แนวทางการพัฒนาการปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ของบุคลากรในสถานศึกษาสังกัดเทศบาลเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู 2) เพื่อศึกษาปัญหาการปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู 3) เพื่อหาแนวทางการพัฒนาการปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ของบุคลากรในสถานศึกษาสังกัดเทศบาลเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ บุคลากรในสถานศึกษาสังกัดเทศบาลเมืองกำแพงเพชร จำนวน 110 คน ปีการศึกษา 2567 ขอบเขตเนื้อหา เกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ด้านมาตรฐานการปฏิบัติงาน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ แบบกำหนดคำตอบให้เลือกและแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง คุณภาพของเครื่องมือวิจัยได้ค่า IOC เท่ากับ 0.80 - 1.00 มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ 0.975 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ความถี่ ร้อยละค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ด้านการปฏิบัติหน้าที่ครูอยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมา คือ ด้านความสัมพันธ์กับผู้ปกครองและชุมชนอยู่ในระดับมาก และด้านการจัดการเรียนรู้อยู่ในระดับมาก 2) ปัญหาการปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ด้านการจัดการเรียนรู้มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมา คือ ด้านการปฏิบัติหน้าที่ครู และด้านความสัมพันธ์กับผู้ปกครองและชุมชน 3) แนวทางการพัฒนาการปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครู ผู้บริหารควรลดภาระงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับการจัดการเรียนการสอน ส่งเสริมพัฒนาบุคลากรให้มีความรู้ความสามารถในวิชาที่ตนสอน และใช้เทคโนโลยีอย่างเหมาะสมในการติดต่อสื่อสารกับผู้ปกครองและชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กานนท์ อินทปัญญา. (2549). บทคัดย่อ การปฏิบัติงานตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครูของครูโรงเรียนกรรณสูตศึกษาลัย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรี เขต 1.
เกียรติศักดิ์ เกตุมี และ ภูมิพิพัฒน์ รักพรมงคล. (2567). แนวทางพัฒนาสมรรถนะตามมาตรฐานวิชาชีพครูในสถานศึกษากลุ่มโรงเรียนนครโกสัมพี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
คุรุสภา. (2562). ข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพครู (ฉบับที่ 4). สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
จันทิมา พันธ์ทอง. (2562). ความร่วมมือระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในบริบทพหุวัฒนธรรม.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 42(3), 101–115.
ประภาพร ทองประเสริฐ. (2564). ความหลากหลายของผู้เรียนกับความท้าทายในการจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 7(2), 55–67.
รังสรรค์ แสงแก้ว และ ภูมิพิพัฒน์ รักพรมงคล. (2557). แนวทางพัฒนาการบริหารงานเพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนอย่างมีประสิทธิภาพและเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญตามมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานของครู
ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2 วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ราชกิจจานุเบกษา. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4)
พ.ศ. 2562.
วราภรณ์ เจริญสุข. (2563). การพัฒนาสมรรถนะครูด้านเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการเรียนรู้สมัยใหม่.
วารสารเทคโนโลยีทางการศึกษา, 33(1), 22–34.
ศิริพร ชัยวงศ์. (2562). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของครูไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารวิจัยการศึกษา,
(2), 45–60.
สุพรรณี จันทร์งาม และ ภูมิพิพัฒน์ รักพรมงคล. (2563). แนวทางพัฒนาการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองนักเรียนในการจัดการศึกษาของโรงเรียนเทศบาลตำบลแม่กุ อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สมชาย พันธ์พฤกษ์. (2561). บทบาทครูกับการเป็นสื่อกลางระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในยุคดิจิทัล.
วารสารศึกษาศาสตร์, 28(1), 77–90.
สมหมาย ประบุตร. (2558). การพัฒนาความเป็นครูวิชาชีพ. เอกสารประกอบการสอนรายวิชาการพัฒนาความเป็นครูวิชาชีพ. คณะครุศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2546). พระราชบัญญัติสภาครูและบุคลากรทางการศึกษา พ.ศ. 2546. สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
อัจฉรา ศรีวิชัย. (2560). อุปสรรคในการสื่อสารระหว่างครูกับผู้ปกครองกรณีศึกษาระดับประถมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์, 35(2), 88–102.
อธิดารัตน์ อินทร์พรม. (2561). ปัญหาทางอารมณ์ของผู้ปกครองและผลกระทบต่อการสื่อสารกับครู
ในโรงเรียนระดับท้องถิ่น. วารสารวิทยาการศึกษา, 6(1), 33–47.
Hargreaves, A. (2003). Teaching in the knowledge society: Education in the age of insecurity. Teachers College Press.
UNESCO. (2021). Reimagining our futures together: A new social contract for education. UNESCO Publishing.
