ผลการใช้ชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทองสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

ผลการใช้ชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทองสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

ผู้แต่ง

  • จมานนท์ บุตรชาดา

คำสำคัญ:

ชุดกิจกรรม, พัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษ, นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนาชุดกิจกรรมทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทองสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 75/75 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะการฟัง-พูดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่เรียนด้วยชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทองระหว่างก่อนเรียนกับหลังเรียน 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทองของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวิเศษไชยชาญ “ตันติวิทยาภูมิ” อำเภอวิเศษชัยชาญ จังหวัดอ่างทอง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 5 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2560 จำนวน 1 ห้อง นักเรียน 39 คน ได้มาจากการสุ่มอย่างง่ายโดยใช้วิธีการจับสลากห้องเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1) ชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทอง 2) แบบทดสอบวัดทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษโดยแยกการทดสอบทักษะการพูดเป็นแบบประเมินทักษะการพูดซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.798 3) แบบประเมินความพึงพอใจที่มีต่อชุดกิจกรรมซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.802 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบที
ผลการวิจัยพบว่า 1. ชุดกิจกรรมเรื่องผลการใช้ชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 มีประสิทธิภาพของกระบวนการ (E1) และประสิทธิภาพของผลลัพธ์(E2 ในภาพรวมมีค่าเท่ากับ 76.97/76.17 สูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ 2. ทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้ชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3. ความพึงพอใจต่อชุดกิจกรรมเรื่องผลการใช้ชุดกิจกรรมพัฒนาทักษะการฟัง-พูดภาษาอังกฤษด้วยข้อมูลท้องถิ่นอ่างทองสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.

กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กรอบกาญจน์ วงศ์วิสิทธิ์. (2551). ทักษะภาษาเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

เคลือวัลย์ ดวงพร. (2556). การใช้ชุดกิจกรรมฝึกทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้งานปฏิบัติ

เป็นฐานเพื่อพัฒนาความสามารถในการสื่อสารแบบเน้นบริบท ท้องถิ่น ของนักเรียนชั้น

ประถมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดสุรินทร์. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัย

ราชภัฏสุรินทร์.

ทิศนา แขมมณี. (2556). ศาสตร์การสอน :องค์ความรู้เพื่อกระบวนการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.

(พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประวัติศาสตร์จังหวัดอ่างทอง. (2554). อ่างทอง: สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดอ่างทอง.

ชัยยงค์ พรหมวงศ์และคนอื่นๆ. (2531). กระบวนการผลิตชุดการสอนแผนจุฬาฯ. กรุงเทพฯ:

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิชิต ฤทธิ์จำรูญ. (2549). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5).กรุงเทพฯ:

เฮ้า ออฟเดอร์มีส.

พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2551). หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพฯ : เฮ้าท์ ออฟ เคอร์มีสท์.

พรสวรรค์ สีป้อ. (2550). สุดยอดวิธีสอนภาษาอังกฤษ นำไปสู่การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่.

กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

มาลี แสงดอกไม้. (2542). ศาสน์และศิลป์ : ภูมิปัญญาพื้นถิ่นเมืองอ่างทอง. กรุงเทพฯ:

องค์การค้าของคุรุสภา.

ศูนย์ตุ๊กตาชาววังบ้านบางเสด็จ. (ม.ป.ป.). วัฒนธรรมไทยในตุ๊กตา[แผ่นพับ].

สถาบันภาษาอังกฤษ สำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (ม.ป.ป.). คู่มือการจัดการเรียนการสอน

ภาษาอังกฤษแนวใหม่. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2539). วิธีการสอนภาษาอังกฤษ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สุวิทย์ มูลคำ, และอรทัย มูลคำ (2545). 20 วิธีการจัดการเรียนรู้: เพื่อพัฒนาคุณธรรม

จริยธรรม ค่านิยมและการเรียนรู้โดยการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

. (2550). การพัฒนาผลงานทางวิชาการสู่การเลื่อนวิทย- ฐานะ. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

สมเกียรติ อ่อนวิมล. (2555). ภาษาอังกฤษกับอนาคตของไทยในอาเซียน. สืบค้นเมื่อ 14 ธันวาคม 2558,

จาก http://blog.eduzones.com/wigi/81880.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2557). แนะนำ ASEAN Curriculum Sourcebook:

ASEAN COMMUNITY 2015. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ

อุทุมพร จามรมาน. (2545). การพัฒนาหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานและหลักสูตร

ท้องถิ่นสู่การสอนที่เน้นนักเรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพฯ: พื้นที่.

Crystal, David. (1997). English as Global Language. Cambridge: Cambridge University Press.

Richards, Jack C. (2008). Teaching Listening and Speaking from Theory to Practice.

Cambridge: Cambridge University Press.

Tavares, R., and I.Cavalcanti. (1996). “Developing Cultureral Awareness in EFL

Classrooms.”. English Teaching Forum 34, 3-4 (July-October): 18-23.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2018-12-28

ฉบับ

บท

บทความวิจัย