การตรวจสอบคุณภาพทางจุลชีววิทยาในพริกลาบที่จำหน่ายในตลาดเทศบาล 1 อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย

Main Article Content

อังศณา ปรัชญาชมพู
ทิพวรรณ ประเสริฐสินธุ์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ทั้งหมด ยีสต์และราในพริกลาบ ที่ตลาดเทศบาล 1 อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย โดยทำการเก็บตัวอย่างพริกลาบจากร้านค้า 3 ร้าน มาตรวจหาจุลินทรีย์ทั้งหมด ยีสต์และราด้วยวิธีการ standard plate count โดยใช้เทคนิคพอร์เพลท (pour-plate technique) จากนั้นนับจำนวนโคโลนีที่เกิดขึ้น แล้วนำมาเปรียบเทียบกับเกณฑ์มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชนประเภทพริกลาบ (มผช.493/2547) ที่กำหนดว่าปริมาณจุลินทรีย์ทั้งหมดที่ตรวจพบจะต้องไม่เกิน 1 × 104 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม และปริมาณยีสต์และรา ต้องไม่เกิน 100 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม ผลการวิจัยพบการปนเปื้อนจุลินทรีย์ในปริมาณที่แตกต่างกัน โดยร้านที่ 1 พบการปนเปื้อนสูงที่สุด (จุลินทรีย์ทั้งหมดเท่ากับ4.02 x 104±0.7 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม ยีสต์และราเท่ากับ 1.10 × 104±0.54 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม) รองลงมาคือร้านที่ 3 (จุลินทรีย์ทั้งหมดเท่ากับ 1.22x104±1.58 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม ยีสต์และราเท่ากับ1.46 × 103 ± 0.00 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม) และร้านที่ 2 (จุลินทรีย์ทั้งหมดเท่ากับ 1.38x104±1.6 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม ยีสต์และราเท่ากับ 1.97 × 103±2.60 โคโลนีต่อตัวอย่าง 1 กรัม) ตามลำดับ เมื่อนำผลการตรวจสอบจุลินทรีย์ทั้งหมด ยีสต์และราไปเทียบกับเกณฑ์มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชนพริกลาบ (มผช. 493/2547) พบว่าจุลินทรีย์ทั้งหมด ยีสต์ และรา ทั้ง 3 ร้านมีค่าเกินเกณฑ์มาตรฐาน


 

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมวิทยาศาสตรการแพทย กระทรวงสาธารณสุข. 2557. วิธีมาตรฐานสำหรับวิเคราะห์อาหาร. (เล่มที่ 2).

นนทบุรี: โรงพิมพสำนักงานพระพุทธศาสนาแหงชาติ.

จินตนา บุนนาค, พิทยา อดุลยธรรม และวชิรา พริ้งศุลกะ. 2564. ผลของรังสีแกมมาต่อเชื้อราและการผลิตอะฟลาทอกซินของเชื้อราแอสเปอร์จิลัสฟลาวัสในพริกแห้งและพริกไทย. รายงานการวิจัยวิทยาศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. ปัตตานี.

นงลักษณ์ สุวรรณพินิจ และปรีชา สุวรรณพินิจ. 2552. จุลชีววิทยาทั่วไป. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

พัชรวัลย์ ตรังตรีชาติ, จิรวัฒน์ กันต์เกรียงวงศ์ และประเวทย์ ตุ้ยเต็มวงศ์. 2548. การศึกษาลักษณะทางจุลชีววิทยาของน้ำพริกหนุ่ม. รายงานการวิจัยวิทยาศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. กรุงเทพฯ.

วราภา มหากาญจนกุล. 2545. อะฟลาทอกซิน: สารพิษที่ควรระวัง. แหล่งข้อมูล : https://www3.rdi.ku.ac.th

/exhibition/FOODS/Varapa-Afatoxin/index_aflatoxins.html. ค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566

วสุ ปฐมอารีย์. 2561. จุลชีววิทยาและการประยุกต์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.

สิริพร สธนเสาวภาคย์, ปราโมทย์ ธรรมรัตน์ และกาญจนิจ วาจนะวินิจ. (2539). การปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้

เกิดโรคในวัตถุดิบสำหรับผลิตน้ำพริกสำเร็จรูป และการศึกษาระยะเวลาในการอบเพื่อลดปริมาณ. วารสารวิทยาสารเกษตรศาสตร์ 30 (2): 193 – 199.

สุดสายชล หอมทอง และคุณากร ถกลพงศ์เลิศ. 2558. การปนเปื้อนของจุลินทรีย์ทั้งหมด และ Salmonella ของ

พริกขี้หนูในระหว่างการเพาะปลูก และกระบวนการสู่ตลาด. รายงานการวิจัยวิทยาศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.

สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. 2547. มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชนพริกลาบ. แหล่งข้อมูล: http://tcps.tisi.go.th/pub%5Ctcps493_47.pdf. ค้นเมื่อ 19 กรกฎาคม 2566.

อภิชัย มงคล. 2558. เฝ้าระวังวัตถุกันเสียในน้ำพริก. แหล่งข้อมูล: http://fic.ifrpd.ku.ac.th/fic/index.php/2016-04-26-06-50-20/food-news-main-menu-3/fic-food-news-menu/328-food2-09-11-2016. ค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566.

อำนาจ พัวพลเทพ. 2562. สารพิษจากเชื้อรา: ภัยเงียบในอาหาร. ภาควิชาเภสัชวิทยา คณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. กรุงเทพฯ.

Maturin, L. and James, T. P. 2001. Bacteriological Analytical Manual Chapter 3: Aerobic Plate Count Edition 8, Revision A. Available: http://www.fdagov/food/foodscienceresearch/laboratory

methods/ucm063346.htm. Accessed July 23, 2020.