Knowledge Management of the Combat Group in the Royal Thai Air Force

Main Article Content

สุกฤษฏิ์ อัญบุตร
พิมพ์อุไร ลิมปพัทธ์

Abstract

          This study was to examine: 1) levels of knowledge management of the Combat Group in the Royal Thai Air Force; 2) the influences of the demographic variables on knowledge management of the Combat Group in the Royal Thai Air Force. Statistics used in data analysis were Descriptive Statistics which was used to describe the frequency, percentage, means, and standard deviation. It was shown that knowledge creation and acquisition and knowledge identification were at the average and knowledge access was on the lowest. Data obtained, then, were tested by using Multivariate Analysis of Variance: 2-Way MANOVA. The findings revealed that there were statistically significant differences in gender, educational levels, and work experiences with highly significant on 1) Knowledge Management of the Combat Group in The Royal Thai Air Force; 2) Knowledge Organization; and on 3) Learning creation and acquisition and Knowledge, while educational levels had an impact on knowledge management at all levels. Rank levels had no impact on knowledge management of the Combat Group in The Royal Thai Air Force. Therefore, those involved in knowledge management should accelerate the development of knowledge management system as to comply with the policy of the Royal Thai Air Force so that it will be beneficial not only for the agency but also the nation as a whole.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

คมศักดิ์ เจียมวัฒนาเลิศ. (๒๕๕๓). การพัฒนากระบวนการจัดการความรู้ของโรงเรียนเสนาธิการทหารบก (วิทยานิพนธ์

ปริญญามหาบัณฑิต). ส่วนบัณฑิตศึกษา โรงเรียนเสนาธิการทหารบก. กรุงเทพฯ.

จิราพร ชายสวัสดิ์. (๒๕๕๐). การจัดการความรู้ในสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต ๑ (วิทยานิพนธ์ปริญญา

มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

จรัญญา วิเชียรมณี. (๒๕๕๗). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการจัดการความรู้ กรณีศึกษาพนักงานฝ่ายวางแผนธุรกิจ ภาค ๔

การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา. กรุงเทพฯ.

ชัชชัย หลวงกระเจ้า. (๒๕๕๒). การปฏิรูประบบราชการ: ศึกษาเฉพาะกรณี การปรับลดกำลังพลของกองทัพอากาศ

(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีปทุม. กรุงเทพฯ.

ชนัญชิดา ม่วงทอง. (๒๕๕๙). ความสัมพันธ์เชิงปรากฏการณ์ของปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการจัดการความรู้

ของโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่พิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ปริญญา

ดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.

ณัฐรดา วงษ์นายะ. (๒๕๕๕). การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้เครือข่ายสื่อเพื่อเด็กและเยาวชนภาคเหนือ (วิทยานิพนธ์

ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพฯ.

ณิศรา ลาภากรณ์. (๒๕๕๔). ความรู้ความเข้าใจของข้าราชการทหารชั้นสัญญาบัตรที่มีต่อการจัดการความรู้ในกรม

ส่งกำลังบำรุงทหาร กองบัญชาการกองทัพไทย (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย

เกษตรศาสตร์.

ธีรวุฒิ เอกะกุล. (๒๕๕๓). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ ๕). อุบลราชธานี:

วิทยาออฟเซทการพิมพ์.

ประวิณ จิตตินันทน์. (๒๕๕๑). การจัดการความรู้ของกองทัพเรือ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.

ชลบุรี.

ผุสดี ศิริวัฒนา. (๒๕๕๒). สภาพและปัญหาการจัดการความรู้ของสถานศึกษาสังกัดกองทัพเรือ (วิทยานิพนธ์ปริญญา

มหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.

เพ็ชรรัตน์ ฮีมินกูล. (๒๕๕๔). มาตรวัดการจัดการความรู้ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

กรุงเทพฯ.

นโยบายผู้บัญชาการทหารอากาศ. (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๑), จาก www.rtaf.mi.th.

วัลลภา เฉลิมวงศาเวช. (๒๕๕๘). ความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการแสดงความรับผิดชอบต่อสังคม (วิทยานิพนธ์

ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีปทุม. กรุงเทพฯ.

วีรวุธ มาฆะศิรานนท์. (๒๕๕๖). การจัดการความรู้ Harvard Business Review on Knowledge Management.

บริษัท เอ็กเปอร์เน็ต จำกัด.

วันดี โต๊ะดำ. การจัดการความรู้. สืบค้นเมื่อ ๔ มีนาคม ๒๕๖๑, จาก http://www.trang1.go.th/km Online.

มะรอบี เจะแม. (๒๕๕๔). การจัดการความรู้ของครูโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา

ปัตตานี เขต ๑ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สงขลา.

ยุพา เนินหาด. (๒๕๕๕). ประสิทธิผลในการจัดการความรู้: กรณีศึกษา สำนักงานตำรวจแห่งชาติ (การค้นคว้าอิสระ

ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. กรุงเทพฯ.

ยุทธศาสตร์กองทัพอากาศ ๒๐ ปี (๒๕๖๐-๒๕๗๙). ฉบับเผยแพร่. จาก www.rtaf.mi.th.

โส โมธรรม. (๒๕๕๑). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพร้อมในการนำการจัดการความรู้มาใช้ในกรมช่างอากาศ (วิทยานิพนธ์ปริญญา

มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. กรุงเทพฯ.

สุนิตา สุบินยัง. (๒๕๕๔). ระบบสารสนเทศกับการจัดการความรู้ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถม

ศึกษาราชบุรี เขต ๑ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพฯ.

สมจิตร์ สุวรักษ์. (๒๕๕๔). การจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในสำนักส่งเสริม

วิชาการและงานทะเบียน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ในเขตภาคกลาง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. ปทุมธานี.

สมชาย นำประเสริฐชัย. (๒๕๕๘). การจัดการความรู้. บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน).

สำนักงาน ก.พ.ร. และสถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (๒๕๔๘). คู่มือการจัดทำแผนการจัดการความรู้.

อทิต พลจันทึก. (๒๕๕๖). การจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลด้านการศึกษาของกรมยุทธศึกษาทหารอากาศ

(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. ปทุมธานี.

McIntosh, R. W., & Goeldner, C. R. (1999). Tourism principles, practices, philosophies. New York: Wiley.

Nonaka, I. (1994). A dynamic theory of organizational knowledge creation. Organization Science, 5(1).

Senge, Peter M. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization.

New York: Doubleday.

Stewart, J. et al. (1995, Spring/Summer). Management in the public domain, public money and

Management.