การศึกษาพฤติกรรมการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต จำนวน 43 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบสอบถามพฤติกรรมการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้ 2) แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมการใช้ปัญญาประดิษฐ์ มีดังนี้ การใช้งานปัญญาประดิษฐ์ พบว่า รู้จักหรือเคยได้ยินเกี่ยวกับปัญญาประดิษฐ์ คิดเป็นร้อยละ 58.1 เคยใช้ปัญญาประดิษฐ์ คิดเป็นร้อย 97.7 ปัญญาประดิษฐ์มีบทบาทสำคัญต่อชีวิตประจำวัน คิดเป็นร้อยละ 72.1 ความถี่ในการใช้งานปัญญาประดิษฐ์ 2-3 ครั้งต่อสัปดาห์ คิดเป็นร้อยละ 72.1 ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกใช้ปัญญาประดิษฐ์ พบว่า โดยภาพรวมทั้ง 4 ด้าน อยู่ในระดับมาก ( = 4.12, S.D. = 0.36) พฤติกรรมการใช้ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้ 1)วัตถุประสงค์ในการใช้ปัญญาประดิษฐ์ พบว่า ส่วนใหญ่ใช้ในการค้นคว้าหาข้อมูลในการเรียน การทำรายงานในการสร้างเนื้อหา/เขียนสรุปเนื้อหา การแปลภาษา และเพื่อความบันเทิง 2)ประสบการณ์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ ส่วนใหญ่ใช้ Chat GPT, Gemini, Bring, Copilot และ DeepSeek 3)ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับปัญญาประดิษฐ์ จากสื่อสังคมออนไลน์, การเรียนการสอน, การอบรมหรือสัมมนา และจากเพื่อนหรือครอบครัว
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม, และกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2566). รายงานประจำปี พ.ศ. 2566 แผนปฏิบัติการด้านปัญญาประดิษฐ์แห่งชาติเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (พ.ศ. 2565 - 2570).
บุหงา ชัยสุวรรณ และคณะ. (2565). สถานการณ์แนวโน้ม และความต้องการ ความรู้และทักษะปัญญาประดิษฐ์ทางการสื่อสารเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากรวัยทำงานในประเทศไทย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 30(1), 110-130.
จิรกร ฐาวิรัตน์. (2568). AI กับการศึกษา: ตัวช่วยสุดอัจฉริยะ เพื่อพัฒนาการเรียนรู้. วารสารสังคมศึกษาปริทรรศน์, 1(2), 98–108.
ณิชารีย์ กิตติคุณศิริ. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์แชทบอท. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พงศ์พันธุ์ ไพโรจน์. (2566). การยอมรับและตัดสินใจเลือกใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI) เพื่อให้บริการด้านการแพทย์ในประเทศไทย. สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภัควลัญชญ์ ผาณิตพิเชฐวงศ์. (2567). แนวทางการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์รังสรรค์สำหรับการเรียนการสอนในระดับอุดมศึกษา. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 13(1), 31–45.
วรลักษณ์ หิมะกลัส. (2566). รายงานฉบับสมบูรณ์ การทบทวนวรรณกรรมว่าด้วยการใช้ AI ในการศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.)
สุพัตรา ปากดี. (2566). แนวทางการประยุกต์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI) ในการจัดการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Chen, L., Chen, P., & Lin, Z. (2020). Artificial intelligence in education: A review. IEEE Access, 8, 75264–75278.
Dwivedi et al. (2021). Artificial Intelligence (AI): Multidisciplinary perspectives on emerging challenges, opportunities, and agenda for research, practice and policy. International Journal of Information Management, 57(April), 101-134.
Hibbert, M., Altman, E., Shippen, T., & Wright, M. (2024). A framework for AI literacy. EDUCAUSE Review. https://er.educause.edu/articles/2024/6/a-framework-for-ai-literacy.
Holmes, W., Bialik, M., & Fadel, C. (2022). Artificial intelligence in education: Promises and implications for teaching and learning. Center for Curriculum Redesign.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Russell, S., & Norvig, P. (2021). Artificial intelligence: A modern approach (4th ed.). Pearson.
Zawacki-Richter, O., Marín, V. I., Bond, M., & Gouverneur, F. (2019). Systematic review of research on artificial intelligence applications in higher education – Where are the educators? International Journal of Educational Technology in Higher Education, 16(1), 39-50.
