Development of Learning Activity Packages to Enhance Dramatic Arts Performance to Promote Aesthetics for the Student Teachers, Faculty of Education, Ubon Ratchathani Rajabhat University
Keywords:
Learning Activity Packages, Practical Skills, Aesthetics of Dramatic ArtsAbstract
The objectives of this research are: 1. To develop the learning activity packages to enhance dramatic arts performance for the student teachers at Ubon Ratchathani Rajabhat University, 2. To compare the dramatic arts performance evaluation for the student teachers at Ubon Ratchathani Rajabhat University, and 3. to study the satisfaction with the learning activity packages to enhance dramatic arts performance for the student teachers at Ubon Ratchathani Rajabhat University. The population used in the research consisted of 15 student teachers from the faculty of Education at Ubon Ratchathani Rajabhat University. The research instruments were: 1. the learning activity packages, 2. the performance evaluation form, and 3. the satisfaction questionnaire. Data was analyzed using percentage, mean, standard deviation and t-test dependent for the hypothesis.
The research results were as follows. 1. To be obtained were the learning activity packages that consist of the components of the learning activity packages, the instructions for teachers, the teachers’ need to prepare, teachers’ and students ’roles, class management, the contents of the learning activity packages, and measurement and evaluation. The efficiency was higher than the standard at 75.20 / 82.60. 2. The after learning score of the students who studied with the learning activity packages of the dramatic arts performance was higher than before learning with 82.60% and was significantly different at the statistical level of 0.05 as well. And 3. The overall students’ satisfaction with the learning activity packages was at a high level. (µ = 4.46, S.D.=0.20).
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
กิ่งกาญจน์ สิรสุคนธ์. (2550). รูบริคหรือรูบริคการให้คะแนน. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา.
เกริก ท่วมกลาง, และจินตนา ท่วมกลาง. (2555). การพัฒนาสื่อ/นวัตกรรมทางการศึกษาเพื่อเลื่อนวิทยฐานะ. กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์.
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2533). เทคโนโลยีทางการศึกษาทฤษฎีและการวิจัย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
บุญเกื้อ ควรหาเวช. (2550). นวัตกรรมการศึกษา. กรุงเทพฯ: เจริญวิทย์การพิมพ์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2541). การพัฒนาการสอน. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
________ . (2553). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.
________ . (2556). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บุญยงค์ เกศเทศ. (2536). วัฒนธรรมเผ่าพันธุ์มนุษย์. กรุงเทพฯ: ยงสวัสดิ์การพิมพ์.
พัชรียา ทองนพเก้า. (2553). การพัฒนาชุดระบำนาฏลีลาบูชาพรหม กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ สาระนาฏศิลป์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
มโน พิสุทธิรัตนานนท์. (2540). เรือนไทยภาคใต้. สงขลา: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒสงขลา.
มลิวรรณ โน๊ตศิริ. (2552). การสร้างชุดการสอนเพื่อพัฒนาทักษะนาฏศิลป์เบื้องต้นชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานพ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่นส์.
เรณู โกศินานนท์. (2545). นาฎดุริยางคสังคีตกับสังคมไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
วิมลศรี อุปรมัย. (2553). นาฏกรรมและการละคร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิไลรัตน์ แซ่เอี้ยว. (2560). การพัฒนาชุดกิจกรรมชุมนุมนาฏศิลป์ เรื่องรำวงมาตรฐานโดยใช้ทักษะปฏิบัติของเดวีส์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
วิไลวรรณ ไชยลังการ, และศิริวัฒน์ ขำเกิด (2561). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้สาระนาฏศิลป์เรื่องรำวงมาตรฐานตามแนวคิดการพัฒนาทักษะปฏิบัติของซิมพ์ซัน. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
สกาวเดือน เอี่อมสร้อย. (2550). การพัฒนาชุดการสอนนาฏศิลป์ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบ้านย่ง “คุรุราษฎร์ รังสรรค์”. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
สมจิตร เค้าอ้น. (2543). ชุดการสอนปฏิบัติเครื่องสายไทย ในรายวิชาดนตรีไทยปฏิบัติตามความถนัด (ศ 028) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมาพร มีเนตรทิพย์. (2547). การพัฒนาชุดการสอน เรื่อง นาฏยศัพท์และภาษานาฏศิลป์ไทยสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุนันทา สุนทรประเสริฐ. (2544). การผลิตเอกสารประกอบการเรียนการสอน. ชัยนาท: ชมรมพัฒนาความรู้ด้านระเบียบกฎหมาย.
อรวรรณ บรรจงศิลป์. (2546). การใช้กิจกรรมที่เน้นกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อการเพิ่มระดับแรงจูงใจภายในของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อรรถยุทธ ผันผอง. (2555). การพัฒนาชุดการสอนนาฏศิลป์ เรื่องนาฏศิลป์พื้นบ้าน กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ สาระนาฏศิลป์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
อุมารี นาสมตอง. (2559). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์ เรื่อง การประดิษฐ์ท่ารำประกอบเพลงไทยสากล กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะสำหรับนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Bannister, Denee Jaggers. (2001, August). Native American Dance: A Synergy of Dance, Drama and Religion. Masters Abstracts International, 39(4), 952.
Bowman, C. P. (2003, March). Discipline Strategies from Successful Teachers of Afican-American Adolescents. Dissertation Abstracts International, 63(09), 3149-A.
Farkas, R. D. (2002, October). Effect(s) of Traditional Verus Learning-styes Instructional Methods on Seventh-Grade Student Achievement, Attitudes, Empathy, and Transfer of Skills Through a Study of the Holocauas. Dissertation Abstracts International, 63(4), 1243-A.
Singrella, T. A. (1982, May). The Study of Two Forms of Mediator Instruction. Dissertation Abstracts International, 42(11), 4695-4696-A.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.