ค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยวไทยที่เหมาะสมสำหรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การขยายตัวของการท่องเที่ยวทำให้เกิดผลดีต่อประเทศและในเวลาเดียวกันก็ส่งผลเสียต่อประเทศ การขยายตัวในภาคการท่องเที่ยวทำให้ประเทศต้องแบกรับภาระที่เป็นผลเสียต่อประเทศไว้ การจัดเก็บค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยว หรือ ภาษีการท่องเที่ยว จึงเป็นทางเลือกหนึ่งในการรับมือกับปัญหานี้ บทความวิจัยนี้ได้ทำการคำนวณอัตราค่าธรรมเนียมและค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยวไทยที่จะทำให้สังคมได้รับสวัสดิการสูงสุดตามแนวคิดทางเศรษฐศาสตร์ ผลการศึกษาระบุว่า อัตราการจัดเก็บค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยวที่เหมาะสมอยู่ระหว่างร้อยละ 0.3396 ถึงร้อยละ 0.4501 คิดเป็นค่าธรรมเนียมในการท่องเที่ยวประเทศไทยต่อครั้งต่อคนระหว่าง 167.08 ถึง 221.14 บาท การศึกษาพบว่า การจัดเก็บค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยวนี้ทำให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจไม่มาก ทำให้เกิดรายได้สุทธิจากการจัดเก็บค่าธรรมเนียมอยู่ระหว่าง 7,465.17 ล้านบาท ถึง 10,550.85 ล้านบาทปี 2563 และปี 2564 ในส่วนของข้อเสนอแนะ คือ (1) ควรมีแนวทางการบริหารรายได้จากการจัดเก็บค่าธรรมเนียมอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อหลีกเลี่ยงผลเสียต่อสวัสดิการสังคม และ (2) ควรคำนึงถึงผลเสียด้านอื่นเกิดขึ้นจากการจัดเก็บค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยวที่จะอาจจะมีผลให้รายได้สุทธิจากการจัดเก็บค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยวไทยลดลง หรือ ไม่คุ้มค่ากับการจัดเก็บค่าธรรมเนียมการท่องเที่ยวไทย
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นของผู้เขียน มิใช่ความคิดเห็นของกองบรรณาธิการและคณะผู้จัดทำวารสาร และบทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น
References
Bird, R.M. (1992). Taxing tourism in developing countries. Journal of World Development, 20(8), 1147-1161.
Borici-Kraja, Y. & Osmani, E. (2016). Management of the taxation on tourism operators, an important component of revenues and investments in the tourism sector. Academicus International Scientific Journal, 14, 126-135
Butler, R. (1980). The concept of a tourist area cycle of evolution: implications for management of resources. Canadian Geographer, 24(1), 5-12.
Briassoulis, H. (2002). Sustainable tourism and the question of the commons. Annals of Tourism Research, 29(4), 1065-1085.
Chaivichayachat, B. (2017). Demand for Thai tourism by major countries: determinants and stochastic simulation. International Journal of Economic Research, 14(6), 313-321.
Chaivichayachat, B. (2018). Demand for tourism in AEC with AIDS model. Advanced Science Letters, 24(12), 9465-9469.
Clarke, H.R. & Ng, Y.K. (1993). Tourism, economic welfare and efficient pricing. Annals of Tourism Research, 20(4), 613-632.
Coccossis, H. & Parpairis, A. (1995). Assessing the interaction between heritage, environment and tourism: Mykonos. In Coccossis, H. & Nijkamp, P. (eds.). Sustainable Tourism Development. (pp.107-125). London: Avebury Press.
Forsyth, P. et al. (2011). Tourism and taxes: Implications for the Australian Economy and the Tourism Industry of an increase in the passenger movement charge. In: Gross, M.J. (Ed). CAUTHE 2011: National Conference: Tourism: Creating a Brilliant Blend. (pp.1069-1073). Adelaide, S.A.: University of South Australia, School of Management.
Forsyth, P. & Dwyer, L. (2002). Market power and the taxation of domestic and international tourism. Tourism Economics, 8(4), 377-399.
Gooroochurn, N. & Sinclair, T. (2005). Economics of tourism taxation: evidence from Mauritius. Annals of Tourism Research, 32(2), 478-498.
Gössling, S., Peeters, P., Ceron, J. & Dubois, G. (2005). The eco-efficiency of tourism. Ecological Economics, 54(4), 417-434.
Jensen, T. & Wanhill, S. (2002). Tourism’s taxing times: value-added tax in Europe and Denmark. Tourism Management, 23(1), 67-79.
Pazienza, P. (2011). Should We Tax Tourism? Environmental Economics, 2(1), 8-16.
Pigou, A.C. (1920). The economics of welfare. London: Macmillan.
Piga, C.A.G. (2003). Pigovian taxation in touirism. Environmental and Resource Economics, 26(3), 343-359.
Serugin, C & Surugiu, M.R. (2018). The Impact of tourism taxation: Analysis for Romania. Journal of Tourism Studies and Research in Tourism, 24(3), 68-73.
Sheng, L. & Tsui, Y. (2009). Taxing tourism: enhancing or reducing welfare? Journal of Sustainable Tourism, 7(5), 627-635.
Song, H.Y. & Li., G. (2009). UK Tourism demand modelling and forecasting: a review of recent research. Tourism Management, 29(2), 203-220.
Song, H.Y., Witt, S.F. & Li, G. (2003). Modelling and forecasting the demand for Thai tourism. Tourism Economics, 9(4), 363-387.
Untong, A. & Kansa-Ard, M. (2011). An analysis of Thailand’s long-run tourism demand. Thammasat Economic Journal, 29(2), 1-34.