การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ที่ได้ศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างของประชากรชุมชนวัดถ้ำเขาพลู จำนวน 30 คน ได้แก่ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ประธานชุมชน กรรมการชุมชน เจ้าอาวาส พระสงฆ์ ผู้อาวุโส และประชาชนที่อาศัยรอบวัดถ้ำเขาพลู โดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและแก่นสาระผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการเข้าถึงประชาชนในชุมชนที่มีพื้นฐานแตกต่างกันต้องมีการเจาะลึกไปถึงความรู้ความเข้าใจกระบวนการคิด และวัฒนธรรม ที่ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นพฤติกรรมส่วนบุคคล และต้องมีการเข้าถึงลักษณะพฤติกรรมและบุคลิกภาพของแต่ละบุคคล เพื่อที่จะสามารถสร้างแรงจูงใจให้เกิดความสนใจ ความตื่นตัว และเกิดสิ่งเร้าต่อการเข้ามามีส่วนร่วมกับการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม เพราะประชาชนในชุมชนถือเป็นรากฐานวัฒนธรรม รากฐานองค์ความรู้ในท้องถิ่นนั้น ๆ และเป็นแก่นสำคัญของเรื่องราว/การคงไว้ซึ่งวัฒนธรรมท้องถิ่นนั้น ๆ ให้เกิดความน่าสนใจในด้านการท่องเที่ยวและเป็นหัวใจในการเข้ามาช่วยพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของท้องถิ่นตนเอง ให้คงอยู่ซึ่งเอกลักษณ์ ศิลปะ วัฒนธรรม และเกิดเรื่องเล่าที่สามารถนำเสนอแก่นักท่องเที่ยวได้ดี ดังนั้น การศึกษานี้ อาจจะเป็นแนวทางการพัฒนาวิธีการในการเข้าถึงชุมชนเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมที่มีรากฐานที่มั่นคงต่อยอดต่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมได้อย่างยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- ผู้เขียนต้องยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กองบรรณาธิการวารสารกำหนด และผู้เขียนต้องยินยอมให้บรรณาธิการ แก้ไขความสมบูรณ์ของบทความได้ในขั้นตอนสุดท้ายก่อนเผยแพร่
- ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารเทคโนโลยีภาคใต้คงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยเหตุที่บทความนี้ปรากฏในวารสารที่เข้าถึงได้จึงอนุญาตให้นำบทความไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา แต่มิใช่เพื่อการพาณิชย์
เอกสารอ้างอิง
Alberti, F. G., & Giusti, J. D. (2012). Cultural heritage, tourism and regional competitiveness: the Motor Valley cluster. City, Culture and Society, 3(4), 261-273.
Andriotis, K. (2005). Community groups’ perceptions of and preferences for tourism development: Evidence from Crete. Journal of Hospitality & Tourism Research, 29(1), 67-90.
Arnstine, S. R. (1969). A leader of citizen participation. Journal of the American Planning Association, 35(4), 216-224).
Boje, D. (2004). Welcome to Mindscapes. Retrieved December 27, 2021, from http://peaceaware.com/mindscape
Chaigassem, T., & Tunming, P. (2019). Identity for cultural tourism of the Bueng Kan Province, Thailand. African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 8(1), 1-17.
Department of Tourism, Ministry of Tourism & Sports. (2020). Annual Report. Retrieved December 27, 2021, from https://www.tat.or.th/th/ [in Thai]
Dickman, S. (1996). Tourism: An Introductory Text. Sydney: Hodder Education.
Khlaikaew, K. (2015). The cultural tourism management under context of world heritage sites: Stakeholders’ opinions between Luang Prabang communities, Laos and Muang-Kao Communities, Sukhothai, Thailand. Procedia Economics and Finance, 23(1), 1286-1295. https://doi:10.1016/S2212-5671(15)00563-8
Kvam, G.-T., & Strate, E. P. (2010). Innovation and diffusion-different roles in developing nature-based tourism. The open Social Science Journal, 3(1), 30-40.
McQuilken, L., Breth, R., & Shaw, R. N. (2000). Consumer Expectation and Satisfaction Levels: a Evaluation of Tourism in the Otawa Region. Proceedings by Bowater School of Management and Marketing, Deakin University.
Middleton, V.T.C. (1994). Marketing in Travel and Tourism. Butterworth-Heinemann, Oxford.
Pratad, O. (2015). Participation of Citizens in fort Mattakan, Rattanakosin Island, Thailand (Master’s Independent Study). Bagkok, Thammasat University. [in Thai]
Nusong, O. (2017). Community Participation in Management of Aquatic Animals Protected Area: A case study of Moo 1, Pa-Khad Sub- District, Singhanakhon District, Sangkhla Province (Master’ Thesis). Songkhla Province, Prince of Songkhala University. [in Thai]
Rich, A.-K., & Franch, A.K. (2016). Tourism development in Bagan, Myanmar: perceptions of its influences upon young peoples’ cultural identity. Tourism Planning & Development, 13(3), 333-350.
Richards, G. (2018). Cultural tourism: a review of recent research and trends. Journal of Hospitality and Tourism Management, 36, 12-21.
Sanchez-Sanchez, O.M., De-Pablos-Heredero, C., & Montes-Botella, L. J. (2021). A behavior model for cultural tourism: loyalty to destination. Economic Research-Ekonomska Istrazivanja, 34(1), 2720-2746.
Sawagvudcharee, O., Liu, H., & Zhang, C. (2020). Tourist perceived value and quality of intangible cultural heritage souvenirs on customers’ purchase intention: a case study of Chinese tourists. International Journal of Economics, Business and Management Research, 4(7), 181-195.
Yolles, M., & Fink, G. (2013). Exploring Mindset Agency Theory, Working Paper of the Organizational Coherence and Trajectory (OCT) Project.
Warasiri, K., & Sawagvudcharee, O. (2018). The historical innovation Ayutthaya model of tourism development. EAU Heritage Journal Social Science and Humanities, 9(3), 245-258. [in Thai]
