ความมีประสิทธิภาพของพระราชบัญญัติส่งเสริมและ รักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ.2535 ในการป้องกันและแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปี พ.ศ.2535 ประเทศไทยได้ตราพระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ.2535 ซึ่งถือว่าเป็นกฎหมายกลางในการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย โดยเป็นกฎหมายที่ประสงค์จะให้เป็นกฎหมายสิ่งแวดล้อมพื้นฐานที่มีบทบัญญัติครอบคลุมในด้านต่างๆที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมให้อยู่ภายใต้กฎหมายฉบับนี้เข้าด้วยกัน จึงเป็นกฎหมายที่มีบทบัญญัติส่วนที่เป็นนโยบายและแผนปฏิบัติการ การจัดการ การส่งเสริม และมาตรการต่างๆรวมทั้งสิทธิและหน้าที่ของประชาชน ที่จะนำมาใช้เพื่อคุ้มครองสิ่งแวดล้อม โดยมีบทบัญญัติด้วยกันทั้งสิ้น 115 มาตรา นับจวบจนถึงปัจจุบันกฎหมายฉบับนี้มีผลบังคับใช้มาเป็นระยะเวลายาวนานถึง 22 ปี ในบทความนี้ผู้เขียนขอมุ่งเน้นในเรื่องความมีประสิทธิภาพของพระราชบัญญัติดังกล่าวในการป้องกันและแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม โดยผู้เขียนจะทำการวิเคราะห์เฉพาะสาระสำคัญของพระราชบัญญัตินี้ว่ามีประสิทธิภาพหรือไม่เพียงใดในการป้องกันและแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม หากคำตอบคือไม่ อะไรคือสาเหตุของการที่กฎหมายดังกล่าวไร้ประสิทธิภาพและควรแก้ไขปรับปรุงอย่างไร
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จุไร ทัพวงศ์. “แนวทางการควบคุมมลพิษ : ผู้ก่อให้เกิดภาวะมลพิษเป็นผู้จ่าย.” สิ่งแวดล้อม 35.
นฤมล เสกธีระ. “หลักการกำหนดให้ผู้ก่อมลพิษเป็นผู้จ่ายเพื่อแก้ปัญหามลพิษทางอากาศจากภาคอุตสาหกรรม.” วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 6, ฉ.1 (2555): 175-199. 2555.
นฤมล เสกธีระ. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการ หลักการกำหนดให้ผู้ก่อมลพิษเป็นผู้จ่ายเพื่อแก้ปัญหามลพิษทางอากาศจากภาคอุตสาหกรรม. พิษณุโลก: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 2555.
นฤมล เสกธีระ. เอกสารประกอบการสอน วิชา 230452 กฎหมายอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมและศิลปวัฒนธรรม. พิษณุโลก: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 2555.
ปัญจพร โกศลกิติวงศ์. “ความรับผิดทางแพ่งของผู้ก่อมลพิษในคดีสิ่งแวดล้อม.” วิทยานิพนธ์ นิติศาสตร์มหาบัณฑิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2541.
สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการว่าจ้างที่ปรึกษาเพื่อศึกษา ปรับปรุง ระบบการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อมภายใต้พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ.2535 เสนอต่อสำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2553.
สุนีย์ มัลลิกะมาลย์. ทางเลือกหนึ่งในการเยียวยาผู้เสียหายจากปัญหามลพิษ. ดุลพาห, 1, ฉ.43 (2544): 98-111.
อำนาจ วงศ์บัณฑิต. กฎหมายสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 2 แก้ไขเพิ่มเติม. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.อุดมศักดิ์ สินธิพงษ์. (2554). กฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา, 2550.
Air Pollution Control Law 1968, Japan.
OECD. Economic Instrument for Environment Protection. Paris: OECD Publication, 1989.
Robin Bidwell. Business and the Environment: A Changing Agenda. Tei Quarterly Environment Journal, 1, no.3 (1995): 31.
