การไกล่เกลี่ยคดีแพ่งก่อนฟ้องในศาลยุติธรรม

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาว่า ข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาว่าด้วยการไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2554 ซึ่งใช้บังคับกับการไกล่เกลี่ยคดีที่อยู่ระหว่างพิจารณาในศาลยุติธรรม ได้บัญญัติครอบคลุมและเหมาะสมสำหรับใช้บังคับกับการไกล่เกลี่ยคดีแพ่งก่อนฟ้องในศาลยุติธรรมหรือไม่ โดยจะเปรียบเทียบกับกฎกระทรวงว่าด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางแพ่ง พ.ศ. 2553 ซึ่งใช้บังคับกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทก่อนฟ้อง โดยคณะผู้ไกล่เกลี่ยระดับอำเภอ เพื่อนำหลักเกณฑ์เกี่ยวกับกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททั้งสองกรณีมาเป็นแนวทางในการแก้ไข ข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาว่าด้วยการไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2554 ให้สามารถนำมาบังคับใช้กับการไกล่เกลี่ยคดีแพ่งก่อนฟ้องในศาลต่อไป

ผลการศึกษาพบว่า ข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาว่าด้วยการไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2554 ซึ่งใช้บังคับกับการไกล่เกลี่ยคดีที่อยู่ระหว่างพิจารณาในศาลนั้น มิได้บัญญัติครอบคลุมถึงกระบวนการไกล่เกลี่ยคดีแพ่งก่อนฟ้องในศาล

ดังนั้น เพื่อให้การไกล่เกลี่ยคดีแพ่งก่อนฟ้องในศาลเกิดประสิทธิภาพสูงสุด พิจารณาของค่าใช้จ่าย และผู้เขียนจึงเสนอแนะให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาว่าด้วยไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2554 โดยการเพิ่มบทบัญญัติว่าด้วยการไกล่เกลี่ยก่อนฟ้อง เพื่อให้สามารถนำข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาเกี่ยวกับกระบวนการไกล่เกลี่ยคดี ซึ่งอยู่ระหว่างพิจารณาในศาล    มาใช้บังคับกับการไกล่เกลี่ยคดีแพ่งก่อนฟ้องได้ด้วย และในการแก้ไขข้อกำหนดของประธาน   ศาลฎีกาว่าด้วยการ ไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2554 ควรนำกฎกระทรวงว่าด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางแพ่ง พ.ศ. 2553 ซึ่งเป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยก่อนฟ้องโดยคณะผู้ไกล่เกลี่ยระดับอำเภอมาเป็นแนวทางด้วย