แนวทางการสร้างความสัมพันธ์แบบมีส่วนร่วมระหว่างโรงเรียนกับชุมชนของสถานศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นของความสัมพันธ์แบบมีส่วนร่วมระหว่างโรงเรียนกับชุมชน ของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร ครู และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1 และเขต 2 จำนวน 543 คน ได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า และการวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และดัชนีความต้องการจำเป็น (PNImodified) ผลการวิจัยพบว่า ความสัมพันธ์แบบมีส่วนร่วมระหว่างโรงเรียนกับชุมชนโดยรวมทั้งสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์อยู่ในระดับมาก สภาพปัจจุบันสูงสุดคือด้านบทบาทร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษา ส่วนสภาพที่พึงประสงค์สูงสุดคือด้านการประชาสัมพันธ์ ความต้องการจำเป็นสูงสุดคือด้านการจัดตั้งกลุ่ม ชมรม สมาคม และมูลนิธิ รองลงมาคือด้านการให้บริการชุมชน และการรับความช่วยเหลือสนับสนุนจากชุมชน ผลการวิจัยสะท้อนว่าโรงเรียนควรส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนในทุกมิติ โดยเฉพาะการสร้างเครือข่ายและองค์กรสนับสนุน เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งของระบบการศึกษาและการพัฒนาที่ยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กัญจนพร ศรีมงคล. (2565). การสร้างความสัมพันธ์ของโรงเรียนกับชุมชนที่ส่งผลต่อการบริหารสสสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
จารุภา ทรัพย์มี. (2560). การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชนของโรงเรียนในกลุ่มโรงเรียนศรีราชา 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
ชูชาติ พ่วงสมบัติ. (2562). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการศึกษา. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ณัฐกานต์ บุญล้อม. (2564). การสื่อสารแบบสองทางระหว่างโรงเรียนกับชุมชนเพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วมทางการศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
นฤมล เส็งวัฒน์. (2564). การศึกษาสภาพและแนวทางการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียน กับชุมชนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 2. การค้นคว้าอิสระระดับมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.
นพธี หอมชื่นชม. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน: บทบาทและแนวทางพัฒนา.มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ประจักษ์ ฟักกระโทก. (2565). กระบวนทัศน์การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชนที่มีการปฏิบัติเป็นเลิศ: พหุกรณีศึกษา จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลันราชภัฎนครราชสีมา.
ประเสริฐ ศรีวัฒนะ. (2561). การสร้างเครือข่ายความร่วมมือโรงเรียนกับชุมชนเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปทุมธานี, 20(3), 101–115.
พัชรี วงศ์สวัสดิ์. (2563). การพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือระหว่างโรงเรียนกับชุมชนเพื่อส่งเสริมการจัดการศึกษาอย่างมีส่วนร่วม. วารสารการบริหารการศึกษา, 18(1), 112–124.
ภัทราพร พูลเกษ. (2565). การใช้ช่องทางประชาสัมพันธ์ออนไลน์ในการสร้างความร่วมมือระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์, 33(2), 45–58.
มัลลิกา แก้วจ้อน. (2565). การสร้างความสัมพันธ์โรงเรียนกับชุมชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. มหาวิทยาลัยราชภัฏ.
วสันต์ แสงทอง. (2564). การจัดตั้งมูลนิธิและกลุ่มอาสาสมัครเพื่อสนับสนุนการพัฒนาโรงเรียนในเขตชนบท. วารสารวิจัยและพัฒนาท้องถิ่น, 7(3), 85–98.
สุภาวดี ศรีสุข. (2564). แนวทางพัฒนาการบริหารแบบมีส่วนร่วมในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 1. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 11(2), 1–15.
สมพร ศรีสวัสดิ์. (2564). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารงานโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารวิชาการครุศาสตร์, 29(1), 67–80.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน 5 ปี (พ.ศ. 2566–2570). สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 2. (2567). แผนพัฒนาการศึกษาขั้น ประจำปีงบประมาณ 2567. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 2.
สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560–2579). สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2546). ขอบข่ายของการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4). สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). คู่มือการมีส่วนร่วมของสถานศึกษาและ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
อังคณา ศรีนวล. (2563). แนวทางการสื่อสารเพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่, 14(2), 55–67.
Afrianti, H., Viona, E., & Efriyadi, E. (2024). School and community partnership model to improve the quality of the educational environment. PIJED, 3(2).
Maier, A., & Niebuhr, D. (2021). California Community Schools Partnership Program: A transformational opportunity for whole child education. Learning Policy Institute.
Morris, E. M., & Winthrop, R. (2024). Six global lessons on how family, school, and community engagement can transform education. Brookings.
Naderan, M. (2015). The relationship between participative management and employees' motivation in the fund organizations of Golestan province in Iran. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 5(6), 72–80.
Nwankwo, B. C., & Nnorom, S. U. (2020). The relationship between community and schools in Nigeria: An analysis of the quality assurance framework in school management. International Journal of Education and Development, 6(2), 89–102.
Palmieri, P. (2017). The relationship between schools and communities: An opportunity for reflective teaching. Journal of Educational Research and Practice, 7(3), 45–58.
Penn State Evidence2Impact. (2021). Schools and communities working together: Features and impacts of community schools.
