การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทย
คำสำคัญ:
ประสิทธิผล, ธุรกิจเครือข่ายขายตรงบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลและระดับประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทย 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทย และ3)เพื่อเสนอแนวทางการปรับปรุงประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทย ใช้วิธีการวิจัยผสมผสาน ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทย ได้แก่ ด้านภาวะผู้นำ ด้านวัฒนธรรมองค์การ ด้านการสร้างความผูกพันต่อองค์การ และด้านการสร้างบรรยากาศองค์การพบว่า ทุกด้านมีค่าเฉลี่ยความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก ส่วนประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทยพบว่า มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากเช่นเดียวกัน
ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่าปัจจัยภาวะผู้นำ การสร้างความผูกพันต่อองค์การ และการสร้างบรรยากาศองค์การส่งผลทางตรงเชิงบวกต่อประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และสามารถทำนายการผันแปรประสิทธิผลของธุรกิจเครือข่ายขายตรงในประเทศไทย ได้ร้อยละ 67
แนวทางในปรับปรุงประสิทธิผลของธุรกิจขายตรงนั้น ธุรกิจควรสร้างความมีภาวะผู้นำให้กับหัวหน้าทีมในแต่ละระดับ การส่งเสริมบรรยากาศในการทำงานร่วมกันเพื่อก่อให้เกิดความผูกพันในองค์การ
นอกจากนั้นภาครัฐควรให้การสนับสนุนด้วยการสื่อสารถึงประโยชน์ในแง่การสร้างมูลค่าทางด้านเศรษฐกิจและภาพลักษณ์ที่ดีตลอดจนกำกับธุรกิจที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเข้มงวด
เอกสารอ้างอิง
ธนาคารกสิกรไทย. (2559). จับตาธุรกิจรุ่ง-ร่วง ปี 2560. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2560 จาก https://www.kasikornbank.com/th/business/sme/
นวลปรางค์ ภาคสาร และจันทนา แสนสุข. (2559). อิทธิพลของบรรยากาศองค์กรและความยุติธรรมขององค์กรที่มีต่อประสิทธิผล,ในการทำงานของบุคลากรสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ในเขตจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร,13 (1), 43-65.
เพ็ชราภรณ์ ชัชวาลชาญชนกิจ. (2556). ต้นแบบการบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพของโรงพยาบาล
รัฐ. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ,บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม.
ภัณฑิลา นุ่มสังข์. (2556). วัฒนธรรมองค์กรและทัศนคติและบรรยากาศในการทำงานที่มีผลต่อประสิทธิผลในการปฏิบัติงานของพนักงานระดับปฏิบัติการ กรณีศึกษาพนักงานระดับปฏิบัติการพนักงานบริษัทในพื้นที่ย่านถนนเพลินจิต และถนนสุขุมวิท. สารนิพนธ์ หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ภัทรลภา ลิ้มกิติศุภสิน. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันต่อองค์กรกับการมีส่วนร่วม ในการพัฒนาคุณภาพการบริการพยาบาล. สารนิพนธ์หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
มะลิวรรณ อรรคเศรษฐัง และสายตา บุญโฉม. (2559). บรรยากาศองค์กรที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของบุคลากร สำนักงานสรรพากรพื้นที่กาฬสินธ์. เอกสารการประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 3, วิทยาลัยนครราชสีมา, 531-537.
สาธิต สุวรรณประกร และสมยศ อวเกียรติ. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงานรักษาความปลอดภัย.วารสารเกษมบัณฑิต, 17 (1), 56-72.
สุมณธกาญจน์ วุฒิพงศ์วรากร. (2558). การศึกษาอิทธิพลปัจจัยแห่งความสำเร็จของนักธุรกิจ เครือข่ายและปัจจัยในการตัดสินใจซื้อที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของผู้บริโภค. วิทยานิพนธ์ หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ, วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
Asiedu, M., Sarfo, J.O., & Adjei, D.(2014). Commitment and Organizational Citizenship Behavior: Tool to Improve Employee Performance; an Internal Marketing Approach, European Scientific Journal, 10(4), 288-305.
Cochran, W.G. (1953). Sampling Techiques. New York : John Wiley & Sons. Inc.
Colette M. Taylor, Casey J. Cornelius & Kate Colvin. (2014). Visionary leadership and its relationship to organizational effectiveness, Leadership & Organization Development Journal, 35 (6), 566-583, https://doi.org/10.1108/LODJ-10-2012-0130
Eres, F. (2011). Relationship between teacher motivation and transformational leadership:
Characteristics of school principals. International Journal of Education, 3(2), 1-17.
Greenberg, J & R. A. Baron. (2005). Behavior in Organizations. 8 th ed. New Jersey: Prentice Hall.
Hall, D. T., Schneider, B. & Nygren, H. T. (1970). Personal factors in organizational identification. Administrative Science Quarterly, 15 (2), p. 176.
Kuean, W. L., Khin, E. W. S. & Kaur S. (2010). Employees’ Turnover Intention to Leave: The Malaysian Contexts. The South East Asian Journal of Management, 2010(4), 93-110.
Moon, Y. J., Hahn, J. H., Kim, W., Ko, M. J., & Lim, G. H. (2012). Ethical leadership on employees in new SMES: Exploring the moderating effect of gender. Business and Entrepreneurial Studies, 20(12), 499-512.
Mowday, R. T. (1982). Employee Organization Linkages: The Psychology of Commitment, Absentism and Turnover. New York: Academic Press.
Ruppel, C. P. & Harrington, S. J. (2000).The Relationship of Communication, Ethical Work Climate, and Trust to Commitment and Innovation. Journal of Business Ethics, 2000(25), 313–328.
Sheldon, M. E. (1971). Investments and involvements as mechanisms producing commitment of
the organization. Administrative Science Quarterly, 16 (2), 142 - 150.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
