Administrator’s Competency Affecting A Learning Organization Under The Secondary Educational Service Area Office Nongkhai
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the administrators' competency. 2) to study learning organizations 3) to study the relationship between administrators' competency and learning organizations. And 4) to study administrators' competency affecting a learning organization under the Secondary Educational Service Area Office of Nongkhai. The sample was a group of 284 administrators and teachers of academic year 2024. The instruments used to collect data was the 5-rating scales questionnaire with a reliability of .980 of administrators' competency part and .974 for learning organization part. The statistics used were frequency, percentage, mean, SD, Pearson’s moment product correlation coefficient and stepwise multiple regression analysis. The results indicate that 1) The overall administrators' competency level was found to be high. The highest-rated competency was self-development, followed by teamwork, vision, achievement orientation, and analytical and synthetic thinking. The lowest rated was communication and motivation. 2) The overall level of schools as learning organizations was also rated high. The highest-rated aspect was individual learning, followed by team learning, systems thinking, and shared vision. The lowest-rated aspect was mental models. 3) The overall of administrators' competency and being learning organization have positive relationship with statistical significance at .01 level. at a high level. 4) The 4 components of administrators' competency, self-development, analytical and synthetic thinking, teamwork and vision, significantly predicted the being learning organization of schools with statistical significance at .05 level.
Article Details
References
ฐิตาภา สุวรรขำ และละมุล รอดขวัญ. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะหลักของผู้บริหารกับการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่. วารสารร้อยแก่นสาร. 7(7), 109–125.
ฐิติ เรืองฤทธิ์. (2560). ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษามัธยมศึกษาจังหวัดจันทบุรีสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 17.วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต การบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา.
ณิกัญญา สายธนู. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะของผู้บริหารโรงเรียนกับองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมาเขต 5. วารสารวิชาการ ศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ, 7(1), 102.
นพพร ล่ำสัน. (2558).ภาวะผู้นำและสมรรถนะของผู้บริหารที่ส่งผลต่อความเป็นเลิศของ สถานศึกษา, วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 8(2), 136-139.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). สุวีริยาสาส์น.
ยืนยง ไทยใจดี และคณะ. (2564). พหุสมรรถนะหลักของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20.วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล. 7(1), 89–102.
ราณี จีนสุทธิ์ และคณะ. (2564). การพัฒนาวิชาชีพของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 8(2), 375-389
วรัชญ์ธารีประกิ่ง. (2562). องค์การแห่งการเรียนรู้กับประสิทธิผลของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 4. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(2), 270–280.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2546). พระราชกฤษฎีกา ว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการ
บ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546. ม.ป.ท.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2560). คู่มือการประกอบวิชาชีพทางการศึกษา. โรงพิมพ์คุรุสภา.
สุทฤศยา สุขสำราญ. (2561). สมรรถะของผู้บริหารในการพัฒนาโรงเรียนขยายโอกาส เครือข่ายการจัดการศึกษาที่ 3 สำนักงานเขตฟื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระนองสู่ศตวรรษที่ 21. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สุรัชดา นันทอง. (2567). แนวทางการบริหารการประกันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาหนองคาย. วารสารศึกษิตาลัย, 5(2), 57-70.
หนูกัณฑ์ ปาโส และยุวธิดา ชาปัญญา. (2562). สมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อองค์กรแห่งการ
เรียนรู้ของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 9(3), 62-70.
อภิญญา ฉัตรช่อฟ้า. (2562). องค์การแห่งการเรียนรู้. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 5(1), 157-170.
อำนวย มีราคา. (2566). การบริหารจัดการศึกษาสู่ความเป็นเลิศ. สมศักดิ์การพิมพ์ กรุ๊ป.
เอกชัย มดแสง. (2562). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอ่างทอง. วารสาร ศึกษาศาสตร์ มมร, 7(2), 161-173.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and craft of the learning organization. Century Press.
Senge, P. M. (2006). The fifth discipline: The art and craft of the learning organization (2nd ed.). Century Press.
