ปัจจัยองค์กรที่ส่งผลต่อเจตคติและความมุ่งมั่นในการผลิตผลงานทางวิชาการ ของอาจารย์สถาบันอุดมศึกษาเอกชน
คำสำคัญ:
ปัจจัยองค์กร, เจตคติ, ความมุ่งมั่น, การผลิตผลงานทางวิชาการ, สถาบันอุดมศึกษาเอกชนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยองค์กรที่ส่งผลต่อการผลิตผลงานทางวิชาการของอาจารย์สถาบันอุดมศึกษาเอกชน 2) เพื่อศึกษาระดับเจตคติและความมุ่งมั่นต่อการผลิตผลงานทางวิชาการของอาจารย์สถาบันอุดม ศึกษาเอกชน และ 3) เพื่อศึกษาปัจจัยองค์กรที่ส่งผลต่อเจตคติและความมุ่งมั่นในการผลิตผลงานทางวิชาการของอาจารย์สถาบันอุดมศึกษาเอกชน ผู้มีส่วนร่วมในการให้ข้อมูล โดยผู้วิจัยเลือกแบบเจาะ จง จำนวน 279 คน เป็นอาจารย์สถาบันอุดม ศึกษาเอกชน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมีลักษณะมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ การตรวจ สอบความเที่ยงตรงตามเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คน ได้ค่าดัชนีความสอดคล้อง 0.60-1.00 มีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับ 0.970 วิเคราะหข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าความสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียรสัน และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า
1.ปัจจัยองค์กรที่ส่งผลต่อเจตคติและความมุ่งมั่นในการผลิตผลงานทางวิชาการของอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากโดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือด้านบรรยากาศองค์การ รองลงมาคือความเป็นผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร และด้านการส่งเสริมสนับสนุนของสถาบัน ตามลำดับ 2. ระดับเจตคติและความมุ่งมั่นในการผลิตผลงานทางวิชาการของอาจารย์ในสถาบันอุดม ศึกษาเอกชน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยข้อที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดคืออาจารย์จะต้องมีความใฝ่รู้ทางวิชาการ มีความกระตือรือร้นที่จะแสวงหาความรู้ใหม่ ๆ อยู่เสมอ รองลงมาคืออาจารย์ต้องเป็นแบบอย่างของผู้มีความรับผิดชอบด้านความเจริญก้าวหน้าทางวิชาการให้แก่สถาบัน และข้อที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคืออาจารย์มีความทะเยอทะยานในการพัฒนาความรู้ ความสามารถอยู่เสมอ และอาจารย์รู้สึกเป็นผู้ที่มีความสุขในการผลิตผลงานทางวิชาการ เพราะมีความพึงพอใจในตัวของเองโดยมิได้หวังรางวัล 3. ปัจจัยองค์กรที่ส่งผลต่อเจตคติและความมุ่ง มั่นในการผลิตผลงานทางวิชาการของอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน ที่ระดับ 01 คือด้านบรรยากาศองค์การ นอกจากนี้ปัจจัยด้านความเป็นผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร สามารถร่วมพยากรณ์เจตคติและความมุ่งมั่นในการผลิตผลงานทางวิชา การของอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน และสามารถเขียนสมการพยากรณ์ได้ดังนี้
= 11.281 + .663 (X1) + .516 (X2)
สมการณ์พยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน
=.772 (X1) + .601 (X2)
References
กุลธิดา กรมเวช. (2558). “ความมุ่งมั่นทุ่มเทในการการทำงานของพนักงาน: ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง และการพัฒนา”. วารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ. 7(2): 87-103.
จันทนันท์ จารุโณปถัมภ์และสัญญา เคณาภูมิ, 2558). “ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเข้าสู่ตำแหน่งทางวิชาการของบุคลากรสายวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม”. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. 4(2): 208-231.
