แนวทางการเพิ่มยอดขายน้ำปลาร้าต้มสุกปรุงรส ผ่านช่องทางสื่อสังคมออนไลน์ กรณีศึกษา ผลิตภัณฑ์น้ำปลาร้าต้มสุกปรุงรสตรา หอมนัว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาพฤติกรรมผู้บริโภค ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด และกำหนดแนวทางการเพิ่มยอดขายร้อยละ 20 ให้กับผลิตภัณฑ์น้ำปลาร้าต้มสุกปรุงรสตรา หอมนัว โดยใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างผู้บริโภค จำนวน 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์สภาพแวดล้อมทั่วไปของธุรกิจ สภาพการแข่งขันของอุตสาหกรรม สภาพแวดล้อมภายนอกและภายใน และการกำหนดกลยุทธ์ทางเลือก ผลการศึกษาพบว่า 1) กลุ่มตัวอย่างซื้อสินค้า 1-2 ครั้งต่อสัปดาห์ ผ่านช่องทางเฟซบุ๊ก มีสิ่งดึงดูด คือ ราคาสินค้า มีรูปแบบการซื้อที่เปลี่ยนตราแต่ไม่บ่อย ความพึงพอใจ คือ สามารถสั่งซื้อได้สะดวกหลากหลายช่องทาง และซื้อที่แผงลอยในตลาดสดทั่วไป แบบขายปลีก ค่าใช้จ่ายเฉลี่ย 51-200 บาท เลือกซื้อต่ำกว่า 15 นาที ปัจจัยที่ทำให้ตัดสินใจ คือ คุณภาพผลิตภัณฑ์ บุคคลที่มีอิทธิพล คือ ตนเอง วิธีการชำระเงินที่นิยม คือ ชำระเงินปลายทาง ปริมาตรสุทธิที่เลือกซื้อมากที่สุด คือ 350 มล. และตรา แซ่บไมค์ น้ำปลาร้าพาสเจอไรซ์ เป็นที่รู้จักมากที่สุด ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดค่าเฉลี่ยรวมด้านผลิตภัณฑ์ ด้านราคา อยู่ในระดับสำคัญมากที่สุด ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย ด้านการส่งเสริมทางการตลาด อยู่ในระดับสำคัญมาก 2) สามารถกำหนดแนวทางการเพิ่มยอดขายน้ำปลาร้าต้มสุกปรุงรส ผ่านช่องทางสื่อสังคมออนไลน์ เป็นจำนวน 4 โครงการ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารวิทยาลัยบัณิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
เอกสารอ้างอิง
จณิสตา ภัทรวิวัฒน์ และ บดินทร์ อิทธิพงษ์ (2563). “ปลาร้า” (Pla-Ra) กองวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีอุตสาหกรรมสัตว์น้ำ กรมประมง.
ชนิดา สินธนนพคุณ. (2557). แผนธุรกิจร้าน S. K. เครื่องประดับออนไลน์ S. K. Jewelry Online Business Plan. รายงานการศึกษาอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
เปรมกมล หงส์ยนต์. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านทางแอพพลิเคชั่นออนไลน์ (ลาซาด้า) ของผู้บริโภคยุคดิจิทัลในกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม.
ผุสดี วัฒนสาคร. (2559). อนาคตของการใช้สื่ออินเทอร์เน็ตเพื่อการโฆษณาในประเทศไทย.วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์, มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
พนิดา รัตนสุภา. (2561). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ปลาดุกร้าในเขตจังหวัดนครศรีธรรมราช. รายงานการศึกษาเฉพาะบุคคล (บธ.ม.) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ. (2561). หลักเกณฑ์การรับรองมาตรฐานเกษตรอินทรีย์(Certification Scheme for Organic Agriculture) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ.
เสาวนีย์ สมันต์ตรีพร และชฎาพร ฑีฆาอุตมากร. (2562). ความต้องการผลิตภัณฑ์เครื่องประดับอัญมณีของชาวไทยและชาวต่างชาติ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 12(2), 43-51.
Cochran W.G. (1953). Sampling Techniques. "3" ^"rd" Ed. New York: John Wiley & Sons. Inc.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297-334.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.
