BUDDHA NATURE IN MAHAYANA BUDDHIST SCRIPTURES AND PERCEPTION OF CHINESE ORDER OF SANGHA IN THAILAND IN ORDER TO PROMOTE HUMAN AND SOCIAL DEVELOPMENT.
Keywords:
Buddha Nature, Mahayana Buddhist Scriptures, Chinese Order of Sangha, Human and Social DevelopmentAbstract
This research has 3 main objectives: 1) to study Buddha nature from Mahayana Buddhist scriptures in issues of faithfulness, education, and practice 2) to study Buddha nature from knowledges and comprehension of monks in Chinese Order of Sangha based on issues of faithfulness, education, and practice 3) to study Buddha nature in the contexts of human and social development from knowledges and comprehension of monks in Chinese Order of Sangha. The research was conducted by two main methodologies: documentary research and field research. Firstly, the study aimed to find out concepts and components of the Buddha nature from various Buddhist scriptures: Taisho Shinshu Tripitaka (《大正新脩大藏經》), Heart Sutra, Mahayana Mahaparinirvana Sutra, and Lotus Sutra. Secondly, the field research applied the qualitative research method of in-depth interview to collect data from key informants: hierarchical monks in Chinese Order of Sangha in Thailand. The data were analyzed by using content analysis.
This research finds that the connections between knowledges of the Buddha nature in Tripitaka as well as Buddhist scriptures and the monks’ comprehension of the Buddha nature based on the Buddha teachings in Chinese Order of Sangha in Thailand at present can be applied to promote human and social development, particularly on the significance of people’s mind development in accordance with the natural truth. Human development find that self-development is self-contemplation and that all human defilements can be removed from the mind. This process can support mind development to be ready for helping other people. In the contexts of social development, when people can develop their mind and access the Buddha nature, they will do good things and actions in every time and chance. This process can be practiced for all nations and religions without any restriction, as well as can promote social actions for global peace of all well-beings without discomposure both inside and outside mind.
References
ไกรฤกษ์ ศิลาคม, และศิริวรรณ เกษมศานต์กิดาการ. (2535). พุทธภาวะในทัศนะเถรวาทและมหายาน. วารสารมนุษยศาสตร์, 17(1), 118-131.
คณะสงฆ์จีนนิกายแห่งประเทศไทย. (2517). โลกพระพุทธศาสนา. ม.ป.ท.
คณะสงฆ์จีนนิกายแห่งประเทศไทย. (2536). พระพุทธศาสนามหายาน. ม.ป.ท.
คิมูระ ไทเคน. (2561). ประวัติแนวคิดมหายาน (เลียง เสถียรสุต, ผู้แปล.) (พิมพ์ครั้งที่ 4 ). นครปฐม: สำนักพิมพ์ต้นน้ำ.
จิตรกร ตั้งเกษมสุข, และธรรมเกียรติ กันอริ. (2547). คู่มือการศึกษาวิถีพุทธ: หยาดเพชร หยาดธรรมภูมิปัญญาเพื่อการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
ถาปกรณ์ กำเนิดศรี. (2552). มโนทัศน์เรื่องพุทธภาวะในฐานะรากฐานทางจริยธรรมในพุทธปรัชญามหายาน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นิโรธ จิตวิสุทธิ์. (2557). นิพพานฉับพลัน. กรุงเทพมหานคร: ก้าวแรก.
ประยงค์ จันทร์แดง. (2560). การศึกษาวิเคราะห์เชิงปรัชญาในมหาปรินิพพานสูตร. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(2), 144-158.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2537). คำปราศรัยในพิธีรับรางวัลการศึกษาเพื่อสันติภาพ. ปารีส: องค์การยูเนสโก.
ยูวัล โนอาห์ แฮรารี. (2561). เซเปียนส์ ประวัติย่อมนุษยชาติ (นำชัย ชีววิวรรธน์, ผู้แปล.). กรุงเทพมหานคร: บริษัท ยิปซี กรุ๊ป จำกัด
ล.เสถียรสุต. (2551). สนทนาเรื่องนิกายเซ็น. กรุงเทพมหานคร: ไทยรายวันการพิมพ์.
สมาคมสร้างคุณค่าแห่งประเทศไทย. (2542). สัทธรรมปุณฑริกสูตร. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สำนักพิมพ์สุภา จำกัด.
สุรพล เพชรศร. (2543). สาระสำคัญแห่งสัทธรรมปุณฑริกสูตร. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เคล็ดไทย จำกัด.
หลวงจีนชัยภัทร (เสี่ยง้าง). (2562, 25 พฤศจิกายน). [บทสัมภาษณ์].
หลวงจีนธรรมรักษ์จีนประจิต (เย็นอี). ( 2562, 14 มีนาคม). [บทสัมภาษณ์].
หลวงจีนใบฎีกาประสิทธิ์ (เสี่ยจิ้น). (2562, 25 มกราคม). [บทสัมภาษณ์].
หลวงจีนภานุวัฒน์ (เสี่ยสก). (2561, 19 พฤศจิกายน). [บทสัมภาษณ์].
ฮวงโป. (2536). คำสอนฮวงโป (พุทธทาสภิกขุ, ผู้แปล.). กรุงเทพมหานคร.
Connected, but alone? (2012, February). TED ideas worth spreading. Retrieved from https://www.ted.com/talks/sherry_turkle_alone_together
Daisetz, S. T. (2553). ลังกาวตารสูตร (พระศรีคัมภีรณาณ (สมจินต์ สมฺมาปญฺโญ), ผู้แปล.). พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
King, S. B. (2002). From is to Ought: Natural Law in Buddhasa Bhikkhu and Phra Prayudh Payutto. The Journal of Religious Ethics, 3(2), 275-292.
SEE, T. S. H. (2016). The Doctrine of Buddha-Nature in Mahayana Buddhism. JIABU, 9(1).
周兵和李欢编. (2011). 千年菩提路一中国名寺高僧 (2). 北京: 国际文化出版公司.
大正新修大藏經刊行會. (1988). 《大正新脩大藏經》(简称《大藏經》). 東京: 大藏出版株式會社.
朱松苗和侯晓斌. (2015). 论《坛经》中“自心是佛”的思想. 五台山研究, 72-83.
释恒清. (1993). 《佛性論》之研究. 中印佛學泛論: 傅偉勳教授六十大壽祝壽論文集.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว