ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อความสำเร็จการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยการบริหารและระดับความสำเร็จการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารกับความสำเร็จการประกันคุณภาพการศึกษา และ 3) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้บริหาร 20 คน และครูผู้สอน 333 คน รวม 353 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเชื่อมั่น 0.978 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ภายใน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยการบริหารมีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยเรียงลำดับจากมากไปน้อยคือ ภาวะผู้นำ การจูงใจ การติดต่อสื่อสาร ทรัพยากรเพื่อการเรียนการสอน การใช้เทคโนโลยี และการพัฒนาครูและบุคลากร ความสำเร็จการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษามีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยกระบวนการบริหารและการจัดการมีค่าเฉลี่ยสูงสุดเท่ากับกระบวนการจัดการเรียนการสอน รองลงมาคือคุณภาพผู้เรียน ปัจจัยการบริหารทั้ง 6 ด้านมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความสำเร็จการประกันคุณภาพในระดับค่อนข้างสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 สามารถร่วมกันพยากรณ์ความสำเร็จได้ร้อยละ 91.40 มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณร้อยละ 95.6
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิดานันท์ มลิทอง. (2565). แนวโน้มการเปลี่ยนแปลงของการศึกษาศตวรรษที่ 21. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
งามพิศ ลำพูน. (2558). การประกันคุณภาพการศึกษาและการพัฒนาคุณภาพในสถานศึกษา. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จุฬารัตน์ ใจมั่น. (2561). การสื่อสารภายในองค์กรสถานศึกษากับประสิทธิภาพการจัดการเรียนรู้. วารสารครุศาสตร์, 26(2), 101–112.
ชุติมา พรหมศรี. (2562). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อส่งเสริมคุณภาพการบริหารสถานศึกษา. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษา, 14(1), 66–75.
โชคชัย พรหมมาก. (2561). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษากับความสำเร็จของการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 27 [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม].
นเรส เสนะพันธ์. (2564). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในการเสริมสร้างความร่วมมือของบุคลากรในกระบวนการประกันคุณภาพการศึกษา. วารสารครุศาสตร์, 9(1), 51–63.
พงษ์พันธ์ แซ่แต้. (2560). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษากับคุณภาพของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 1. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 11(2), 22–35.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2556). รายงานการศึกษาวิจัยเพื่อพัฒนาข้อเสนอเชิงนโยบายการพัฒนาการประกันคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2563). กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2563). แนวทางการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา. สมศ.
Alam, G. M. (2015). Information and communication technology (ICT) and the administrative performance in education institutions: A study from Bangladesh. International Journal of Education and Development using Information and Communication Technology, 11(2), 30–45.
Bass, B. M., & Avolio, B. J. (1994). Improving organizational effectiveness through transformational leadership. SAGE Publications.
Becker, G. S. (1964). Human capital: A theoretical and empirical analysis, with special reference to education. University of Chicago Press.
Creswell, J. W., & Plano Clark, V. L. (2018). Designing and conducting mixed methods research (3rd ed.). SAGE Publications.
Davis, F. D. (1989). Perceived usefulness, perceived ease of use, and user acceptance of information technology. MIS Quarterly, 13(3), 319–340.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2000). The “what” and “why” of goal pursuits: Human needs and the self-determination of behavior. Psychological Inquiry, 11(4), 227–268.
Deming, W. E. (1986). Out of the crisis. MIT Press.
Harvey, L., & Green, D. (1993). Defining quality. Assessment & Evaluation in Higher Education, 18(1), 9–34.
Herzberg, F. (1966). Work and the nature of man. World Publishing Company.
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2013). Educational administration: Theory, research, and practice (9th ed.). McGraw-Hill.
Jarernsiripornkul, N. (2020). Leadership and burnout of teachers in rural schools in Northeast Thailand. Educational Research Journal, 42(1), 113–125.
Kirkpatrick, D. L. (1994). Evaluating training programs: The four levels. Berrett-Koehler Publishers.
Laudon, K. C., & Laudon, J. P. (2019). Management information systems: Managing the digital firm (16th ed.). Pearson.
Likert, R. (1969). The human organization: Its management and value. McGraw-Hill.
Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), 370–396.
Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2017). Organizational behavior (17th ed.). Pearson Education.
Scheerens, J. (2000). Improving school effectiveness: Fundamentals of educational planning. UNESCO International Institute for Educational Planning.
Schultz, T. W. (1961). Investment in human capital. The American Economic Review, 51(1), 1–17.
Steers, R. M. (1977). Organizational effectiveness: A behavioral view. Goodyear Publishing Company.
