การบริหารจัดการหลักสูตรเพื่อพัฒนาสมรรถนะผู้เรียนยุคดิจิทัล

Main Article Content

วณิชชา สีหาวงษ์
สุวดี อุปปินใจ
ประเวศ เวชชะ
สมเกียรติ ตุ่นแก้ว

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรที่สามารถพัฒนาสมรรถนะของผู้เรียนให้สอดคล้องกับความต้องการของศตวรรษที่ 21 โดยเน้นการบูรณาการองค์ความรู้ ทักษะ และเจตคติ ผ่านกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง การใช้เทคโนโลยีเป็นเครื่องมือสนับสนุนการเรียนรู้ และการพัฒนาระบบประเมินผลที่สะท้อนสมรรถนะจริงของผู้เรียน ผลการศึกษา พบว่าการบริหารจัดการหลักสูตรที่มีประสิทธิภาพควรประกอบด้วยการกำหนดมาตรฐานหลักสูตรที่ชัดเจน การพัฒนาครูให้สามารถจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดสมรรถนะ การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารจัดการ การเรียนรู้ และการสนับสนุนจากภาครัฐและภาคเอกชนในการพัฒนาหลักสูตรให้ตอบสนองความต้องการของตลาดแรงงานและสังคม แนวทางเหล่านี้ช่วยให้ผู้เรียนมีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ การแก้ปัญหา และสามารถพัฒนาตนเองให้พร้อมต่อการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมในอนาคต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สีหาวงษ์ ว., อุปปินใจ ส., เวชช ป., & ตุ่นแก้ว ส. (2025). การบริหารจัดการหลักสูตรเพื่อพัฒนาสมรรถนะผู้เรียนยุคดิจิทัล. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย (สพบท.), 7(3), 664–676. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JAPDEAT/article/view/279145
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ฆนัท ธาตุทอง. (2552). เทคนิคการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา. เพชรเกษมการพิมพ์.

ประเวศ เวชชะ. (2559). การบริหารหลักสูตร การสอน การวัดและประเมินผลการเรียนรู้. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

รุ่งทิวา จันทน์วัฒนวงษ์. (2557). เอกสารประกอบการสอนวิชาการพัฒนาหลักสูตร (Curriculum Development). คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

วิรุฬ เกิดภักดี. (2551). การศึกษาการบริหารหลักสูตรสถานศึกษาโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร สำนักงานเขตบางขุนเทียน. ม.ป.พ.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร. กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี (พ.ศ.2561-2580) (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). มาตรฐานการศึกษาของชาติ พ.ศ. 2561. บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา, กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). การบริหารจัดการหลักสูตร (Curriculum Administration). กระทรวงศึกษาธิการ.

Beetham, H., & Sharpe, R. (2013). Rethinking pedagogy for a digital age: Designing for 21st century learning (2nd ed.). Routledge.

Graham, C. R. (2006). Blended learning systems: Definition, current trends, and future directions. in Handbook of blended learning. (pp. 3–21). Pfeiffer.

Hmelo-Silver, C. E. (2004). Problem-based learning: What and how do students learn. Educational Psychology Review, 16(3), 235–266.

Thomas, J. W. (2000). A review of research on project-based learning. The Autodesk Foundation.