การพัฒนาสมรรถนะครูไทยยุคปกติใหม่ตามแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎีและหลักการการพัฒนาสมรรถนะครูไทยยุคปกติใหม่ตามแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน หากต้องการให้ผู้เรียนมีสมรรถนะด้านการพัฒนาอย่างยั่งยืนแล้ว ครูนั้นนับว่าเป็นบุคคลสำคัญที่จะต้องได้รับการพัฒนาให้เข้าใจ ตระหนักรู้ และมีสมรรถนะด้านการพัฒนาอย่างยั่งยืนเช่นกัน องค์ประกอบของการพัฒนาอย่างยั่งยืนมี 5 ส่วน คือ ด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคม ด้านสิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศ (สภาพทรัพยากร) ด้านระบบชีวภาพ และด้านคุณภาพชีวิต ครูยุคปกติใหม่ควรมีสมรรถนะที่สำคัญ ได้แก่ ความเข้าใจเกี่ยวกับการพัฒนาที่ยั่งยืน ทักษะการสอนที่หลากหลาย ความรับผิดชอบต่อการจัดการเรียนรู้ การสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ที่สร้างสรรค์ การส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ และการส่งเสริมการทำงานร่วมกัน
Article Details
References
กาญจนา เงารังษี. (2559). การศึกษากับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(2), 13-18.
จิรศักดิ์ สุรังคพิพรรธน์. (2554). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ทริปเพิล เอ็ดดูเคชั่น.
ฉัตร์ณรงค์ศักดิ์ สุธรรมดี และจินตกานด์สุธรรมดี. (2560). การประยุกต์ใช้สมรรถนะเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(1), 262-269.
ฐกร พฤฒิปูรณี และประเสริฐ อินทร์รักษ์. (2565). การพัฒนาสมรรถนะครูในช่วงยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561-2580). วารสารวิจยวิชาการ, 5(6), 87-98.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2556). มารู้จัก Competency กันเถอะ. กรุงเทพฯ: เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
ธนกฤต อั้งน้อย. (2563). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูใหม่ในศตวรรษที่ 21 ตามแนวคิดโรงเรียนเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2555). การจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน: พื้นฐานการศึกษาด้านเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ไทยสัมพันธ์.
มานะ สินธุวงษานนท์, ณัฐยา บุญกองแสน และกชกร หวังเติมกลาง. (2566). การศึกษากับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs). วารสารมณีเชษฐารามวัดจอมมณี, 5(6), 527-544.
ราชบัณฑิตยสภา สำนักธรรมศาสตร์และการเมือง. (2562). ทำไมจึงต้องสร้างความฉลาดรู้ : ศึกษาจากปรากฏการณ์ และทำนายอนาคต. หนังสือเนื่องในการประชุมวิชาการ โดยประเภทวิชาศึกษาศาสตร์ สำนักธรรมศาสตร์และการเมือง ราชบัณฑิตสภา ร่วมกับจุฬาลงกร์มหาวิทยาลัย เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2562 ณ ห้องประชุมดวงเดือน พิศาลบุตร (ห้อง 101) อาคารประชุมสุข อาชวบำรุง คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วนิดา ภูชำนิ. (2564). การพัฒนาสมรรถนะของครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: กรณีโรงเรียนบ้านนาตาลคำข่า. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ศูนย์วิจัยอนาคตศึกษา ฟิวเจอร์เทลส์ แล็บ. (2564). อนาคตของความยั่งยืน = Future of Sustainability.กรุงเทพฯ : แมกโนเลีย ควอลิตี้ ดีเวล็อปเม้นต์ คอร์ปอเรชั่น
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2553). คู่มือการกำหนดสมรรถนะในราชการพลเรือน: คู่มือสมรรถนะหลัก. นนทบุรี: บริษัทประชุมช่าง จํากัด.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ความเป็นมาของวาระการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการ
พัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อริสา นพคุณ. (2560). การพัฒนาสมรรถนะครูในสถานศึกษาสังกัดสำนักเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
Alberta Government. (2016). Competencies: Descriptions & Indicators. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2567). จาก https://bit.ly/3jMT8sr
Barbier, E. B., & Burgess, J. C. (2017). The sustainable development goals and the systems approach to sustainability. Economics, 11(1), 20170028.
Brundtland, G. H. (1987). Our common future: Report of the world commission on environment and development. Geneva, UN-Document.
McClellan, G. B. (1980). McClellan's last service to the republic. The North American Review, 130(281), 309-337.
McClelland, D. C. (1973). Introduction to the concept of competence in spencer. New York: John Wiley and Son.
Mochizuki, Y. and Vickers, E. (2017). Rethinking schooling for the 21st century: The state of education for peace, sustainable development and global citizenship in Asia. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2567). จาก https://www.researchgate.net/publication/321267766
Ofei-Manu, P. and Didham, R. J. (2014). Quality education for sustainable development: A priority in achieving sustainability and well-being for all. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2567). จาก https://www.researchgate.net/publication
Rabie, M. (2016). A theory of sustainable sociocultural and economic development. New York: Palgrave Macmillan US.
Spencer, L. M. and S. M. Spencer. (1993). Competence at work: Model for superior performance. New York: John Wiley and Sons.
UNESCO. (2015). UNESCO Global Geoparks Operational Guidelines. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 18กุมภาพันธ์ 2567). จาก https://www.unesco.org
United Nations. (2015). Transforming our world: The 2030 agenda for sustainable development: Division for sustainable development goals. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 18กุมภาพันธ์ 2567). จาก https://sdgs.un.org/sites/default/files/publications