การเผยอัตลักษณ์อีสานที่สะท้อนผ่านเพลงลูกทุ่ง (ทศวรรษ 2510-2530)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานนี้ศึกษาการเผยอัตลักษณ์ความเป็นอีสานผ่านเพลงลูกทุ่งตั้งแต่ทศวรรษ 2510-2530 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาว่าครูเพลงอีสาน เสนอภาพอัตลักษณ์ของตนเองผ่านเพลงอย่างไรและมีความเปลี่ยนแปลงในทางดนตรีอีสานอย่างไรบ้าง โดยการใช้มุมมองแนวคิดเกี่ยวกับอัตลักษณ์ (Identity) ของคนอีสานที่พยายามสร้างความเป็นสมัยใหม่ผ่านเพลงลูกทุ่งตามแบบฉบับของตนเอง พบว่า ทศวรรษ 2510-2530 ครูเพลงอีสานได้เผยอัตลักษณ์ของความเป็นอีสานทั้งรูปแบบของการบอกเล่าความยากจนข้นแค้นในชนบทอีสานที่ขาดการพัฒนา และในขณะเดียวกันก็ได้พยายามมองหาความอุดมสมบูรณ์ในท้องถิ่นอีสานเพื่อเรียกความโหยหาอดีตอันงดงามจากกลุ่มแรงงานไกลบ้าน นอกจากนี้ยังพบว่า ในช่วงเวลาดังกล่าวมีการรับวัฒนธรรมการเล่นดนตรีแบบตะวันตกเข้ามาเป็นจำนวนมาก ส่งผลทำให้ภูมิทัศน์ทางเสียง (Soundscape) ในวัฒนธรรมอีสานเปลี่ยนแปลงไปในทุกวงการเพลงในอีสาน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Act for the promotion of national culture B.E. 2483. (1940). Royal Thai Government Gazette. Volume 57, p. 517. Published 15 October 1940.
Anne, G. (2016). The Khaen: Place, power, permission, and performance. Master of Arts in The Faculty of Graduate and Postdoctoral Studies (Ethnomusicology). The University of British Columbia.
Asakit, S. (2018). Structure of feelings in life and narratives of Isan male migrant workers returning home in three age groups. Journal of Political Science and Public Administration, 9(2), 87-122.
Boonthavee, K. (1992). Luk Isan (Isan people). Bangkok, Thailand: Krung Thon Pattana.
Chalermtiarana, T. (2005). Thailand's politics of despotic paternalism. Bangkok, Thailand: Foundation for the Publication of the Social Science and Humanities Texts.
Charles, K. (1967). Isan: Regionalism in northeastern Thailand. Southeast Asia Program, Dept. of Far Eastern Studies, Cornell University.
Chaynam, S. (2016). A complete research report on "Thailand's foreign policy towards neighboring countries during the Cold War: Five comparative case studies". (Research Report). Office of the National Science and Technology Development Agency.
Damronglerd, J. (1988). Customs, values, and lifestyles of rural Thai people as reflected in Thai Luk Thung music since World War II. Thai Khadi Institute, Thammasat University.
Dharmawat, C. (ca. 1981). The role of mo lam in Isan society over the past half century. (Research report), Isan Arts and Culture Research Institute, Srinakharinwirot University.
Douglas, M. [1966] 1984. Purity and Danger: An Analysis of the Concepts of Pollution and Taboo. London: Ark-Routledge and Kegan Paul.
Eawsriwong, N. (1995). Pha Khaoma, Pha Chin, Kankengnai lae (Men's salon, women's salon, underpants, and etc.), Bangkok: Matichon Press.
Fayathet, K. (2005). Political communication in Thai Luk Thung music: 1964-2004. (Doctoral dissertation). Thammasat University.
Hebdige, D. (1997). Subculture. London: Methuen.
Hall, S. (1990). Cultural Identity and Diaspora. In J. Rutherford (Ed.), Identity: Community, Culture, Difference. London: Lawrence & Wishart.
Jiamrattananyu, P. (2011). Soodjai Thiangtrongjit: From mor lam singer to Phetphinthong comedian. Music Journal, 16(8),
-83.
Kitiasa, P. (Ed.). (2003). Anthropology and the study of nostalgia in contemporary Thai society. Bangkok, Thailand: National Center for Social Research, Srinakharinwirot University.
Kitiasa, P. (2011). Isan music, emotional labor, and migrants. In S. Kriankaipetch, et al. (Eds.), People, music, life: The sounds of Thailand. Bangkok, Thailand: Sirindhorn Anthropology Center.
KKU Art & Culture Center. (2024). The cultural study of music: a critical introduction. New York: Routledge
Mitchell, J. L. (2015). Luk Thung: The Culture and Politics of Thailand’s Most Popular Music. Chiang Mai, Thailand: Silkworm Books.
National Economic and Social Development Board. (1977). The fourth national economic and social development plan: 1977-1981. Bangkok: Office of the Prime Minister.
National Economic and Social Development Board. (2018). Analysis Report on Poverty and Inequality in Thailand 2017. Bangkok: National Economic and Social Development Board.
Palungwan, W. (2002). Isan studies: A collection of Isan Luk Thung music. Bangkok, Thailand: Ruean Pannya.
Pattha, P. (2007). The impact of the U.S. military base on the socio- economic conditions of Udon Thani, 1962-1977 (Master's thesis). Silpakorn University.
Pawakapan, P. (2013). The Vietnam war: The war against the truth of the Thai state (2nd ed.). Bangkok, Thailand: Kobfai.
Pecharachompoo, S. (2024, April 11). Personal Communication.
Prompanjai, A. (2011). Thai politics during the General Prem Tinsulanonda era: Political management (1980-1988). (Doctoral dissertation), Chulalongkorn University.
Samutkupt, S., et al. (1991). Isan singers: Body, sexuality, identity, and the voices of the suffering in Isan lam sing. (Master's thesis). Suranaree University of Technology, Nakhon Ratchasima, Thailand.
Schafer, R. M. (1997). The soundscape: our sonic environment and the tuning of the world. New York: Knopf.
Somthep, R. (Ed.). (2014). Behind the scenes of 25 hit songs by Surin Phaksiri. Bangkok, Thailand: Chonniyom.
Soonthornpesach, S. (2005). Isan villages in the Cold War era: Sociology of northeastern Thai villages. Bangkok, Thailand: Silpa-culture.
Tangsuthijit, C. (2023). Surin ramban Isan lamplen [Surin's lament: Isan's melodious tunes]. Bangkok, Thailand: Ruengkao Printing.
Terry, M. E., & Chonpairot, J. (1979). The musical traditions of northeast Thailand. Journal of the Siam Society, 67(1), 1-16.
Wongswan, N. (1973). Takhli: Tears without sound [Takhli: Silent tears]. Bangkok, Thailand: Prapan Sarn.
