การพัฒนารูปแบบเมืองแห่งอาหารการกินด้วยแนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การพัฒนา, ปัจจัยเกื้อหนุนเศรษฐกิจสร้างสรรค์, เมืองแห่งอาหารการกินเศรษฐกิจสร้างสรรค์, กรุงเทพมหานครบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพเพื่อเป็นการศึกษาแนวการพัฒนาเมืองแห่งอาหารการกินด้วยแนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเอกสารและเก็บข้อมูลด้วยความคิดเห็นของบุคคลที่มีความเกี่ยวข้องทั้งด้านวิชาการและประสบการณ์ทางปฏิบัติ วิเคราะห์ความพร้อมและปัญหาอุปสรรคของกรุงเทพมหานคร ในการดำเนินการจากการศึกษาวิจัยพบว่าบริบทของกรุงเทพมหานครจะต้องสะท้อนความเป็นเอกลักษณ์ของชุมชนและท้องถิ่น อันเป็นปัจจัยในการพัฒนาด้วยแนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์และสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจของชุมชนอย่างยั่งยืน ซึ่งมีปัจจัยเกื้อหนุนหลายประการ อาทิ 1)วัฒนธรรมอาหารการกิน 2)การทะนุบำรุงรักษาภาคการเกษตร 3)โครงสร้างพื้นฐานที่ขนาดเหมาะสม 4)ความร่วมมือในการวิจัย ฝึกอบรม การทดสอบและอื่นๆที่เกี่ยวกับอาหาร 5)การให้การศึกษาและเพิ่มความตระหนักรู้ด้านสุขาภิบาลอาหารและโภชนาการให้แก่สังคม 6)การกำกับดูแลกิจการ, ภาวะผู้นำ และการสนับสนุน 7)การพัฒนาธุรกิจอาหารและเครือข่ายธุรกิจที่เกี่ยวข้อง 8)การขยายตลาดสำหรับอาหารท้องถิ่น มุ่งเน้นที่ผู้มาเยือนทุกกลุ่ม ซึ่งสามารถเป็นต้นแบบในการพัฒนาเป็นเมืองแห่งอาหารการกินด้วยแนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์ได้ต่อไป ดังนั้นวัฒนธรรมอาหารขอกรุงเทพมหานครที่ศิลปะและวัฒนธรรมมาอย่างยาวนาน โดยอาหารทางด้านวัฒนธรรมการปรุงแบบดั้งเดิม (Slow Food) คือ การปรุงแบบที่เน้นการปรุงโดยใช้วัตถุดิบจากธรรมชาติ ปราศจากสารเคมีและสารปรุงแต่งชนิดอื่นๆ ดังนั้นการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวด้านอาหารของกรุงเทพมหานครที่ต้องสร้างความแตกต่างกับตลาดการท่องเที่ยวด้านอาหารของประเทศอื่นๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้และไม่สามารถเลียนแบบได้ง่าย โดยภาครัฐและภาคเอกชนร่วมมือในพัฒนาการวัฒนธรรมด้านอาหารการกินจัดเป็นความคิดสร้างสรรค์และการสร้างคุณค่ารูปแบบหนึ่งในการพัฒนาการท่องเที่ยว
เอกสารอ้างอิง
ฐิติกร พูลภัทรชีวิน. (2553). ประเทศไทย...กับความพร้อมในการก้าวสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์. สืบค้นจาก https://sites.google
.com/site/gaiusjustthink/nida-mpa/pa601/download
ปรเมธี วิมลศิริ.(2552). ทำไมต้องเศรษฐกิจสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: บริษัท คอนแทรคท์ พับลิซิ่ง จำกัด.