ชาญณรงค์ พรรุ่งโรจน์. (2555). “ฝ่าวิกฤตอุดมศึกษาไทย”. เอกสารประกอบการบรรยาย. วันพฤหัสบดีที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2555. ณ โรงแรมรามาการ์เด้น กรุงเทพฯ. กรุงเทพฯ : สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน).
ทิพย์วัลย์ ศรีพรม. (2554). “การวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อแรงจูงใจในการทำวิจัยของอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตภาคเหนือตอนบน”. วารสารการวิจัยกาสะลองคำ. 5(2): 6-15.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ : สุรีวิทยาสาส์น.
ประสาท เนืองเฉลิม, 2556). “ความต้องการพัฒนางานวิชาการของคณาจารย์คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด”. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. 4(3): 493-500.
พงษ์สันติ์ ตันหยงและคณะ (2560). “อิทธิพลการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การต่อความพึงพอใจในการทำงานและประสิทธิผล การปฏิบัติงานวิชาการ” .วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์. 12(1) : 1.15.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2550). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 6 . กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เพชราวลัย ถิระวณัฐพงศ์ และปัญจ์ปพัชรภร บุญพร้อม. (2558). “การพัฒนาศักยภาพอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา”. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา. 8(1) : 33-40.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2555). “การเรียนรู้ในศตวรรษที่21 และการพัฒนาการเรียนการสอน”. เอกสารประกอบการสัมมนาในการประชุมวิชาการวิจัยสถาบัน “การวิจัยสถาบันกับกระบวนการจัดการเรียนรู้สู่อนาคต”. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
มนเสฏฐ ประชาศิลป์ชัย. (2555). คุณภาพชีวิตในการทางาน จิตลักษณะ และการถ่ายทอดทางสังคมในองค์การ กับความมุ่งมั่นทุ่มเทของพนักงาน: กรณีศึกษา พนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง. (วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ) คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์).
วิภาส ทองสุทธิ์. (2552). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: อินทภาษ.
วุฒิชัยธนาพงศธร และคณะ. (2552). รายงานวิจัยเรื่องการพัฒนาตัวบ่งชี้เพื่อกํากับติดตามการจัดการอุดมศึกษาตามกรอบมาตรฐานการอุดมศึกษาและกรอบแผนอุดมศึกษาระยะยาว 15 ป ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2551-2565). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
ศรุดา ชัยสุวรรณ. (2552). “รูปแบบการบริหารงานวิจัยในมหาวิทยาลัยเอกชน”. การประชุมทางวิชาการ การวิจัยทางการศึกษาระดับชาติ ครั้งที่ 13 วันที่ 10-11 กันยายน 2552 ณ โรงแรมแอมบาสเดอร์ กรุงเทพฯ. กรุงเทพฯ สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา (สกศ.)
สวัสดิการสังคม.เสาวลักษณ์ รัตนะปัญญา. (2558). “การศึกษาความต้องการพัฒนาตนเองด้านวิชาการและวิชาชีพของนักวิชาการศึกษามหาวิทยาลัยมหาสารคาม”. วารสารสาระคาม มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 6(1) : 93-110.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2558). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับอุดมศึกษาฉบับปีการศึกษา 2557 (ฉบับปรับปรุง ครั้งที่ 1 เมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2558). กรุงเทพฯ : สำนักมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
สำนักงานรับรองมาตรฐาน และประเมินคุณภาพการศึกษา, 2558). “ผลการประเมินคุณภาพการศึกษาระดับอุดมศึกษา รอบที่ 3 (2554-2558)”. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2558 จาก http://www.onesqa. or.th
สินธะวา คามดิษฐ์. (2554). “2P4M: แนวทางการส่งเสริมการวิจัยในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน”. วารสารสุทธิปริทัศน์. 25(75) : 29-44.
สุรชัย แก้วพิกุล. (2552). คุณภาพชีวิตในการทำงานของบุลากรวิทยาลัยพยาบาลตำรวจ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริการและนโยบาย คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
Maxwell, J.C.. 2002. Our definition of leadership. Retrieved April 12, 2016 from http://www.teal.org.uk//Leadership//definition.htm.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
