Development of Functional Competency Indicators of Military Instructors in Educational Institutes under the Ministry of Defence

Main Article Content

ศิริรัตน สุดใจ
อัจฉรา นิยมาภา
สนั่น ประจงจิตร
สุพจน์ เกิดสุวรรณ์

Abstract

The objective of this quantitative research


was to develop competency indicators of Military


Instructors, in Educational Institutes under the


Ministry of Defence. Two-steps of research were:


1) reviewing concepts of management competency


of these Military Instructors through literature


review, and interviewing five experts and


2) investigating competency indicators of school


administrators using a questionnaire, constructed


by the researcher with the overall reliability of 0.98,


applying to a sample of 260 randomly selected


from the Military Instructors. All 260 questionnaire


copies were returned and usable. The statistics used


in the research were confirmatory factor analysis.


The research found of the study showed


that 1) Functional Competency Indicators of


Military Instructors in Educational Institutes under


the Ministry of Defence consisted of 4 components,


13 indicators as follows 1) Teacher Leadership


consists of 5 indicators, namely, Good Personality.


Roll Model. Professionalism. Chang agency And


Communication Skills. 2) Curriculum and Learning


Management consists of 4 indicators: Making


Curriculum, Learning Management, and Instruction


Media. And Learning Measurement and Evaluation.


3) Classroom Management consists of 2 indicators:


Atmosphere Organizer and Classroom Organizer.


And 4) Classroom Research consists of 2 indicators:


Introduction of Research And Research for Improve


Learners. 2) Each factor and indicators were


consistent with the empirical data: ค่า x2 = 40.06,


df = 31, p-value < .05; Relative x2 = 0.14; GFI = .98;


AGFI = .93, RMR = .02; SRMR = .049, RMSEA = .03


The weight of each factor was between 0.65-1.00,


and the standard weight of each indicators


war between 0.56-1.00.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

กรมวิชาการ. (๒๕๔๒). แนวทางการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะดี เก่ง มีสุข. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

เทพรังสรรค์ จันทรังษี. (๒๕๕๖). “การพัฒนาภาวะผู้นำครูในโรงเรียนมาตรฐานสากลของโรงเรียนอนุบาลสกลนคร

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต ๑”. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ๓๗(๑),

๖๘-๗๖.

ประมา ศาสตระรุจิ. (๒๕๕๐). การพัฒนาเกณฑ์สมรรถนะในการประเมินผลการปฏิบัติงานของผู้บริหารศูนย์เทคโนโลยี

ทางการศึกษา สำนักบริหารงานการศึกษานอกโรงเรียน. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ.

พิริยา ศิริวรรณ. ๒๕๕๙. “การสื่อสารภายในองค์กร (คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล) เรื่องที่ไม่อาจมองข้าม”.

วารสารเวชบันทึกศิริราช, ๙(๑), ๓๘-๔๓.

วนิดา วาดีเจริญ และคณะ. ๒๕๕๖. การจัดการทรัพยากรมนุษย์จากแนวคิดทฤษฎีสู่ภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

วราภรณ์ ศรีวิโรจน์. (ม.ป.ป.). เอกสารประกอบการสอน รายวิชา ๑๐๒๖๓๐๒ การจัดการเรียนรู้และการจัดการชั้นเรียน

(Learning and Classroom Management). ม.ป.ท.

ศศิธร ขันติธรางกูร. ๒๕๕๑. “การจัดการชั้นเรียนของครูมืออาชีพ.” วารสารครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, ๑(๒), ๑-๑๙.

สันติ บุญภิรมย์. ๒๕๕๗. การบริหารจัดการในห้องเรียน. กรุงเทพฯ : ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.

สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (๒๕๔๐). การบริหารโรงเรียนประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (๒๕๔๘). “การปรับใช้สมรรถนะในการบริหารทรัพยากรมนุษย์” สืบค้นเมื่อ

๑๕ กรกฎาคม ๒๕๖๐, จาก http: //kromchol.rid.go.th/person/compent/competency.pdf

สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน. (๒๕๕๗). สรุปสาระสำคัญการประชุมวิชาการ อภิวัฒน์

การเรียนรู้สู่จุดเปลี่ยนประเทศไทย. ม.ป.ท.

Mc Clelland, David C. 1973. Testing for Competence Rather than for “Intelligence”. American

Phychologist, 28(1), 1-14