Digital Competency of Graduate Diploma Program in Teaching Profession Student in Education 4.0 Era
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research was to study the digital competency of graduate diploma program in teaching profession student in education 4.0 era. The samplings included 120 graduate diploma program in teaching profession’s students in the first semester of the 2023 academic year. The research instrument used digital competency assessment (rating scale). Quantitative data were analyzed by using descriptive statistics including percentage, mean, and standard deviation. The results of the study showed that most of student were female, aged between 20 – 25 years. Most of them had taught experience during 1 -5 years, finished the bachelor of humanities degree and work for instructional packages on foreign languages. The result of digital competency revealed 6 core competencies as the details following. Overview of students digital competency were highly level ( = 4.44, S.D. = 0.40). Considering each aspect of 6 digital competencies found that 1. High level in digital literacy ( = 4.28, S.D. = 0.51) 2. High level in Digital Skill/ICT Skill ( = 4.43, S.D. = 0.47) 3. Very high level in produce and communication in digital’s tool ( = 4.52, S.D. = 0.49) 4. High level in problem solving with digital tools ( = 4.35, S.D. = 0.53) 5. High level in evaluating in digital information technology ( = 4.42, S.D. = 0.48) and, 6. Very high level in ethics of digital technology used ( = 4.62, S.D. = 0.44)
Article Details
References
กิตติพศ โกนสันเทียะและคณะ. (2565). สมรรถนะดิจิทัล: สมรรถนะใหม่สำหรับครูยุคปัจจุบัน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. 22(2), 14-23.
จุฬารัตน์ บุษบงก์. (2566). สมรรถนะดิจิทัล: ทักษะเพื่อการเรียนรูอย่างยั่งยืนตามเป้าหมายของการประชุมเอเปค ด้านการศึกษา 2022. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. 18(24), 70-85.
ธนัชธ์พร แก้วฉีด และอัญชลี วิมลศิลป์. (2563). ตัวแบบการยกระดับสมรรถนะดิจิทัลในทุนมนุษย์. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา. 4(1), 49-66.
นรรัชต์ ฝันเชียร. (2562). การเรียนการสอนในยุค 4.0 ต้องเป็นอย่างไร. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 29 กันยายน 2566).จาก https://www.trueplookpanya.com
ศยามน อินสะอาด. (2566). สมรรถนะดิจิทัลของผู้สอนในยุคเทคโนโลยีพลิกผัน. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. 18(24), 1-17.
สุพรรณี บุญหนัก และคณะ. (2564). การศึกษา 4.0: กระบวนทัศน์การศึกษามุ่งสู่อนาคตประเทศ. วารสารวิจัยศรีล้านช้าง. 1(1), 41-53.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). สพฐ. ร่วมประชุมคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ครั้ง ที่ 4/2564. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 9 ตุลาคม 2566).จาก https://www.obec.go.th/archives.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2561, 27 ธันวาคม). ประกาศคณะกรรมการการอุดมศึกษา เรื่อง แนวทางการปฏิบัติตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติเกี่ยวกับสมรรถนะดิจิทัลสำหรับคุณวุฒิระดับปริญญาตรี.
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2563). กรอบสมรรถนะด้านดิจิทัลสำหรับพลเมืองไทย. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). รายงานการศึกษาแนวปฏิบัติของการสร้างและส่งเสริมการรู้ดิจิทัลสำหรับครู. (ออนไลน์) (อ้างเมื่อ 22 ตุลาคม 2566). จาก http://backoffice.onec.go.th/uploads/
Bryn Mawr College. (2016). Bryn Mawr Digital Competencies Framework. Blended Learning Research and Open Educational Resources. [Online]. Available from: https://repository.brynmawr.edu/oer/
European Union. (2021). The Digital Competence Framework. [Online]. Available from: https://digital-skills-jobs.europa.eu/en/actions/european-initiatives
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607 – 610.
UNESCO. (2022). The ICT Competency Framework for Teachers Harnessing OER Project: digital skills development for teachers. [Online]. Available from: https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223