พิริยะ ผลพิรุฬห์.(2556). เศรษฐกิจสร้างสรรค์กับการพัฒนาประเทศไทย [ข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์]. วารสารเศรษฐศาสตร์ปริทรรศน์, 7(1) ,1-70. สืบค้นจาก https://tci-thaijo.org/index.php/NER/article/viewFile/22675/19396
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 พ.ศ. 2555-2559. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th/ewt_news.php?nid=5748&filename=
develop_issue
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
อภิสิทธิ์ ไล่สัตรูไกล. (2552). ทำไมต้องเศรษฐกิจสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: บริษัท คอนแทรคท์ พับลิซิ่ง จำกัด.
ศุภวุฒิ สายเชื้อ. (2552). ทำไมต้องเศรษฐกิจสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: บริษัท คอนแทรคท์ พับลิซิ่ง จำกัด.
ศูนย์วิจัยมหาวิทยาลัยกรุงเทพ.(2555). รัฐบาลยิ่งลักษณ์กับการขับเคลื่อนเศรษฐกิจสร้างสรรค์. [ผลการวิจัย]. สืบค้นจาก https://bangkokpoll.bu.ac.th/poll/result/poll565.php?pollID=424
อนุตรา อึ้งสุประเสริฐ และณัฐพร ศรีศิริรังสิมากุล. (2553). Bangkok City of Gastronomy. คิด Creative Thailand, 1(5), 14-19.
Brokaj, M. (2014). The Impact of the Gastronomic Offer in Choosing Tourism Destination: The Case of Albania [Electronic version]. Academic Journal of Interdisciplinary Studies MCSER Publishing, 3(2), 249-258.
Draskovic, S. (2016). Gastronomy and tourism destination competitiveness, SITCON 2016 - Singidunum International Tourism Conference, 150-154. doi: 10.15308/Sitcon-2016-150-154
Gajic, M. (2012). Gastronomy in Tourism: A Way of Tourism in Growth [Electronic version]. Quaeatus Multidisciplinary Research Journal, 2012(02), 155-166. Retrieved from https://www.quaestus.ro/en/wp-content/uploads/2012/02/gajic.milenko.pdf
Galvez, J.C.P., Lopez-Guzman, T., Buiza, F.C., & Medina-Viruel, M.J. (2017). Gastronomy as an element of attraction in a tourist destination: the case of Lima, Peru, Journal of Ethnic Foods, 4(4), 254-261, Retrieved from https://doi.org/10.1016/j.jef.2017.11.002
Habibah , A., J. Hamzah, A.C.Er., Buang, A., Selvadurai, S., & Mushrifah, I. (2013). City-City Tourism Collaboration in the Straits of Malacca Development Region: Key Success Factors, Asian Social Science, 9(13), 40-52. doi:10.5539/ass.v9n13p40
Lee, A.H., & Wall, G. (2014). Food clusters, rural development and a creative economy [Electronic version], The Journal of Rural and Community Development, 9(4), 1-22.
LeHeup, R. (2015). The Rise of Food Tourism, SKIFT REPORT 2015, Special Report, 1-29. Retrieved from https://www.startup-turismo.it/wp-content/uploads/2016/07/The-Rise-of-Culinary-Tourism-2.pdf
Keane, M. (2555). Thailand International Creative Economy Forum (TICEF 2012) - Grand to Ground: Capturing Local Value, Creating Global Impact. [n.p.].
K-Style Hub.[n.d.]. A New Experience. [n.p.].
Rose, N., & Larsen, K., (2014). Economic Benefits of ‘Creative Food Economies’: Evidence, Case Studies and Actions for Southern Melbourne. VEIL. (2013). Retrieved from https://hdl.handle.net/11343/165207
Sormaz, U., Akmese, H., Gunes, Eda., & Aras, S. (2016). Gastronomy in Tourism, Procedia Economics and Finance, 39(2016), 725 – 730. Retrieved from https://doi.org/10.1016/S2212-5671(16)30286-6
World Bank. (2012). Knowledge Economy Index 2012. [Blog] Retrieved from https://knoema.com/
WBKEI2013/knowledge-economy-index-world-bank-2012
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว

