ความรุนแรงและแนวทางการดำเนินงานป้องกัน ปัญหาความรุนแรงภายในโรงเรียนของโรงเรียนในเครือข่ายท่าชนะ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นการศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานีเขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความรุนแรงที่ปรากฏให้เห็นในสังคมไทยผ่านสื่อมวลชนแขนงต่าง ๆ นับวันยิ่งมีจำนวนมากขึ้นและสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเวลา ทุกสถานที่ ตั้งแต่ในบ้าน ในชุมชน ในโรงเรียน ในรูปแบบต่าง ๆ กันไป การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพความรุนแรงภายในโรงเรียน (2) เปรียบเทียบความรุนแรงภายในโรงเรียน และ (3) ศึกษาข้อเสนอแนะในการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในการป้องกันและแก้ไขปัญหาความรุนแรงภายในโรงเรียน กลุ่มตัวอย่างระยะที่ 1 คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนในเครือข่ายท่าชนะ 2 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 148 คน กลุ่มตัวอย่างระยะที่ 2 คือ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 6 คน และ ครูที่รับผิดชอบงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน จำนวน 6 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบเจาะจง มีเกณฑ์ในการคัดเลือก คือ เป็นผู้บริหารและครูที่รับผิดชอบงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน คัดเลือกโดยการจับฉลากชื่อโรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ ข้อคำถามในการสนทนากลุ่ม และ แบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .963 สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และ การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า (1) สภาพปัญหาความรุนแรงภายในโรงเรียน ภาพรวมพบความรุนแรงอยู่ในระดับค่อนข้างบ่อย โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ความรุนแรงทางจิตใจ (2) ผลการเปรียบเทียบลักษณะของการกระทำความรุนแรงของนักเรียนภายในโรงเรียน พบว่า นักเรียนที่เพศ อายุ ผลการเรียน สถานภาพของบิดามารดา และ การพักอาศัย แตกต่างกัน พบลักษณะการกระทำความรุนแรงในโรงเรียนแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001, .01 และ .05 ตามลำดับ และ (3) ข้อเสนอแนะในการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในการป้องกันและแก้ไขปัญหาความรุนแรงภายในโรงเรียน คือ การบริหารจัดการจะต้องเป็นแบบมีส่วนร่วมจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย นั่นคือ ผู้ปกครอง นักเรียน และ ทีมงานที่เข้มแข็งและประสานสัมพันธ์กันอย่างดี ประกอบด้วย 3 ทีม คือ ทีมนำ ได้แก่ ผู้บริหารและกรรมการสถานศึกษา ทีมประสาน ทำหน้าที่สนับสนุนประสานงานให้เกิดระบบการทำงานที่มีคุณภาพอย่างต่อเนื่อง และ ทีมทำ ทำหน้าที่ในการพัฒนาคุณภาพนักเรียนตาม 5 ขั้นตอนของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน ซึ่งผลจากการศึกษาจะนำไปขับเคลื่อนผ่านกระบวนการของระบบดูแลช่วยเหลือให้สามารถเข้าถึงผู้เรียนเป็นรายบุคคลเพื่อลดปัญหาความรุนแรงภายในโรงเรียนต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- ผู้เขียนต้องยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กองบรรณาธิการวารสารกำหนด และผู้เขียนต้องยินยอมให้บรรณาธิการ แก้ไขความสมบูรณ์ของบทความได้ในขั้นตอนสุดท้ายก่อนเผยแพร่
- ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารเทคโนโลยีภาคใต้คงไว้ซึ่งสิทธิ์ในการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยเหตุที่บทความนี้ปรากฏในวารสารที่เข้าถึงได้จึงอนุญาตให้นำบทความไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา แต่มิใช่เพื่อการพาณิชย์
เอกสารอ้างอิง
Chanrod, A. (2022). A study of the severity on bullying behavior among the students in secondary schools of Mueang District in Phitsanulok Province. Journal of Local Management and Development Pibulsongkram Rajabhat University, 2(1), 43-56. [in Thai]
Chumsuwan, K. (2019). Study of Directions for Addressing Student Quarrel Problems in a Private Vocational College (Master’s Thesis). Rajamangala University of Technology Phra Nakhon, Bangkok. [in Thai]
Dachosad, S. (2020). Relationships between Teachers’ Perception of Student Assistant System and Quality of Life of Students in the Lamthap School Network Group under Krabi Primary Educational Service Area Office (Master’s Thesis). Southern College of Technology, Nakhon Si Thammarat Province. [in Thai]
Department of Mental Health, Ministry of Public Health. (2001). Thai Mental Health 2000-2001. Bangkok: Freight Forwarding Organization. [in Thai]
Department of Mental Health, Ministry of Public Health. (2017). Annual Report 2017. Bangkok: Bureau of Mental Health Service Management. [in Thai]
Krajangsaeng, K., Chanasith, K., & Chantuk, T. (2021). Causal factors affecting the behavior of violence against others of middle adolescents. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi University, 12(27), 97-110. [in Thai]
Ministry of Education, Department of Academic Affairs. (1999). National Education Act, B.E. 2542 (1999). Bangkok: Freight Forwarding Organization. [in Thai]
Ministry of Education, Department of Academic Affairs. (2002). National Education Act, B.E. 2542 (1999) Amendment (2nd Amendment) B.E. 2545 (2002). Bangkok: The Teachers Council of Thailand. [in Thai]
Noimanee, S. (2018). The Situation Survey for Violence Risk Factors in Case Study of Maeyang Hoe Sub-district, Rongkwang district, Phrae Province (Master’s Thesis). Thammasat University, Bangkok. [in Thai]
Nualpan, C. (2018). Violence: The Hegemony Process of Vocational Students in Bangkok (Master’s Thesis). Rangsit University, Bangkok. [in Thai]
Office of the Basic Education Commission. (2009). Basic Education Core Curriculum B.E. 2008. Bangkok: Thailand Agricultural Cooperative Assembly Limited. [in Thai]
Ponpichai, W., & Uieng, J. (2020). Prevention of Adolescent Violence Behaviors in Mueang District, Trang Province (Master’s Thesis). Rajamangala University of Technology Srivijiaya, Trang Campus. Trang Province. [in Thai]
Remschmidt, H. (2001). Schizophrenia in Children and Adolescents. United Kingdom. Cambridge University Press.
Wacharasin, C., Khamngoen, R., Sriprasan, C., & Chivanon, N. (2021). Factors related to violence in families with school age children. The Southern College Network Journal of Nursing and Public Health, 5(2), 189-200. [in Thai]
World Health Organization. (2002). World Report on Violence and Health. Geneva: World Health Organization.
Yamane, T. (1973). Statistics: an Introductory Analysis. New York: Harper & Row.
