Perception and Practice of Concept of Sufficiency Economy and Boon Niyom (Merit-based) Economy in Community Economy of Asoke Community

Main Article Content

แก้วบุญเกื้อ ศรีลิขิตตานนท์
วิวัฒน์ชัย อัตถากร

Abstract

          This study aimed to analyze the perception and practice of concepts of Sufficiency Economy and Boon Niyom (merit-based) Economy in community economy of Asoke Community and to recommend how to apply both concepts for community economies and public policies. The study adopted a quantitative research approach using survey and participant observation. The population of the study consisted of 284 Asoke people in Ratchathani Asoke, Ubon Ratchathani province. Data were collected using convenience sampling from a sample of 166 Asoke people. The data were analyzed using descriptive statistics with percentages. The findings revealed that the respondents had a highest-level perception of both concepts; there is concordance Congruence between the two concepts was shown in goals, basic concepts, and practice. People of Asoke had applied the concepts of Sufficiency Economy and Boon Niyom Economy in their community economic practices at the highest level. Recommendations from this study were that related sectors need to realize and learn how to apply the concept of Sufficiency Economy for economic development. Ratchathani Asoke community can be a role model since it successfully applied both Sufficiency Economy and Boon Niyom Economy concepts for developing their own self-reliant community. The government should provide more support to Ratchathani Asoke community which is a Buddhist community. In addition, community businesses can apply both concepts to their business practices, particularly Corporate Social Responsibility (CSR) in various aspects including business, environment and ethics.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

Heikkilä-Horn, M. L. (1997). Buddhism with Open Eyes. Belief and Practice of Santi Asoke. Bangkok:

Fah Aphai.

Jacobs, N. (1971). Modernization without development: Thailand as an Asian case study. New York:

Praeger Publishers.

ทิวเมฆ นาวาบุญนิยม. (๒๕๕๗). การประยุกต์ใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนปฐมอโศก

จังหวัดนครปฐม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

ประเวศ วะสี. (๒๕๓๐). สวนโมกข์ ธรรมกาย สันติอโศก. หมอชาวบ้าน, ๙(๑๐๓), ไม่มีเลขหน้า.

พระวิทยา ญาณสาโร. (คุ้มราษฎร์). (๒๕๕๔). ศึกษาแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงที่สอดคล้องกับหลักพุทธธรรม ที่ปรากฏใน

คัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วลัญชา สุพรรณธริกา. (๒๕๕๕). สังคมอุดมสุขที่ยั่งยืน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

วิทยากร เชียงกูล. (๒๕๕๖, ๑๕ มกราคม). เศรษฐศาสตร์แนวใหม่ เพื่อชีวิตและระบบนิเวศที่สันติสุข. กรุงเทพธุรกิจ.

สืบค้นเมื่อ ๑๕ มกราคม ๒๕๖๑, จาก http://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/505908.

วิวัฒน์ชัย อัตถากร. (๒๕๕๓). เศรษฐกิจการเมืองไทย ๒๕๔๔-๒๕๕๓ ยุค ๕ นายก. กรุงเทพฯ: น้ำปิงใส.

สมหมาย สาดทรัพย์. (๒๕๔๒). ความเข้มแข็งของชุมชนตามแนวทางพัฒนาเศรษฐกิจแบบพอเพียงของชาวพุทธ: ศึกษา

กรณีชุมชนศีรษะอโศก อำเภอกันทรลักษณ์ จังหวัดศรีสะเกษ. (ภาคนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคม).

สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สาธารณโภคี เศรษฐกิจแบบใหม่. (๒๕๕๐). กรุงเทพฯ: ฟ้าอภัย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (๒๕๒๔). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๕

พ.ศ. ๒๕๒๕-๒๕๒๙. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (๒๕๔๐). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๘

พ.ศ. ๒๕๔๐-๒๕๔๔. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (๒๕๔๖). การพัฒนาที่ยั่งยืนในบริบทไทย. ในการประชุม

ประจำปี ๒๕๔๖ การพัฒนาที่ยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ ๑๕ มกราคม ๒๕๖๑, จาก http://www.nesdb.go.th/download/

article/article_20150813133735.pdf.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (๒๕๔๙). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๐

พ.ศ. ๒๕๕๐-๒๕๕๔. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (๒๕๕๔). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๑

พ.ศ. ๒๕๕๕-๒๕๕๙. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.