รูปแบบการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นและแนวทางการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัล 2) เพื่อสร้างรูปแบบการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัล และ 3) เพื่อประเมินรูปแบบการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร การวิจัยแบ่งออกเป็น 3 ระยะ ผลการวิจัยพบว่า 1) ความต้องการจำเป็นในการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัลของโรงเรียนที่มีความต้องการจำเป็นมากที่สุดคือ ด้านแผนกลยุทธ์ และได้แนวทางการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัล 6 ด้าน คือ 1) ด้านภาวะผู้นำดิจิทัล 2) ด้านแผนกลยุทธ์ 3) ด้านกระบวนการบริหารคุณภาพ 4) ด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ 5) ด้านการทำงานเป็นทีม และ 6) ด้านการให้ความสำคัญกับผู้รับบริการ 2) รูปแบบการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัลของโรงเรียนที่สร้างขึ้น มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) วัตถุประสงค์ 2) หลักการ 3) วิธีดำเนินการ ( 4 หลักการ 6 ด้าน) 4) วิธีการประเมินรูปแบบ 5) เงื่อนไขความสำเร็จ 3) ผลประเมินรูปแบบการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การในยุคดิจิทัลของโรงเรียน มีความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์ โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกอร สมปราชญ์. (2560). ภาวะผู้นำและภาวะผู้นำการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา.โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
จิณณวัตร ปะโคทัง. (2565). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. สมศักดิ์การพิมพ์.
แซลลิส เอ็ดเวอร์ด. (2541). “ที คิว เอ็ม” การบริหารทั่วทั้งองค์การในองค์การทางการศึกษา ( สมาน อัศวภูมิ, ผู้แปล). ครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี.
เพ็ญจันทร์ สินธุเขต. (2560). การศึกษายุคนี้(ยุคดิจิทัล) : Thailand 4.0. มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
รัตนาภรณ์ รักษ์ตัว และ นิมิตร มั่งมีทรัพย์. (2562). การบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์กรในสถานศึกษาตามความคิดเห็นของผู้บริหารและครูผู้สอนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษาเขต 8. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 2(2), 74-88.
รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2548). การพัฒนารูปแบบการบริหารคุณภาพทั้งองค์การของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิจิตรา สอนทะ. (2563). การบริหารคุณภาพในโรงเรียนมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ กศ.ด. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2561). ผลการประเมิน PISA 2018 วิทยาศาสตร์การอ่าน และคณิตศาสตร์ความเป็นเลิศและความเท่าเทียมทางการศึกษา.ซัคเซสพลับลิเคซัน จำกัด.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2559). ประเด็นยุทธศาสตร์ ปี 2559. https://ops.moe.go.th/%E0%B8%9B%E0%B8%B5-2559/
อนันต์ เตียวต๋อย. (2551). รูปแบบการบริหารคุณภาพเบ็ดเสร็จในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิยาลัยศิลปากร.
Bellanca, J. A. (2010). 21st Century Skills: Rethinking How Students Learn. Solution Tree Press.
Joyce, B. & M. Weil and E. Calhoun. (2010). Models of Teaching. Pearson Education, Inc.
Mankins, Michael C., Steele, Richard (2006). Stop Making Plans; Start Making Decision. Harvard Business Review, (January), 1-10.
Nussbaum-Beach, S., & Hall, L. R. (2012). The connected educator: Learning and leading in a digital age. Solution Tree Press.
Sherr, Lawrence A., and Deborah J teeter. (2008). Total Quality Management in Higher Education. New Directions in Institutional Research. (Online) Accessed 24 September.
