PUBLIC MIND AND LIFESTYLE OF PEOPLE IN THE 21 CENTURY
Keywords:
Public mind 21st CenturyAbstract
The synthesis of public mind and lifestyle of people in the 21 century main purpose is to present the public mind of the person in the 21 century that should have in order to be able to coexist in society in the 21st century, happily, it was found that the public mind in the 21 century that a person should develop into one's self is the disciplined mind, the synthesis mind, creative mind, respectful mind, ethical mind, where the elements of the public mind in the 21 century should consist of confidence and trust with each other, caring, sharing with others, cooperation., etc.
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลขององค์กร. สืบค้นจาก http://www.ifd.or.th.
เจษฎา หนูรุ่น. (2551). ปัจจัยจิตลักษณะที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนสาธิตในสังกัดมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2555). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วีพริ้นท์ (1991).
_______. (2561). นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. นนทบุรี: พีบาลานซ์ดีไซด์แอนปริ๊นติ้ง.
ณฐวัฒน์ ล่องทอง. (2565). การปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงในยุคศตวรรษที่ 21. เชียงใหม่ : คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณัฐนิชากร ศรีบริบูรณ์. (2550). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของจิตอาสาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ธนิดา ทองมีเหลือ และคณะ. (2550). ปัจจัยทางจิตสังคมที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารพฤติกรร,ศาสตร์, 13(1), 92-103.
นำโชค อุ่นเวียง. (2565). โลกในศตวรรษที่ 21. สืบค้นจาก https://www.trueplookpanya.com/learning/detail/34764.
พระไพศาล วิสาโล. (2554). ประชา สังคม และวัฒนธรรมชุมชน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเด็ก.
พัทฐรินทร์ โลหา. (2562). การพัฒนาพฤติกรรมกล้าแสดงออกและความคิดสร้างสรรค์ ของเด็กปฐมวัย โดยการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดสะเต็มศึกษา. วารสารราชพฤกษ์, 17(1), 121-128.
ไพบูลย์วัฒนศิริธรรม และสังคม สัญจร. (2550). สำนึกไทยที่พึงปรารถนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
ภัสวรรณ องอาจ. (2554). การขัดเกลาทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับจิตสาธารณะของนักศึกษาวิทยาลัยดุสิตธานี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มูลนิธิยุวพัฒน์. (2565). เปลี่ยนตัวเองสู่วัยรุ่นในยุคศตวรรษที่ 21. สืบค้นจาก https://www.yuvabadhana foundation.org/th.
เรียม นมรักษ์. (2552). การวิเคราะห์องค์ประกอบของจิตสาธารณะของนักศึกษาในองค์กร นักศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง. (วิทยานิพนธ์
ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง).
วารุณี วงศ์วิรุฬหรักษ์. (2554). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนโรงเรียนบ้านสามขัว สำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษาประถมศึกษามุกดาหาร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร).
วิทยพัฒนท สีหา. (2551). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับจิตสาธารณะของนิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษา
มหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
ศุภรัตน์ ทองอ่อน. (2550). การศึกษาเปรียบเทียบจิตสำนึกสาธารณะในการอนุรักษ์ทรัพยากรของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 และปีที่ 6 ใน
จังหวัดปราจีนบุรี ที่มีระดับการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมต่างกัน. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2559). การพัฒนาการผลิตพืชเศรษฐกิจเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มและนำไปสู่การแข่งขันและการพึ่งพาตนเอง.
สำนักงานข้าราชการพลเรือน. (2550). จิตสาธารณะ: ทุนของมนุษย์ในโลกยุคใหม่. สืบค้นจากhttp://www.blog.rmutt.ac.th/?p=145.
สุนทรี จูงวงค์สุข. (2558). การใช้กระบวนการสิ่งแวดล้อมศึกษาเพื่อสร้างเสริมลักษณะ นิสัยจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2563). โลกเปลี่ยน คนปรับ [electronic resource] : เตรียมคนไทยเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ในโลกหลังโควิด-19. กรุงเทพฯ:
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
ไสว ภู่ทับทิม. (2554). จิตสาธารณะ: คุณลักษณะของเด็กไทยที่พึงประสงค์. สืบค้นจาก http://km.spnl.net.
หฤทัย อาจปรุ. (2554). รายงานการวิจัยความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ภาวะผู้นำรูปแบบการดำเนินชีวิตและความสามารถในการเรียนรู้ ด้วน
ตนเองกับการมีจิตสำนึกสาธารณะของนักศึกษาพยาบาล เขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เหวง โตจิราการ. (2564). จุดประกาย...คีต (ดนตรี) เพื่อจิตสาธารณะ. [ระบบออนไลน์]. สืบค้นจากhttp://www.9dern.com/rsa/view.php?
id=110 (13 ธันวาคม 2564).
อัญชลี ยิ่งรักพันธุ์. (2560). ผลการใช้สถานการณ์จำลองผสานกับเทคนิคการประเมินผลจากสภาพจริงเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
Gardner, H. (2010). Five Minds for the Future 21 Century Skills: Rethinking How Students Learn. (edited by James Bellanca
and Ron Brandt). Bloomington: Solution Tree Press.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Suvarnabhumi Institute of Technology
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
