Guidelines for building participatory relationships between schools and communities in Pathum Thani Primary Educational Service Area
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to examine the current conditions, desirable conditions, and needs for participatory relationships between schools and communities of educational institutions under the Pathum Thani Primary Educational Service Areas. The research employed a quantitative approach. The sample consisted of 543 participants, including administrators, teachers, and school board members selected through stratified random sampling. The research instrument was a rating-scale questionnaire, and data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, and the Priority Needs Index (PNImodified). The findings revealed that the overall participatory relationships between schools and communities, both in current and desirable conditions, were at a high.The highest current condition was the participation of school board members, while the most desirable condition was school–community public relations. The highest needs were found in the establishment of groups, clubs, associations, and foundations followed by community services and support from communities. The study highlights the importance of strengthening school–community partnerships in all dimensions, particularly by promoting networks and collaborative organizations. These efforts can enhance the effectiveness of educational management and foster sustainable development.
Article Details
References
กัญจนพร ศรีมงคล. (2565). การสร้างความสัมพันธ์ของโรงเรียนกับชุมชนที่ส่งผลต่อการบริหารสสสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
จารุภา ทรัพย์มี. (2560). การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชนของโรงเรียนในกลุ่มโรงเรียนศรีราชา 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
ชูชาติ พ่วงสมบัติ. (2562). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการศึกษา. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ณัฐกานต์ บุญล้อม. (2564). การสื่อสารแบบสองทางระหว่างโรงเรียนกับชุมชนเพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วมทางการศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
นฤมล เส็งวัฒน์. (2564). การศึกษาสภาพและแนวทางการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียน กับชุมชนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 2. การค้นคว้าอิสระระดับมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.
นพธี หอมชื่นชม. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน: บทบาทและแนวทางพัฒนา.มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ประจักษ์ ฟักกระโทก. (2565). กระบวนทัศน์การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชนที่มีการปฏิบัติเป็นเลิศ: พหุกรณีศึกษา จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลันราชภัฎนครราชสีมา.
ประเสริฐ ศรีวัฒนะ. (2561). การสร้างเครือข่ายความร่วมมือโรงเรียนกับชุมชนเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปทุมธานี, 20(3), 101–115.
พัชรี วงศ์สวัสดิ์. (2563). การพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือระหว่างโรงเรียนกับชุมชนเพื่อส่งเสริมการจัดการศึกษาอย่างมีส่วนร่วม. วารสารการบริหารการศึกษา, 18(1), 112–124.
ภัทราพร พูลเกษ. (2565). การใช้ช่องทางประชาสัมพันธ์ออนไลน์ในการสร้างความร่วมมือระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์, 33(2), 45–58.
มัลลิกา แก้วจ้อน. (2565). การสร้างความสัมพันธ์โรงเรียนกับชุมชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. มหาวิทยาลัยราชภัฏ.
วสันต์ แสงทอง. (2564). การจัดตั้งมูลนิธิและกลุ่มอาสาสมัครเพื่อสนับสนุนการพัฒนาโรงเรียนในเขตชนบท. วารสารวิจัยและพัฒนาท้องถิ่น, 7(3), 85–98.
สุภาวดี ศรีสุข. (2564). แนวทางพัฒนาการบริหารแบบมีส่วนร่วมในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 1. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 11(2), 1–15.
สมพร ศรีสวัสดิ์. (2564). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารงานโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารวิชาการครุศาสตร์, 29(1), 67–80.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน 5 ปี (พ.ศ. 2566–2570). สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 2. (2567). แผนพัฒนาการศึกษาขั้น ประจำปีงบประมาณ 2567. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 2.
สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560–2579). สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2546). ขอบข่ายของการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4). สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). คู่มือการมีส่วนร่วมของสถานศึกษาและ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
อังคณา ศรีนวล. (2563). แนวทางการสื่อสารเพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่, 14(2), 55–67.
Afrianti, H., Viona, E., & Efriyadi, E. (2024). School and community partnership model to improve the quality of the educational environment. PIJED, 3(2).
Maier, A., & Niebuhr, D. (2021). California Community Schools Partnership Program: A transformational opportunity for whole child education. Learning Policy Institute.
Morris, E. M., & Winthrop, R. (2024). Six global lessons on how family, school, and community engagement can transform education. Brookings.
Naderan, M. (2015). The relationship between participative management and employees' motivation in the fund organizations of Golestan province in Iran. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 5(6), 72–80.
Nwankwo, B. C., & Nnorom, S. U. (2020). The relationship between community and schools in Nigeria: An analysis of the quality assurance framework in school management. International Journal of Education and Development, 6(2), 89–102.
Palmieri, P. (2017). The relationship between schools and communities: An opportunity for reflective teaching. Journal of Educational Research and Practice, 7(3), 45–58.
Penn State Evidence2Impact. (2021). Schools and communities working together: Features and impacts of community schools.
