The Experience of Personal Transformation Through Contemplative Education Practices: A Phenomenological Research
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to explore the experiences of inner transformation among individuals engaged in learning through contemplative education. A phenomenological research design was employed, utilizing in-depth interviews with 12 participants who had sustained engagement in contemplative learning. Participants were selected through purposive and snowball sampling. Data were analyzed using Van Manen’s (2014) hermeneutic phenomenological approach. Findings revealed that inner transformation is not a linear process but unfolds dynamically as an interconnected, holistic experience. The process can be delineated into six stages: (1) suffering and inner calling, (2) listening inwardly, (3) self-understanding, (4) self-acceptance and reconciliation, (5) reclaiming inner authority, and (6) the emergence of new meaning. The study also found that liminal states—including not-knowing and vulnerability, stillness and non-action, and spaciousness and the creation of inner space— as essential in facilitating the emergence of new meaning. Meanwhile, external factors, such as mentors, peers (or sangha), safe spaces, and contemplative tools, were found to play a significant role in supporting and sustaining the process of inner transformation.
Article Details
References
ชลลดา ทองทวี, และคณะ. (2551). รายงานผลการดำเนินงานฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยและจัดการความรู้จิตตปัญญาศึกษา. ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชาย โพธิสิตา. (2552). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 4.). อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด.
ธนา นิลชัยโกวิทย์ และ อดิศร จันทรสุข. (2552). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้ เพื่อการเปลี่ยนแปลง: คู่มือกระบวนกรจิตตปัญญา. ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ประเวศ วะสี. (2550). ปาฐกถาสวัสดิ์ สกุลไทย์ มหาวิทยาลัยกับจิตตปัญญาศึกษาและไตรยางค์แห่งการศึกษา. ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
วิศิษฐ์ วังวิญญู. (2552). สุนทรียสนทนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). สวนเงินมีมา.
ออตโต ชาร์เมอร์. (2563). หัวใจทฤษฎีตัวยู: หลักการและการประยุกต์ใช้สู่การตื่นรู้และการสร้างขบวนการทางสังคม. มูลนิธิโกมลคีมทอง.
Barbezat, D. P., & Bush, M. (2013). Contemplative practices in higher education: Powerful methods to transform teaching and learning. John Wiley & Sons.
Baumgartner, L. M. (2019). Fostering transformative learning in educational settings. Adult Literacy Education, 1(1), 69–74.
Creswell, J. W. (2013). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches (3 ed.). Sage publications.
Dunuwila, E., Lockerby, E. C., Mackenzie, E. R., & Patel, D. M. (2025). Integrating mindfulness into the academic curriculum: A qualitative study. Journal of American College Health, 1-9.
Grace, F. (2011). Learning as a path, not a goal: Contemplative pedagogy–its principles and practices. Teaching Theology & Religion, 14(2), 99–124.
Hanh, T. N. (2014). No mud, no lotus: The art of transforming suffering. Parallax Press.
Kegan, R. (1982). The evolving self: Problem and process in human development. Harvard University Press.
McCaw, C. T. (2025). Contemplative practices and teacher professional becoming. Educational Review, 77(2), 446-474.
Mezirow, J., & Taylor, E. W. (Eds.). (2009). Transformative learning in practice: Insights from community, workplace, and higher education. John Wiley & Sons.
Palmer, P. J. (2017). Courage to teach: Exploring the inner landscape of a teacher’s life. Jossey-Bass.
Taylor, E. W. (1994). Intercultural competency: A transformative learning process. Adult Education Quarterly, 44(3), 154–174.
Van Manen, M. (2014). Phenomenology of practice: Meaning-giving methods in phenomenological research and writing. Left Coast Press.
